حسین بن موسی موسوی علوی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (سید مهدی خدایی صفحهٔ ابو احمد حسين بن محمد را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به ابواحمد حسین بن موسی موسوی علوی منتقل کرد: نام صحیح و دقی...)
(تغییرات اساسی در عناوین و مطالب)
سطر ۱: سطر ۱:
نسب او با سه نسل به امام موسى كاظم عليه السلام مى‌رسد. وى پدر گرامى سيد مرتضى و سيد رضى است. وفاتش در بغداد اتفاق افتاد و پس از دفن در منزلش به كربلا منتقل، در حرم مطهر، كنار جدش ابراهيم اصغر بن كاظم عليه السلام خاك شد
+
{{خوب}}
 +
وی پدر گرامی سید مرتضی علم الهدی و سید رضی مؤلف کتاب شریف نهج البلاغه است  
  
==منبع==
+
==ولادت و نسب==
 +
ابو احمد،حسین بن موسی در سال ۳۰۴ هجری قمری در بصره به‌دنیا آمد.<ref>المجدی فی انساب الطالبیین، ج۱، ص۱۲۴</ref> نسب او با چند واسطه از پدر و مادر به [[امام موسی کاظم]] علیه‌السلام می‌رسد. <ref> نک: الشجرةالمبارکة فی انساب الطالبیة، ج۱، ص۸۲ـ۸۳ </ref>
 +
پدرش، [[موسی ابرش]]، از کارگزاران عباسیان بود و پدربزرگش، [[محمد اعرج]]، از علمای بغداد. <ref>الشجرةالمبارکة فی انساب الطالبیة، ج۱، ص۸۲ـ۸۳،</ref>
 +
دو دانشمند بزرگوار شیعه یعنی [[سید مرتضی]] علم الهدی و [[سید رضی]] مؤلف کتاب گرانقدر [[نهج البلاغه]] از فرزندان او هستند.
  
عتبات عالیات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 149
+
==فضل  و دانش==
 +
درباره تحصیلات او اطلاعات چندانی در دسترس نیست اما از شواهد و قراین تاریخی می توان فهمید وی اهل  فضل و دانش بوده است. از جمله می توان به داشتن مناصب نقابت و ریاست دیوان مظالم و نیز امیرالحاج بودن او اشاره نمود.  <ref> نک: الافادة فی تاریخ الائمة الزیدیة، ج۱، ص۱۸۲و المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۱۶۱</ref>
 +
 
 +
==جایگاه سیاسی و دینی حسین بن موسی==
 +
او در سالهای زندگی اش بارها توسط خلفای عباسی برای منصب نقابت  انتخاب شد.<ref>نک: الافادة فی تاریخ الائمة الزیدیة، ج۱، ص۱۸۲؛ لمنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۳۷؛ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۵، ص۷۲</ref> همچنین  در سالهای ۳۵۴، ۳۵۵، ۳۵۹، ۳۶۱ و ۳۶۳، حسین به‌عنوان امیرالحاج به حج رفت.<ref>المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۱۶۲</ref>
 +
در سال ۳۶۶، حسین واسطه حل اختلاف میان عزالدوله و عضدالدوله بود.<ref>المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۴۷ـ۲۴۸</ref> عضدالدوله در ۳۶۸، عزالدوله را از بغداد راند و حسین‌ بن موسی را مسئول پس گرفتن دیار مُضَر از والی آن کرد،  ولی سال بعد، به اتهام افشای اسرار و ارتباط مخفیانه با عزالدوله، وی را از مقام نقابت عزل و اموالش را مصادره کرد و او را به قلعه‌ای در فارس تبعید نمود.<ref>المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۶۸</ref>
 +
 
 +
==وفات==
 +
حسین بن موسی در اواخر عمر بیمار و نابینا شد.<ref>شرح نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱، ص۳۱،</ref> در سال ۴۰۰، پس از وقف بخشی از دارایی‌هایش، در بغداد درگذشت.  سیدمرتضی بر او نماز خواند. پیکرش را نخست در خانه‌اش دفن کردند و پس از چندی، او را به کربلا بردند و درجوار قبر امام حسین علیه‌السلام به خاک سپردند<ref>المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۵، ص۷۲
 +
</ref>
 +
==پانویس==
 +
<references/>
 +
==منابع==
 +
*دانشنامه جهان اسلام
 +
*عتبات عالیات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 149
 +
*ابن‌ جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.
  
