الگو:مقاله پیشنهادی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ثواب)
(عقیقه)
سطر ۴: سطر ۴:
 
|-
 
|-
 
|style="text-align:center"|
 
|style="text-align:center"|
==ثواب==
+
==عقیقه==
 
|-
 
|-
 
|style="text-align:right"|
 
|style="text-align:right"|
  
ثواب در لغت جزا است بر عمل نیک یا بد، و در اصطلاح جزای نیک است.  
+
از مستحبات موکد در تولد نوزاد است که گوسفند یا شتر یا گاوی را برای او قربانی کنند و گوشت را بین مؤمنان نیازمند تقسیم کنند.
  
==ثواب در قرآن==
+
==لغت و اصطلاح عقیقه==
ثواب بجزاى اعمال نيك و بد هر دو اطلاق شده است.  
+
عقيقه از ماده «عقّ»، به معناى شكافته شدن چيزى است. به سرزمين عقيق كه يكى از [[ميقات‌]]ها براى بستن احرام محسوب مى‌شود، از اين جهت عقيق گفته مى‌شود كه سيل، باعث شكاف و وسعت اين محل گرديده است و به موى طفل نوزاد نيز عقيقه گفته مى‌شود؛ از اين جهت كه پوست او را مى‌شكافد. عقيقه در اصطلاح فقهى، به گوسفند يا حيوان ديگرى گفته مى‌شود كه در روز هفتم تولد بچه، هنگام تراشيدن موى سر او، قربانى مى‌شود و چون در اين روز، موى سر بچه تراشيده مى‌شود، [[قربانى]] اين روز را عقيقه مى‌نامند. عقيقه، يكى از مستحباتى است كه بسيار به آن سفارش شده است. بنابراين، [[مستحب]] است كه در روز هفتم تولد، براى نوزاد پسر، حيوان نر و براى نوزاد دختر، حيوان ماده، قربانى شود و اگر عقيقه از روز هفتم به تأخير افتاد، ساقط نمى‌شود؛ بلكه اگر براى فرزند تا هنگام بلوغ، عقيقه داده نشود، مستحب است خودش بعد از بلوغ، عقيقه بدهد. عقيقه، بايد يكى از چهارپايان سه گانه باشد كه عبارتند از: گوسفند، گاو و شتر و صدقه دادن پول به جاى آن، كافى نيست.
 
 
جزای اعمال نیک مثل :
 
 
 
وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً ... ([[سوره كهف|کهف]]/46)؛ و كردارهاى نيك كه همواره بر جاى مى‌مانند نزد پروردگارت بهتر و اميد بستن به آنها نيكوتر است.
 
 
 
وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّواب‌ ([[سوره آل عمران|آل عمران]]/195)؛ و آنان را در بهشتهايى كه در آن نهرها جارى است داخل مى‌كنم. اين پاداشى است از جانب خدا و پاداش نيكو نزد خداست.
 
 
 
و جزای اعمال بد مثل :
 
 
 
«هل ثوب الکفار ما کانوا یعلمون» (سوره مطففین /آیه36)؛ آیا جزا داده شدند کفار آنچه عمل می کردند
 
 
 
«فاثابکم غماً بغم» (سوره آل عمران /آیه145)؛ جزا داد شما را اندوهی در مقابل اندوهی
 
 
 
اما بیشتر در [[قرآن]] بر جزای نیکو اطلاق شده است.<ref> [[نثر طوبی]]: دائرة المعارف لغات قران کریم، [[علامه شعرانی]]، ذیل واژه "ثوب" (ج1، ص120)/ [[قاموس قرآن]]، [[سید علی اکبر قرشی]]، ج‌1، ص321</ref> ...[[ثواب|ادامه]]
 
 
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
  
 +
[[عقیقه|...ادامه]]
  
 
|}
 
|}

نسخهٔ ‏۱۸ آوریل ۲۰۱۵، ساعت ۱۰:۴۹

پیشنهاد:

عقیقه

از مستحبات موکد در تولد نوزاد است که گوسفند یا شتر یا گاوی را برای او قربانی کنند و گوشت را بین مؤمنان نیازمند تقسیم کنند.

لغت و اصطلاح عقیقه

عقيقه از ماده «عقّ»، به معناى شكافته شدن چيزى است. به سرزمين عقيق كه يكى از ميقات‌ها براى بستن احرام محسوب مى‌شود، از اين جهت عقيق گفته مى‌شود كه سيل، باعث شكاف و وسعت اين محل گرديده است و به موى طفل نوزاد نيز عقيقه گفته مى‌شود؛ از اين جهت كه پوست او را مى‌شكافد. عقيقه در اصطلاح فقهى، به گوسفند يا حيوان ديگرى گفته مى‌شود كه در روز هفتم تولد بچه، هنگام تراشيدن موى سر او، قربانى مى‌شود و چون در اين روز، موى سر بچه تراشيده مى‌شود، قربانى اين روز را عقيقه مى‌نامند. عقيقه، يكى از مستحباتى است كه بسيار به آن سفارش شده است. بنابراين، مستحب است كه در روز هفتم تولد، براى نوزاد پسر، حيوان نر و براى نوزاد دختر، حيوان ماده، قربانى شود و اگر عقيقه از روز هفتم به تأخير افتاد، ساقط نمى‌شود؛ بلكه اگر براى فرزند تا هنگام بلوغ، عقيقه داده نشود، مستحب است خودش بعد از بلوغ، عقيقه بدهد. عقيقه، بايد يكى از چهارپايان سه گانه باشد كه عبارتند از: گوسفند، گاو و شتر و صدقه دادن پول به جاى آن، كافى نيست.

...ادامه