استسقاء: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی 'درخواست آب از خداوند. استسقاء از ريشه «س‌ـ‌ق‌ـ‌ى» و به معناى درخواست سيراب ك...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
 
درخواست آب از خداوند.
 
درخواست آب از خداوند.
  
استسقاء از ريشه «س‌ـ‌ق‌ـ‌ى» و به معناى درخواست سيراب كردن<ref> مقاييس‌اللغه، ج 3، ص 84‌ـ‌85؛ المصباح، ص‌ 281، «سقى».</ref> يا درخواست نوشيدنى ‌است<ref> التحقيق، ج‌ 5، ص‌ 155‌ـ‌156، «سقى».</ref> و در اصطلاح فقهى و تفسيرى درخواست آب (باران) از خداوند، هنگام خشكسالى‌ است.<ref> الفقه على المذاهب الاربعه، ج‌ 1، ص‌ 358؛ كشاف اصطلاحات الفنون، ج‌ 1، ص‌ 153.</ref>
+
استسقاء از ریشه «س‌ـ‌ق‌ـ‌ى» و به معناى درخواست سیراب كردن<ref> مقاییس‌اللغه، ج 3، ص 84‌ـ‌85؛ المصباح، ص‌ 281، «سقى».</ref> یا درخواست نوشیدنى ‌است<ref> التحقیق، ج‌ 5، ص‌ 155‌ـ‌156، «سقى».</ref> و در اصطلاح فقهى و تفسیرى درخواست آب (باران) از خداوند، هنگام خشكسالى‌ است.<ref> الفقه على المذاهب الاربعه، ج‌ 1، ص‌ 358؛ كشاف اصطلاحات الفنون، ج‌ 1، ص‌ 153.</ref>
  
در استحباب استسقا، اختلافى بين فقيهان نيست. تنها ابوحنيفه اين استحباب را منكر شده ‌است.<ref> جواهرالكلام، ج 12، ص 127؛ المنير، ج 1، ص 171.</ref>
+
در استحباب استسقا، اختلافى بین فقیهان نیست. تنها ابوحنیفه این استحباب را منكر شده ‌است.<ref> جواهرالكلام، ج 12، ص 127؛ المنیر، ج 1، ص 171.</ref>
  
اين واژه فقط دو بار در [[قرآن]] آمده است: آنجا كه قرآن استسقاى [[حضرت موسى]] عليه‌السلام و شكافتن 12 چشمه را بر اثر زدن عصا به سنگ، پس از درخواست بنى‌اسرائيل، بيان مى‌كند: «و اِذِ استَسقى موسى لِقَومِهِ فَقُلنَا اضرِب بِعَصاكَ الحَجَرَ فَانفَجَرَت مِنهُ اثنَتا عَشرَةَ عَينًا». ([[سوره بقره]]/2،60)
+
این واژه فقط دو بار در [[قرآن]] آمده است: آنجا كه قرآن استسقاى [[حضرت موسى]] علیه‌السلام و شكافتن 12 چشمه را بر اثر زدن عصا به سنگ، پس از درخواست بنى‌اسرائیل، بیان مى‌كند: «و اِذِ استَسقى موسى لِقَومِهِ فَقُلنَا اضرِب بِعَصاكَ الحَجَرَ فَانفَجَرَت مِنهُ اثنَتا عَشرَةَ عَینًا». ([[سوره بقره]]/2،60)
  
