آیه مُلک: تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | + | ==منابع== | |
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 402 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 402 | ||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
نسخهٔ ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۴۳
آیه مُلك
آیه 26 سوره آل عمران/3 را «آیه مُلك» (فرمان‌روایى) مى‌گویند.[۱] در این آیه آمده است كه فرمان فرمایى واقعى از آنِ خداوند است. به هر كه بخواهد، فرمان‌روایى مى‌دهد و از هر كه بخواهد، مى‌ستاند:
«قُلِ اللَّهمَّ ملِكَ المُلكِ تُؤتِى المُلكَ مَن تَشاءُ و تَنزِعُ المُلكَ مِمّن تَشاءُ و تُعِزُّ مَن تَشاءُ و تُذِلُّ مَن تَشاءُ بِیدِكَ الخَیرُ إِنّكَ عَلى كُلِّ شَىء قَدِیر».
در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون رسول خدا صلى الله علیه و آله مكه را فتح كرد به مسلمانان، فتح ملك روم و فارس را وعده داد. منافقان و یهودیان (به استهزا)گفتند: محمد صلى الله علیه و آله را مكه و مدینه بس نیست و تمناى ملك فارس و روم مى‌كند و خداوند این آیه را نازل كرد.[۲]
بنا به نقلى، این وعده هنگام حفر خندق اتفاق افتاد. منافقان گفتند: كار شما عجیب نیست كه از ترس، خندق مى‌كنید و از شهر نمى‌توانید بیرون بروید و این چنین تمناهاى باطل مى‌كنید و این آیه در پاسخ آن‌ها نازل شد.[۳]
ابوهریره از رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت مى‌كند كه چون خداى تعالى خواست فاتحة الكتاب، آیة‌الكرسى و شهداللّه و قل اللهم مالك الملك را كه از عرش آویخته شده بودند به زمین بفرستد گفتند: خدایا! ما را به زمینى كه سراى لغزش و گناهان است، مى‌فرستى؟ خداى تعالى گفت: بنده‌اى كه شما را پس از هر نماز فریضه بخواند، در بهشت جاى خواهم داد و به چشم رحمت به او خواهم نگریست. هر روز هفتاد حاجتش روا مى‌كنم كه كمترین آن‌ها آمرزش او باشد و او را از هر دشمنى در پناه مى‌گیرم و بر آن دشمن یارى مى‌دهم. و مانع از داخل شدن او در بهشت، حیات اوست.[۴]
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج 83، ص 45.
- ↑ روض الجنان، ج 4، ص 247 و 248؛ مجمع‌البیان، ج 2، ص 726.
- ↑ مجمع‌البیان، ج 2، ص 726؛ روض الجنان، ج 4، ص 251.
- ↑ روض الجنان، ج 4، ص 246 و 247؛ مجمع البیان، ج 2، ص 724.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 402
