عبدالرحمن بن عقیل

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

او فرزند عقيل بن أبى طالب و مادرش ام‌ولد است. چون بلندقامت بود به وى «رمح عقيلى» (نيزه عقيلى) مى گفتند. عبدالرحمن با خديجه، دختر امام على عليه السلام ازدواج كرد و از او داراى دو فرزند به نام هاى سعيد و عقيل شد. وى در روز عاشورا پس از برادرش جعفر به ميدان رفت و چنين رجز خواند:

أَبى عَقيل فَاعْرِفُوا مَكانِى

مِنْ هاشِمٍ وَهاشِم اخْوانى

كُهُولُ صِدْقٍ سادَةُ الأقرانِ

هذا حسينٌ شامِخُ البُنيانِ

و سَيِّدُ الشّيبِ مع الشُّبانِ.

پدرم عقيل، از نسل هاشم است و بنى هاشم برادران من. پس جايگاهم را بشناسيد. (آنان )، پيران راست‌ كردار و هم‌طراز بزرگان اند. اين حسين، بلندمرتبه و سرور كهنسالان و جوانان مى باشد.

عبدالرحمن، هفده سواره نظام را به هلاكت رساند. سرانجام به دست عثمان بن خالد جُهَنى و بشر بن سوط به فيض شهادت نايل گشت. در حالى كه 35 بهار از عمر او گذشته بود و در مقبره جمعى شهيدان كربلا به خاك سپرده شد. جابر بن عبدالله انصارى، از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم (نيز) بر وى و جمعى ديگر از شهيدان كربلا نماز گزارد.

در زيارت ناحيه مقدسه و رجبيّه نام او آمده است و در زيارت ناحيه قاتل او نيز معرفى شده است. عبارت زيارت ناحيه چنين است: «السلام على عبدالرحمن بن عقيل، لَعَنَ اللَّهُ قاتَله وراميَه عُمَيْر بنِ خالدِ بنِ اسدِ الجهنى؛ درود بر عبدالرحمن بن عقيل؛ نفرين خدا بر قاتل و تيرزننده او عمير بن خالد بن اسد جهنى باد».

منبع

پژوهشکده تحقیقات اسلامی, پژوهشی پیرامون شهدای کربلا