«و اَوحَينا اِلى موسى اِذِ استَسقهُ قَومُهُ اَنِ اضرِب بِعَصاكَ الحَجَرَ فَانبَجَسَت مِنهُ اثنَتا عَشرَةَ عَينـًا» ([[سوره اعراف]]/7،160) ابومسلم گفته است: معناى استسقا طبق عادت مردم، درخواست باران است، بنابراين انفجار سنگ و جوشش معجزه‌آساى آب بدست [[حضرت موسى]] عليه‌السلام از اجابت دعاى ايشان فراتر است.<ref> التفسير الكبير، ج‌ 3، ص‌ 95.</ref>
+
«و اَوحَینا اِلى موسى اِذِ استَسقهُ قَومُهُ اَنِ اضرِب بِعَصاكَ الحَجَرَ فَانبَجَسَت مِنهُ اثنَتا عَشرَةَ عَینـًا» ([[سوره اعراف]]/7،160) ابومسلم گفته است: معناى استسقا طبق عادت مردم، درخواست باران است، بنابراین انفجار سنگ و جوشش معجزه‌آساى آب بدست [[حضرت موسى]] علیه‌السلام از اجابت دعاى ایشان فراتر است.<ref> التفسیر الكبیر، ج‌ 3، ص‌ 95.</ref>
  
آيه 52 [[سوره هود]]/11 بيان مى‌كند كه هود قوم خود را براى نزول باران، به استسقا فراخواند: «يقَومِ استَغفِروا رَبَّكُم ثُمَّ توبوا اِلَيهِ يُرسِلِ السَّماءَ عَلَيكُم مِدرارًا» برخى گفته‌اند: قوم هود به خشكسالى و كمبود آب گرفتار شدند و اين آيه به استسقاى ايشان اشاره دارد.<ref> مجمع‌البيان، ج‌ 5، ص‌ 258.</ref>
+
آیه 52 [[سوره هود]]/11 بیان مى‌كند كه هود قوم خود را براى نزول باران، به استسقا فراخواند: «یقَومِ استَغفِروا رَبَّكُم ثُمَّ توبوا اِلَیهِ یُرسِلِ السَّماءَ عَلَیكُم مِدرارًا» برخى گفته‌اند: قوم هود به خشكسالى و كمبود آب گرفتار شدند و این آیه به استسقاى ایشان اشاره دارد.<ref> مجمع‌البیان، ج‌ 5، ص‌ 258.</ref>
  
همين مطلب در جاى ديگر از [[حضرت نوح]] عليه‌السلام نيز نقل شده است كه از مردم خواست تا براى نزول باران رحمت نيايش كنند:<ref> همان، ج‌ 10، ص‌ 543.</ref> «فَقُلتُ استَغفِروا رَبَّكُم اِنَّهُ كانَ غَفّارا × يُرسِلِ السَّماءَ عَلَيكُم مِدرارا». ([[سوره نوح]]/71،10‌ـ‌11)
+
همین مطلب در جاى دیگر از [[حضرت نوح]] علیه‌السلام نیز نقل شده است كه از مردم خواست تا براى نزول باران رحمت نیایش كنند:<ref> همان، ج‌ 10، ص‌ 543.</ref> «فَقُلتُ استَغفِروا رَبَّكُم اِنَّهُ كانَ غَفّارا × یُرسِلِ السَّماءَ عَلَیكُم مِدرارا». ([[سوره نوح]]/71،10‌ـ‌11)
  
از آيات پيشين و روايات، استفاده مى‌شود كه استسقا در امت‌هاى پيشين نيز بوده است. برخى مشروعيت استسقا در اسلام را از آيه 60 [[سوره بقره]]/2 استفاده كرده‌اند.<ref> المنير، ج‌ 1، ص‌ 171.</ref>
+
از آیات پیشین و روایات، استفاده مى‌شود كه استسقا در امت‌هاى پیشین نیز بوده است. برخى مشروعیت استسقا در اسلام را از آیه 60 [[سوره بقره]]/2 استفاده كرده‌اند.<ref> المنیر، ج‌ 1، ص‌ 171.</ref>
  
 
'''آداب استسقاء'''
 
'''آداب استسقاء'''
سطر ۱۹: سطر ۱۹:
 
'''''1. خضوع و خشوع:'''''
 
'''''1. خضوع و خشوع:'''''
  
