آیه مُلک: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 26 سوره آل ‌عمران/3 را «آيه ‌مُلك» (فرمان‌روايى) مى‌گويند.<ref> [[بحارالان...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه مُلك===
  
آيه 26 [[سوره آل ‌عمران]]/3 را «آيه ‌مُلك» (فرمان‌روايى) مى‌گويند.<ref> [[بحارالانوار]]، ج‌ 83‌، ص‌ 45.</ref> در اين آيه آمده است كه فرمان فرمايى واقعى از آنِ خداوند است. به هر كه بخواهد، فرمان‌روايى مى‌دهد و از هر كه بخواهد، مى‌ستاند:
+
آیه 26 [[سوره آل ‌عمران]]/3 را «آیه ‌مُلك» (فرمان‌روایى) مى‌گویند.<ref> [[بحارالانوار]]، ج‌ 83‌، ص‌ 45.</ref> در این آیه آمده است كه فرمان فرمایى واقعى از آنِ خداوند است. به هر كه بخواهد، فرمان‌روایى مى‌دهد و از هر كه بخواهد، مى‌ستاند:
  
'''''«قُلِ اللَّهمَّ ملِكَ المُلكِ تُؤتِى المُلكَ مَن تَشاءُ و تَنزِعُ المُلكَ مِمّن تَشاءُ و تُعِزُّ مَن تَشاءُ و تُذِلُّ مَن تَشاءُ بِيدِكَ الخَيرُ إِنّكَ عَلى كُلِّ شَىء قَدِير».'''''
+
'''''«قُلِ اللَّهمَّ ملِكَ المُلكِ تُؤتِى المُلكَ مَن تَشاءُ و تَنزِعُ المُلكَ مِمّن تَشاءُ و تُعِزُّ مَن تَشاءُ و تُذِلُّ مَن تَشاءُ بِیدِكَ الخَیرُ إِنّكَ عَلى كُلِّ شَىء قَدِیر».'''''
  
در شأن نزول اين آيه گفته‌اند: چون [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله [[مكه]] را فتح كرد به مسلمانان، فتح ملك روم و فارس را وعده داد. منافقان و يهوديان (به استهزا)گفتند: محمد صلى الله عليه و آله را [[مكه]] و [[مدينه]] بس نيست و تمناى ملك فارس و روم مى‌كند و خداوند اين ‌آيه را نازل كرد.<ref> روض الجنان، ج 4، ص‌ 247 و 248؛ مجمع‌البيان، ج‌ 2، ص 726.</ref>
+
در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله [[مكه]] را فتح كرد به مسلمانان، فتح ملك روم و فارس را وعده داد. منافقان و یهودیان (به استهزا)گفتند: محمد صلى الله علیه و آله را [[مكه]] و [[مدینه]] بس نیست و تمناى ملك فارس و روم مى‌كند و خداوند این ‌آیه را نازل كرد.<ref> روض الجنان، ج 4، ص‌ 247 و 248؛ مجمع‌البیان، ج‌ 2، ص 726.</ref>
  
بنا به نقلى، اين وعده هنگام حفر خندق اتفاق افتاد. منافقان گفتند: كار شما عجيب نيست كه از ترس، خندق مى‌كنيد و از شهر نمى‌توانيد بيرون برويد و اين چنين تمناهاى باطل مى‌كنيد و اين آيه در پاسخ آن‌ها نازل ‌شد.<ref> مجمع‌البيان، ج‌ 2، ص‌ 726؛ روض الجنان، ج‌ 4، ص‌ 251.</ref>
+
بنا به نقلى، این وعده هنگام حفر خندق اتفاق افتاد. منافقان گفتند: كار شما عجیب نیست كه از ترس، خندق مى‌كنید و از شهر نمى‌توانید بیرون بروید و این چنین تمناهاى باطل مى‌كنید و این آیه در پاسخ آن‌ها نازل ‌شد.<ref> مجمع‌البیان، ج‌ 2، ص‌ 726؛ روض الجنان، ج‌ 4، ص‌ 251.</ref>
  
