الگو:مقاله پیشنهادی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(شیخ بهایی)
(اعتکاف)
سطر ۴: سطر ۴:
 
|-
 
|-
 
|style="text-align:center"|
 
|style="text-align:center"|
==شیخ بهایی==
+
==اعتکاف==
 
|-
 
|-
 
|style="text-align:right"|
 
|style="text-align:right"|
  
بهاءالدین محمدبن‌حسین عاملی (953 - 1030 یا 1031 ق) متولد جبل عامل، دانشمند و نظریه‌ پرداز شیعه و صاحب آثار متعدد در فنون مختلف است. هوش و استعداد منحصر به فرد یکی از ویژگی های بارز اوست. او مدتی در دربار [[صفویه|صفوی]] در [[اصفهان]] [[منصب شیخ الاسلامی]] داشت. شیخ بهایی شاگردان زیادی تربیت كرده است [[ملاصدرا]]ی شیرازی و ملا محمدتقی مجلسی اول (پدر مجلسی دوم، صاحب كتاب [[بحارالانوار]]) از شاگردان اویند.
+
اعتکاف به توقف سه روز یا بیشتر در [[مسجد]] به [[قصد قربت]] گفته می شود که در آن اعتکاف کننده، روزها را به [[روزه]] و عبادت به سر می برد. مقصود از این عمل خلوت با خویشتن و تقرب و توجه پبدا کردن پیدا کردن به خدا با دوری موقت از اشتغالات روزمره است. اعتکاف کمک میکند که مسلمان بتواند رابطه خود را با خدا تقویت بنماید و در روزهای بعدی فعالیت خود را با در نظر گرفتن خدا و رضای او انجام دهد. این عمل که برگرفته از [[قرآن]] و روایات است احکام خاص خود را دارد.  
 +
==معنای لغوی==
  
== ولادت ==
+
[[راغب]] لغت شناس مشهور در مورد معنای واژه می‌گوید: «[[اعتكاف]] به معناى روى آوردن و ملازمت با چیزى، همراه با تعظیم آن است».
  
بهاءالدین محمد بن عزالدین حسین بن عبدالصمد بن شمس الدین محمد بن علی بن حسین بن محمد بن صالح حارثی همدانی عاملی جبعی، معروف به شیخ ‌بهایی در سال 953 ه.ق در بعلبك از توابع جبل عامل در یك خاندان علم و دانش كه تبار و نسب خود را به حارث همدانی یكی از یاران مخلص [[امام علی]] علیه السلام می رسانند، پا به عرصه حیات نهاد پدر عالیقدر او، عالم بزرگوار، شیخ حسین فرزند عبدالصمد حارثی (متوفی 984 ه.ق)، یكی از شاگردان مبرز فقیه نامدار [[شیعه]]، مرحوم [[شهید ثانی]] (مستشهد 966 ه.ق) است.
+
==معنای اصطلاحی==
  
[[شیخ بهایی|...ادامه]]
+
در اصطلاح فقهی به توقف سه روز یا بیشتر در مسجد به قصد قربت و با شرایط مخصوص، اعتكاف و به شخص به جا آورنده اعتكاف، معتكف گویند.
 +
 
 +
[[اعتکاف|...ادامه]]
  
 
|}
 
|}

نسخهٔ ‏۲۵ آوریل ۲۰۱۵، ساعت ۰۸:۳۲

پیشنهاد:

اعتکاف

اعتکاف به توقف سه روز یا بیشتر در مسجد به قصد قربت گفته می شود که در آن اعتکاف کننده، روزها را به روزه و عبادت به سر می برد. مقصود از این عمل خلوت با خویشتن و تقرب و توجه پبدا کردن پیدا کردن به خدا با دوری موقت از اشتغالات روزمره است. اعتکاف کمک میکند که مسلمان بتواند رابطه خود را با خدا تقویت بنماید و در روزهای بعدی فعالیت خود را با در نظر گرفتن خدا و رضای او انجام دهد. این عمل که برگرفته از قرآن و روایات است احکام خاص خود را دارد.

معنای لغوی

راغب لغت شناس مشهور در مورد معنای واژه می‌گوید: «اعتكاف به معناى روى آوردن و ملازمت با چیزى، همراه با تعظیم آن است».

معنای اصطلاحی

در اصطلاح فقهی به توقف سه روز یا بیشتر در مسجد به قصد قربت و با شرایط مخصوص، اعتكاف و به شخص به جا آورنده اعتكاف، معتكف گویند.

...ادامه