 
[[رده: مدفونین در حرم امام حسین علیه السلام]]
 
[[رده: مدفونین در حرم امام حسین علیه السلام]]

نسخهٔ ‏۱۵ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۵۱

وی پدر گرامی سید مرتضی علم الهدی و سید رضی مؤلف کتاب شریف نهج البلاغه است

ولادت و نسب

ابو احمد،حسین بن موسی در سال ۳۰۴ هجری قمری در بصره به‌دنیا آمد.[۱] نسب او با چند واسطه از پدر و مادر به امام موسی کاظم علیه‌السلام می‌رسد. [۲] پدرش، موسی ابرش، از کارگزاران عباسیان بود و پدربزرگش، محمد اعرج، از علمای بغداد. [۳] دو دانشمند بزرگوار شیعه یعنی سید مرتضی علم الهدی و سید رضی مؤلف کتاب گرانقدر نهج البلاغه از فرزندان او هستند.

فضل و دانش

درباره تحصیلات او اطلاعات چندانی در دسترس نیست اما از شواهد و قراین تاریخی می توان فهمید وی اهل فضل و دانش بوده است. از جمله می توان به داشتن مناصب نقابت و ریاست دیوان مظالم و نیز امیرالحاج بودن او اشاره نمود. [۴]

جایگاه سیاسی و دینی حسین بن موسی

او در سالهای زندگی اش بارها توسط خلفای عباسی برای منصب نقابت انتخاب شد.[۵] همچنین در سالهای ۳۵۴، ۳۵۵، ۳۵۹، ۳۶۱ و ۳۶۳، حسین به‌عنوان امیرالحاج به حج رفت.[۶] در سال ۳۶۶، حسین واسطه حل اختلاف میان عزالدوله و عضدالدوله بود.[۷] عضدالدوله در ۳۶۸، عزالدوله را از بغداد راند و حسین‌ بن موسی را مسئول پس گرفتن دیار مُضَر از والی آن کرد، ولی سال بعد، به اتهام افشای اسرار و ارتباط مخفیانه با عزالدوله، وی را از مقام نقابت عزل و اموالش را مصادره کرد و او را به قلعه‌ای در فارس تبعید نمود.[۸]

وفات

حسین بن موسی در اواخر عمر بیمار و نابینا شد.[۹] در سال ۴۰۰، پس از وقف بخشی از دارایی‌هایش، در بغداد درگذشت. سیدمرتضی بر او نماز خواند. پیکرش را نخست در خانه‌اش دفن کردند و پس از چندی، او را به کربلا بردند و درجوار قبر امام حسین علیه‌السلام به خاک سپردند[۱۰]

پانویس

  1. المجدی فی انساب الطالبیین، ج۱، ص۱۲۴
  2. نک: الشجرةالمبارکة فی انساب الطالبیة، ج۱، ص۸۲ـ۸۳
  3. الشجرةالمبارکة فی انساب الطالبیة، ج۱، ص۸۲ـ۸۳،
  4. نک: الافادة فی تاریخ الائمة الزیدیة، ج۱، ص۱۸۲و المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۱۶۱
  5. نک: الافادة فی تاریخ الائمة الزیدیة، ج۱، ص۱۸۲؛ لمنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۳۷؛ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۵، ص۷۲
  6. المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۱۶۲
  7. المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۴۷ـ۲۴۸
  8. المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۶۸
  9. شرح نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱، ص۳۱،
  10. المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۵، ص۷۲

منابع

  • دانشنامه جهان اسلام
  • عتبات عالیات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 149
  • ابن‌ جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.