|
|
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | === متن آیه ===
| + | #تغییرمسیر[[آیه 207 سوره شعراء]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا یُمَتَّعُونَ |سوره=26|آیه=207}}
| |
| − | | |
| − | === ترجمه ===
| |
| − | | |
| − | آن برخوداریها به حالشان سود نکرد ?
| |
| − | | |
| − | === شأن نزول آیات 205 تا 207 ===
| |
| − | | |
| − | محمد بن یعقوب کلینى بعد از پنج واسطه از على بن عیسى القماط او از عم خویش و او از [[امام صادق]] علیه‌السلام نقل نماید که فرمود: پیامبر در خواب دید که بنى‌امیه بعد از خودش بر منبر او بالا می‌روند و مردم را به قهقرى و گمراهى سوق می‌دهند، از خواب بیدار شد در حالتى که محزون و غمگین بود.
| |
| − | | |
| − | جبرئیل نزد وى آمد و گفت: یا رسول الله چرا غمگین و محزونى؟ پیامبر موضوع خواب خود را براى جبرئیل بیان فرمود: جبرئیل به آسمان عروج کرد پس از چند لحظه این آیات را از طرف خداوند نازل نمود که مونس پیامبر و تسکین دهنده آلام اندرونى او باشد و نیز [[سوره قدر]] را هم از براى او نازل کرد.<ref> البرهان فی تفسیر القرآن.</ref>
| |
| − | | |
| − | ابو جهضم گوید: [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله و سلم در حالت تحیرى قرار گرفت دلیل تحیر را از وى سؤال کردند، فرمود: چرا متحیر نباشم در حالتى که مى بینم عده اى از امت بعد از من دشمن من مى گردند سپس این آیات نازل شد و پیامبر بعد نزول این آیات شاد خاطر گردید و خاطرى آرام یافت.<ref> تفسیر ابن ابى حاتم.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
| − | ===
| |
| − | | |
| − | | |
| − | === منابع ===
| |
| − | | |
| − | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
| |
| − | | |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 590
| |
| − | | |
| − | === پیوندها ===
| |
| − | | |
| − | *[[سوره شعراء ]]
| |
| − | | |
| − | *[[سوره شعراء /متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره شعراء ]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
