آیه سقایة الحاج: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- به آيه 19 سوره توبه/9 «آيه سقاية الحاج» گفته‌اند.<ref> نهج الحق، ص‌ 182.</ref> در اي...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه سقایة الحاج===
  
به آيه 19 [[سوره توبه]]/9 «آيه سقاية الحاج» گفته‌اند.<ref> نهج الحق، ص‌ 182.</ref> در اين آيه، موضوع سقاية الحاج (آب دادن به حاجيان) و آبادانى [[مسجدالحرام]]، با موضوع [[ايمان به خدا]] و آخرت و جهاد در راه خدا غيرقابل مقايسه دانسته شده است:
+
به آیه 19 [[سوره توبه]]/9 «آیه سقایة الحاج» گفته‌اند.<ref> نهج الحق، ص‌ 182.</ref> در این آیه، موضوع سقایة الحاج (آب دادن به حاجیان) و آبادانى [[مسجدالحرام]]، با موضوع [[ایمان به خدا]] و آخرت و جهاد در راه خدا غیرقابل مقایسه دانسته شده است:
  
'''''«أَجَعلتُم سِقايَةَ الحاجِّ و عِمارَةَ المَسجدِالحَرامِ كَمن ءَامَنَ بِاللّهِ واليَومِ الأَخِرِ».'''''
+
'''''«أَجَعلتُم سِقایَةَ الحاجِّ و عِمارَةَ المَسجدِالحَرامِ كَمن ءَامَنَ بِاللّهِ والیَومِ الأَخِرِ».'''''
  
اين آيه را در شأن [[امام على]] عليه‌السلام دانسته‌اند. از حسن بصرى، شعبى و محمد بن كعب قرظى<ref> مجمع‌البيان، ج‌ 5‌، ص‌ 22.</ref> نقل است كه عباس بن [[عبدالمطلب]] و طلحة بن شيبه بر يكديگر مباهات مى‌كردند.
+
این آیه را در شأن [[امام على]] علیه‌السلام دانسته‌اند. از حسن بصرى، شعبى و محمد بن كعب قرظى<ref> مجمع‌البیان، ج‌ 5‌، ص‌ 22.</ref> نقل است كه عباس بن [[عبدالمطلب]] و طلحة بن شیبه بر یكدیگر مباهات مى‌كردند.
  
عباس گفت: من بهترم؛ زيرا سقاية الحاج را در دست دارم و طلحه‌گفت: من بهترم كه كليددار خانه‌ام و اگر بخواهم، مى‌توانم همه شب را تا صبح در كعبه بمانم و عمارت كعبه نيز بدست من است. چون گفتگو ميان آنان به درازا كشيد، توافق كردند تا نخستين كسى كه از راه بيايد، بين آنان داورى كند.
+
عباس گفت: من بهترم؛ زیرا سقایة الحاج را در دست دارم و طلحه‌گفت: من بهترم كه كلیددار خانه‌ام و اگر بخواهم، مى‌توانم همه شب را تا صبح در كعبه بمانم و عمارت كعبه نیز بدست من است. چون گفتگو میان آنان به درازا كشید، توافق كردند تا نخستین كسى كه از راه بیاید، بین آنان داورى كند.
  
حضرت على عليه‌السلام آمد. گفتند: اللّه‌اكبر! بهتر از اين داور نشايد و داستان خود را براى او نقل كردند. على عليه‌السلام گفت: آيا شما را به كسى كه از هر دوى شما بهتر است، راهنمايى كنم؟ گفتند: آن كيست؟ گفت: آن‌كه شمشير را از سر شما برنداشت تا اسلام را پذيرفتيد. گفتند: مقصود خودت هستى؟ گفت: بلى و چه چيز مرا از اين گفته بازدارد؛ در حالى كه صاحب جهاد دين خدايم و پيش از مردم ديگر به دو قبله با [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله نماز خوانده‌ام.
+
حضرت على علیه‌السلام آمد. گفتند: اللّه‌اكبر! بهتر از این داور نشاید و داستان خود را براى او نقل كردند. على علیه‌السلام گفت: آیا شما را به كسى كه از هر دوى شما بهتر است، راهنمایى كنم؟ گفتند: آن كیست؟ گفت: آن‌كه شمشیر را از سر شما برنداشت تا اسلام را پذیرفتید. گفتند: مقصود خودت هستى؟ گفت: بلى و چه چیز مرا از این گفته بازدارد؛ در حالى كه صاحب جهاد دین خدایم و پیش از مردم دیگر به دو قبله با [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله نماز خوانده‌ام.
  
