نوشتار پیشنهادی هفته ۶: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
<div style=" border:1px; border-radius:1em; border: 1px solid #a7d7f9; float: center; margin:4px 0px 0px 4px; width: 94%; padding: 1em 1em 1em 1em "> | <div style=" border:1px; border-radius:1em; border: 1px solid #a7d7f9; float: center; margin:4px 0px 0px 4px; width: 94%; padding: 1em 1em 1em 1em "> | ||
<center> | <center> | ||
| − | <span style="font-size:170%; text-align:center; float: center; font-family:BBNacim , Times New Roman, serif;"> | + | <span style="font-size:170%; text-align:center; float: center; font-family:BBNacim , Times New Roman, serif;">شیعه</span> |
</center> | </center> | ||
| − | + | شيعه كه در اصل لغت به معناى پيرو مى‌باشد، به كسانى گفته مى‌شود كه جانشينى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم را [[حق]] اختصاصى خانواده [[رسالت]] مى‌دانند و در معارف اسلام پيرو مكتب [[اهل بيت]] علیهم‌السلام مى‌باشند. | |
| − | + | == خلاصه تاريخچه شيعه دوازده امامى == | |
| − | + | شیعه عده‌ای از دوستان و هواداران [[امام على]] عليه‌السلام بودند كه پس از رحلت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم براى احياى حقوق اهل بيت علیهم‌السلام، در خصوص خلافت و مرجعيت علمى به انتقاد و اعتراض پرداختند و از اكثريت مردم جدا شدند. | |
| − | ...[[ | + | «شيعه» در زمان خلفاى راشدين (11-35 هجرى قمرى) پيوسته زير فشار قرار داشتند و پس از آن در مدت خلافت بنى‌اميه (40-132) هر گونه امن و مصونيت از جان و مالشان برداشته شده بود، ولى هر چه فشار ستم و بيدادگرى برايشان بيشتر مى‌شد. در عقيده خود استوارتر مى‌گشتند و مخصوصاً از مظلوميت خود در پيشرفت عقيده بيشتر بهره مى‌بردند...[[شیعه|ادامه]] |
</div> | </div> | ||
نسخهٔ ۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۸:۴۷
شیعه
شيعه كه در اصل لغت به معناى پيرو مى‌باشد، به كسانى گفته مى‌شود كه جانشينى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم را حق اختصاصى خانواده رسالت مى‌دانند و در معارف اسلام پيرو مكتب اهل بيت علیهم‌السلام مى‌باشند.
خلاصه تاريخچه شيعه دوازده امامى
شیعه عده‌ای از دوستان و هواداران امام على عليه‌السلام بودند كه پس از رحلت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم براى احياى حقوق اهل بيت علیهم‌السلام، در خصوص خلافت و مرجعيت علمى به انتقاد و اعتراض پرداختند و از اكثريت مردم جدا شدند.
«شيعه» در زمان خلفاى راشدين (11-35 هجرى قمرى) پيوسته زير فشار قرار داشتند و پس از آن در مدت خلافت بنى‌اميه (40-132) هر گونه امن و مصونيت از جان و مالشان برداشته شده بود، ولى هر چه فشار ستم و بيدادگرى برايشان بيشتر مى‌شد. در عقيده خود استوارتر مى‌گشتند و مخصوصاً از مظلوميت خود در پيشرفت عقيده بيشتر بهره مى‌بردند...ادامه