ابوهريره از [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله روايت مى‌كند كه چون خداى تعالى خواست فاتحة الكتاب، آية‌الكرسى و شهداللّه و قل اللهم مالك الملك را كه از عرش آويخته شده بودند به زمين بفرستد گفتند: خدايا! ما را به زمينى كه سراى لغزش و گناهان است، مى‌فرستى؟ خداى تعالى گفت: بنده‌اى كه شما را پس از هر [[نماز]] فريضه بخواند، در [[بهشت]] جاى خواهم داد و به چشم رحمت به او خواهم نگريست. هر روز هفتاد حاجتش روا مى‌كنم كه كمترين آن‌ها آمرزش او باشد و او را از هر دشمنى در پناه مى‌گيرم و بر آن دشمن يارى مى‌دهم. و مانع از داخل شدن او در بهشت، حيات اوست.<ref> روض الجنان، ج‌ 4، ص‌ 246 و 247؛ مجمع البيان، ج‌ 2، ص‌ 724.</ref>
+
ابوهریره از [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله روایت مى‌كند كه چون خداى تعالى خواست فاتحة الكتاب، آیة‌الكرسى و شهداللّه و قل اللهم مالك الملك را كه از عرش آویخته شده بودند به زمین بفرستد گفتند: خدایا! ما را به زمینى كه سراى لغزش و گناهان است، مى‌فرستى؟ خداى تعالى گفت: بنده‌اى كه شما را پس از هر [[نماز]] فریضه بخواند، در [[بهشت]] جاى خواهم داد و به چشم رحمت به او خواهم نگریست. هر روز هفتاد حاجتش روا مى‌كنم كه كمترین آن‌ها آمرزش او باشد و او را از هر دشمنى در پناه مى‌گیرم و بر آن دشمن یارى مى‌دهم. و مانع از داخل شدن او در بهشت، حیات اوست.<ref> روض الجنان، ج‌ 4، ص‌ 246 و 247؛ مجمع البیان، ج‌ 2، ص‌ 724.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۵: سطر ۱۵:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 402
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 402

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۶

آیه مُلك

آیه 26 سوره آل ‌عمران/3 را «آیه ‌مُلك» (فرمان‌روایى) مى‌گویند.[۱] در این آیه آمده است كه فرمان فرمایى واقعى از آنِ خداوند است. به هر كه بخواهد، فرمان‌روایى مى‌دهد و از هر كه بخواهد، مى‌ستاند:

«قُلِ اللَّهمَّ ملِكَ المُلكِ تُؤتِى المُلكَ مَن تَشاءُ و تَنزِعُ المُلكَ مِمّن تَشاءُ و تُعِزُّ مَن تَشاءُ و تُذِلُّ مَن تَشاءُ بِیدِكَ الخَیرُ إِنّكَ عَلى كُلِّ شَىء قَدِیر».

در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون رسول خدا صلى الله علیه و آله مكه را فتح كرد به مسلمانان، فتح ملك روم و فارس را وعده داد. منافقان و یهودیان (به استهزا)گفتند: محمد صلى الله علیه و آله را مكه و مدینه بس نیست و تمناى ملك فارس و روم مى‌كند و خداوند این ‌آیه را نازل كرد.[۲]

بنا به نقلى، این وعده هنگام حفر خندق اتفاق افتاد. منافقان گفتند: كار شما عجیب نیست كه از ترس، خندق مى‌كنید و از شهر نمى‌توانید بیرون بروید و این چنین تمناهاى باطل مى‌كنید و این آیه در پاسخ آن‌ها نازل ‌شد.[۳]

ابوهریره از رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت مى‌كند كه چون خداى تعالى خواست فاتحة الكتاب، آیة‌الكرسى و شهداللّه و قل اللهم مالك الملك را كه از عرش آویخته شده بودند به زمین بفرستد گفتند: خدایا! ما را به زمینى كه سراى لغزش و گناهان است، مى‌فرستى؟ خداى تعالى گفت: بنده‌اى كه شما را پس از هر نماز فریضه بخواند، در بهشت جاى خواهم داد و به چشم رحمت به او خواهم نگریست. هر روز هفتاد حاجتش روا مى‌كنم كه كمترین آن‌ها آمرزش او باشد و او را از هر دشمنى در پناه مى‌گیرم و بر آن دشمن یارى مى‌دهم. و مانع از داخل شدن او در بهشت، حیات اوست.[۴]

پانویس

  1. بحارالانوار، ج‌ 83‌، ص‌ 45.
  2. روض الجنان، ج 4، ص‌ 247 و 248؛ مجمع‌البیان، ج‌ 2، ص 726.
  3. مجمع‌البیان، ج‌ 2، ص‌ 726؛ روض الجنان، ج‌ 4، ص‌ 251.
  4. روض الجنان، ج‌ 4، ص‌ 246 و 247؛ مجمع البیان، ج‌ 2، ص‌ 724.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 402