برخى، از نكوهش خداوند در آيه «فَلَولا اِذ جاءَهُم بَأسُنا تَضَرَّعوا ولكِن قَسَت قُلوبُهُم» ([[سوره انعام]] 6/43) برداشت كرده‌اند كه هنگام برگزارى نماز استسقا، امام بايد با حال خضوع و خشوع به جايگاه [[نماز]] ‌برود.<ref> المحلى، ج‌ 3، ص‌ 309.</ref>
+
برخى، از نكوهش خداوند در آیه «فَلَولا اِذ جاءَهُم بَأسُنا تَضَرَّعوا ولكِن قَسَت قُلوبُهُم» ([[سوره انعام]] 6/43) برداشت كرده‌اند كه هنگام برگزارى نماز استسقا، امام باید با حال خضوع و خشوع به جایگاه [[نماز]] ‌برود.<ref> المحلى، ج‌ 3، ص‌ 309.</ref>
  
 
'''''2. استغفار و توبه:'''''
 
'''''2. استغفار و توبه:'''''
  
قرآن از زبان [[حضرت نوح]] و [[حضرت هود]] عليهماالسلام فرو فرستادن باران را بر استغفار، متفرع كرده است. ([[سوره نوح]]/71،10 ـ11؛ [[سوره هود]]/11،52) برخى با استفاده از اين آيات، استغفار را از آداب استسقا ‌دانسته‌اند.<ref> همان، ص‌ 310.</ref>
+
قرآن از زبان [[حضرت نوح]] و [[حضرت هود]] علیهماالسلام فرو فرستادن باران را بر استغفار، متفرع كرده است. ([[سوره نوح]]/71،10 ـ11؛ [[سوره هود]]/11،52) برخى با استفاده از این آیات، استغفار را از آداب استسقا ‌دانسته‌اند.<ref> همان، ص‌ 310.</ref>
  
از سيره پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و روايات، آداب فراوان ديگرى استفاده شده كه فقيهان به آن فتوا داده‌اند؛<ref> شرائع الاسلام، ج‌ 1، ص‌ 109.</ref> از قبيل سه روز روزه گرفتن، وارونه كردن عبا هنگام نماز به پا داشتن نماز در بيابان، به همراه بردن كهنسالان و خردسالان و جدا‌كردن اطفال از ‌مادران.
+
از سیره پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و روایات، آداب فراوان دیگرى استفاده شده كه فقیهان به آن فتوا داده‌اند؛<ref> شرائع الاسلام، ج‌ 1، ص‌ 109.</ref> از قبیل سه روز روزه گرفتن، وارونه كردن عبا هنگام نماز به پا داشتن نماز در بیابان، به همراه بردن كهنسالان و خردسالان و جدا‌كردن اطفال از ‌مادران.
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۳۱: سطر ۳۱:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
سيد هادى موسوى خراسانى، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد 3، صفحه 88-90
+
سید هادى موسوى خراسانى، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد 3، صفحه 88-90
  
 
[[رده: اصطلاحات فقهی]]
 
[[رده: اصطلاحات فقهی]]
  
 
[[رده: واژگان قرآنی]]
 
[[رده: واژگان قرآنی]]

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۲۶

درخواست آب از خداوند.

استسقاء از ریشه «س‌ـ‌ق‌ـ‌ى» و به معناى درخواست سیراب كردن[۱] یا درخواست نوشیدنى ‌است[۲] و در اصطلاح فقهى و تفسیرى درخواست آب (باران) از خداوند، هنگام خشكسالى‌ است.[۳]

در استحباب استسقا، اختلافى بین فقیهان نیست. تنها ابوحنیفه این استحباب را منكر شده ‌است.[۴]

این واژه فقط دو بار در قرآن آمده است: آنجا كه قرآن استسقاى حضرت موسى علیه‌السلام و شكافتن 12 چشمه را بر اثر زدن عصا به سنگ، پس از درخواست بنى‌اسرائیل، بیان مى‌كند: «و اِذِ استَسقى موسى لِقَومِهِ فَقُلنَا اضرِب بِعَصاكَ الحَجَرَ فَانفَجَرَت مِنهُ اثنَتا عَشرَةَ عَینًا». (سوره بقره/2،60)

