رحلت حضرت آدم علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۳: سطر ۳:
 
به دستور خداى متعال [[حضرت آدم]] علیه‌السلام پسرش [[شیث]] را وصى خود قرار داد و اسرار [[نبوت]] را به او سپرد، سپس فرمود: (پس از [[مرگ]]) مرا [[غسل]] بده و [[کفن]] کن و بر من [[نماز]] گذار و بدنم را در تابوتى بگذار و تو نیز هنگام مرگ آنچه آموختى به بهترین فرزندانت بسپار.
 
به دستور خداى متعال [[حضرت آدم]] علیه‌السلام پسرش [[شیث]] را وصى خود قرار داد و اسرار [[نبوت]] را به او سپرد، سپس فرمود: (پس از [[مرگ]]) مرا [[غسل]] بده و [[کفن]] کن و بر من [[نماز]] گذار و بدنم را در تابوتى بگذار و تو نیز هنگام مرگ آنچه آموختى به بهترین فرزندانت بسپار.
  
گویند: [[حضرت آدم]] علیه‌السلام در 930 سالگى وفات نمود. شیث او را در تابوتى نهاد و در کوه ابوقبیس دفن کرد تا وقتى که [[حضرت نوح]] علیه‌السلام در زمان طوفان آمد و آن تابوت را برداشت و در کشتى نهاد و به [[کوفه]] برده، در شهر [[نجف]] اشرف به خاک سپرد. قبر آدم و نوح نزدیک قبر مولا [[امیرالمومنین]] علیه‌السلام است.
+
گویند: [[حضرت آدم]] علیه‌السلام در 930 سالگى وفات نمود. شیث او را در تابوتى نهاد و در [[کوه ابوقبیس]] دفن کرد تا وقتى که [[حضرت نوح]] علیه‌السلام در زمان طوفان آمد و آن تابوت را برداشت و در کشتى نهاد و به [[کوفه]] برده، در شهر [[نجف]] اشرف به خاک سپرد. قبر آدم و نوح نزدیک قبر مولا [[امیرالمومنین]] علیه‌السلام است.
  
== منابع ==
+
==منابع==
  
 
سيد مهدى مرعشى نجفى، حوادث الایام، صفحه 38.
 
سيد مهدى مرعشى نجفى، حوادث الایام، صفحه 38.
  
 
[[رده:وقایع ماه محرم]]
 
[[رده:وقایع ماه محرم]]

نسخهٔ ‏۶ مارس ۲۰۱۶، ساعت ۰۶:۱۵

تقویم هجری قمری

روز واقعه:11 محرم


به دستور خداى متعال حضرت آدم علیه‌السلام پسرش شیث را وصى خود قرار داد و اسرار نبوت را به او سپرد، سپس فرمود: (پس از مرگ) مرا غسل بده و کفن کن و بر من نماز گذار و بدنم را در تابوتى بگذار و تو نیز هنگام مرگ آنچه آموختى به بهترین فرزندانت بسپار.

گویند: حضرت آدم علیه‌السلام در 930 سالگى وفات نمود. شیث او را در تابوتى نهاد و در کوه ابوقبیس دفن کرد تا وقتى که حضرت نوح علیه‌السلام در زمان طوفان آمد و آن تابوت را برداشت و در کشتى نهاد و به کوفه برده، در شهر نجف اشرف به خاک سپرد. قبر آدم و نوح نزدیک قبر مولا امیرالمومنین علیه‌السلام است.

منابع

سيد مهدى مرعشى نجفى، حوادث الایام، صفحه 38.