عباس و طلحه، درگيرى خويش را فراموش كردند و با على عليه‌السلام به درگيرى پرداختند و براى داورى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمدند و اين آيه نازل شد.<ref> روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 191 و 192.</ref> واحدى نيز همين شأن نزول را با اندكى تفاوت نقل كرده‌است.<ref> اسباب النزول، واحدى، ص‌ 201.</ref>
+
عباس و طلحه، درگیرى خویش را فراموش كردند و با على علیه‌السلام به درگیرى پرداختند و براى داورى نزد پیامبر صلى الله علیه و آله آمدند و این آیه نازل شد.<ref> روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 191 و 192.</ref> واحدى نیز همین شأن نزول را با اندكى تفاوت نقل كرده‌است.<ref> اسباب النزول، واحدى، ص‌ 201.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۷: سطر ۱۷:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 386-387
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 386-387

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۳

آیه سقایة الحاج

به آیه 19 سوره توبه/9 «آیه سقایة الحاج» گفته‌اند.[۱] در این آیه، موضوع سقایة الحاج (آب دادن به حاجیان) و آبادانى مسجدالحرام، با موضوع ایمان به خدا و آخرت و جهاد در راه خدا غیرقابل مقایسه دانسته شده است:

«أَجَعلتُم سِقایَةَ الحاجِّ و عِمارَةَ المَسجدِالحَرامِ كَمن ءَامَنَ بِاللّهِ والیَومِ الأَخِرِ».

این آیه را در شأن امام على علیه‌السلام دانسته‌اند. از حسن بصرى، شعبى و محمد بن كعب قرظى[۲] نقل است كه عباس بن عبدالمطلب و طلحة بن شیبه بر یكدیگر مباهات مى‌كردند.

عباس گفت: من بهترم؛ زیرا سقایة الحاج را در دست دارم و طلحه‌گفت: من بهترم كه كلیددار خانه‌ام و اگر بخواهم، مى‌توانم همه شب را تا صبح در كعبه بمانم و عمارت كعبه نیز بدست من است. چون گفتگو میان آنان به درازا كشید، توافق كردند تا نخستین كسى كه از راه بیاید، بین آنان داورى كند.

حضرت على علیه‌السلام آمد. گفتند: اللّه‌اكبر! بهتر از این داور نشاید و داستان خود را براى او نقل كردند. على علیه‌السلام گفت: آیا شما را به كسى كه از هر دوى شما بهتر است، راهنمایى كنم؟ گفتند: آن كیست؟ گفت: آن‌كه شمشیر را از سر شما برنداشت تا اسلام را پذیرفتید. گفتند: مقصود خودت هستى؟ گفت: بلى و چه چیز مرا از این گفته بازدارد؛ در حالى كه صاحب جهاد دین خدایم و پیش از مردم دیگر به دو قبله با رسول خدا صلی الله علیه و آله نماز خوانده‌ام.

عباس و طلحه، درگیرى خویش را فراموش كردند و با على علیه‌السلام به درگیرى پرداختند و براى داورى نزد پیامبر صلى الله علیه و آله آمدند و این آیه نازل شد.[۳] واحدى نیز همین شأن نزول را با اندكى تفاوت نقل كرده‌است.[۴]

پانویس

  1. نهج الحق، ص‌ 182.
  2. مجمع‌البیان، ج‌ 5‌، ص‌ 22.
  3. روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 191 و 192.
  4. اسباب النزول، واحدى، ص‌ 201.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 386-387