|
|
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آیه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 131 سوره طه]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَى».|سوره=20|آیه=131}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه==
| |
| − | | |
| − | اگر زنان و مردانی از آنها را از یک زندگی خوش بهره مند ساخته ایم، تو به آنها منگر این برای آن است که امتحانشان کنیم رزق پروردگارت بهتر و پایدارتر است.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» گویند: [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله از یک نفر یهودى طعامى به قرض خواست، یهودى مزبور از دادن طعام بدون گروئى امتناع ورزید. پیامبر از این جریان محزون و مغموم گشت. خداوند این آیه را به عنوان دلجوئى و تسلیت براى وى نازل نمود و نیز ابورافع هم از مولاى خود آن را روایت کرده است.<ref> صاحب مجمع البیان از ابورافع نقل نماید که گوید: براى [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله میهمانى وارد شده بود، پیامبر مرا نزد یهودى فرستاد و فرمود: از طرف من به او بگو مقدارى آرد به من بفروشد. یهودى سوگند یاد کرد تا گروئى از پیامبر دریافت نکند، آرد به او نفروشد. رافع گوید: نزد پیامبر آمدم و امتناع یهودى را گفتم. فرمود: به خدا قسم اگر قرض می‌داد به وى مى پرداختم زیرا هم در آسمان و هم در زمین امین مى باشم. سپس فرمود: این زره آهن مرا به عنوان گرو نزد او ببر سپس این آیه نازل گردید. چنان که ابن ابى شیبة و ابن مردویه در تفسیر خود و بزار و ابویعلى از عامه نیز [[حدیث]] مزبور را از ابورافع نقل نموده اند.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 531.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره طه]]
| |
| − | * [[سوره طه/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | {{قرآن}}
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره طه]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
