|
|
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 34 سوره نساء]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 194
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آيه 34 سوره نساء==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ بِما فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلى بَعْضٍ».</I>'''<ref> بقيه آيه، «وَ بِما أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوالِهِمْ فَالصَّالِحاتُ قانِتاتٌ حافِظاتٌ لِلْغَيْبِ بِما حَفِظَ اللَّهُ وَاللَّاتِي تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيًّا كَبِيراً؛ مردان را بر زنان [[حق]] تسلط و برترى است. به خاطر برترى كه خداوند براى بعضى از مردان نسبت به بعضى از زنان مقرر داشته و به خاطر نفقه اى است كه مردان با دارائى خود (براى زنان) منظور مي‌دارند پس زنان شايسته و مطيع، كسانى هستند كه در غيبت مردان نگهبان حقوق آن‌ها باشند به قسمى كه خداوند به حفظ آن دستور فرموده است و زنانى را كه از سركشى آن‌ها بيمناك هستيد. بايد نخست آن‌ها را پند و اندرز دهيد (اگر مطيع نشدند) از خوابگاه آن‌ها دورى گزينيد (اگر باز هم مطيع نشدند). آن‌ها را با زدن آگاه سازيد چنان كه اطاعت نمودند بر آن‌ها حق هيچ‌گونه ستمى را نداريد همانا خداوند بزرگ و بزرگوار است».</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» حسن و قتادة و ابن جريح و سدى گويند: كه مردى زن خويش را مضروب ساخته بود، زن شكايت نزد [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله برد و درخواست قصاص نمود سپس اين آيه نازل گرديد.<ref> طبرسى صاحب مجمع البيان از مقاتل نقل نمايد كه اين آيه درباره سعد بن الربيع بن عمرو كه يكى از نقباء و نجباء بوده و نيز درباره زوجه او حبيبة دختر زيد بن ابى‌زهير كه هر دو از انصار بودند، نازل شده. بدين شرح كه حبيبه ناشزه شده بود. سعد او را مضروب ساخت پدر حبيبه دختر خود را نزد پيامبر آورد و گفت: دخترم را به حباله نكاح سعد درآوردم وى را مضروب نموده است. پيامبر به حبيبه فرمود: از شوهرت قصاص كن، حبيبه بعد از دستور [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله از قصاص شوهر خود چشم پوشيد. خواستند بروند، پيامبر فرمود: اينك [[جبرئيل]] است كه اين آيه را براى من آورده است ما را اراده اى بود و خدا را هم اراده اى، ولى آنچه خدا اراده كرده است بهتر است و قصاص به كلى رفع گرديد.</ref><ref>طبرى صاحب جامع البيان از طرق مختلف از حسن بصرى روايت كند كه مردى از انصار زوجه اش را مضروب ساخت. زن نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و زبان به شكايت گشود و اجازه قصاص خواست. پيامبر هم دستور قصاص داد سپس آيه «وَلاتَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يُقْضى إِلَيْكَ وَحْيُهُ؛ قبل از آن كه [[وحى]] خدا به تو برسد عجله مكن» نازل گرديد. پس از آن، اين آيه براى رسول خدا آمد و نيز در تفسير ابن مردويه هم اين قضيه از [[امام على]] بن ابى‌طالب عليه‌السلام بدون ذكر آيه «ولاتعجل» ذكر شده است.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