«و اَوحَینا اِلى موسى اِذِ استَسقهُ قَومُهُ اَنِ اضرِب بِعَصاكَ الحَجَرَ فَانبَجَسَت مِنهُ اثنَتا عَشرَةَ عَینـًا» (سوره اعراف/7،160) ابومسلم گفته است: معناى استسقا طبق عادت مردم، درخواست باران است، بنابراین انفجار سنگ و جوشش معجزه‌آساى آب بدست حضرت موسى علیه‌السلام از اجابت دعاى ایشان فراتر است.[۵]

آیه 52 سوره هود/11 بیان مى‌كند كه هود قوم خود را براى نزول باران، به استسقا فراخواند: «یقَومِ استَغفِروا رَبَّكُم ثُمَّ توبوا اِلَیهِ یُرسِلِ السَّماءَ عَلَیكُم مِدرارًا» برخى گفته‌اند: قوم هود به خشكسالى و كمبود آب گرفتار شدند و این آیه به استسقاى ایشان اشاره دارد.[۶]

همین مطلب در جاى دیگر از حضرت نوح علیه‌السلام نیز نقل شده است كه از مردم خواست تا براى نزول باران رحمت نیایش كنند:[۷] «فَقُلتُ استَغفِروا رَبَّكُم اِنَّهُ كانَ غَفّارا × یُرسِلِ السَّماءَ عَلَیكُم مِدرارا». (سوره نوح/71،10‌ـ‌11)

از آیات پیشین و روایات، استفاده مى‌شود كه استسقا در امت‌هاى پیشین نیز بوده است. برخى مشروعیت استسقا در اسلام را از آیه 60 سوره بقره/2 استفاده كرده‌اند.[۸]

آداب استسقاء

1. خضوع و خشوع:

برخى، از نكوهش خداوند در آیه «فَلَولا اِذ جاءَهُم بَأسُنا تَضَرَّعوا ولكِن قَسَت قُلوبُهُم» (سوره انعام 6/43) برداشت كرده‌اند كه هنگام برگزارى نماز استسقا، امام باید با حال خضوع و خشوع به جایگاه نماز ‌برود.[۹]

2. استغفار و توبه:

قرآن از زبان حضرت نوح و حضرت هود علیهماالسلام فرو فرستادن باران را بر استغفار، متفرع كرده است. (سوره نوح/71،10 ـ11؛ سوره هود/11،52) برخى با استفاده از این آیات، استغفار را از آداب استسقا ‌دانسته‌اند.[۱۰]

از سیره پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و روایات، آداب فراوان دیگرى استفاده شده كه فقیهان به آن فتوا داده‌اند؛[۱۱] از قبیل سه روز روزه گرفتن، وارونه كردن عبا هنگام نماز به پا داشتن نماز در بیابان، به همراه بردن كهنسالان و خردسالان و جدا‌كردن اطفال از ‌مادران.

پانویس

  1. مقاییس‌اللغه، ج 3، ص 84‌ـ‌85؛ المصباح، ص‌ 281، «سقى».
  2. التحقیق، ج‌ 5، ص‌ 155‌ـ‌156، «سقى».
  3. الفقه على المذاهب الاربعه، ج‌ 1، ص‌ 358؛ كشاف اصطلاحات الفنون، ج‌ 1، ص‌ 153.
  4. جواهرالكلام، ج 12، ص 127؛ المنیر، ج 1، ص 171.
  5. التفسیر الكبیر، ج‌ 3، ص‌ 95.
  6. مجمع‌البیان، ج‌ 5، ص‌ 258.
  7. همان، ج‌ 10، ص‌ 543.
  8. المنیر، ج‌ 1، ص‌ 171.
  9. المحلى، ج‌ 3، ص‌ 309.
  10. همان، ص‌ 310.
  11. شرائع الاسلام، ج‌ 1، ص‌ 109.

منابع

سید هادى موسوى خراسانى، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد 3، صفحه 88-90