سید محمد شهشهانی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
{{الگو:منبع الکترونیکی پایگاه معتبر}}
+
آقا میر سید محمد حسینی شهشهانی فرزند عبد الصمد اصفهانی متوفی 1287 ق. از علما و مشاهير بزرگ [[شیعه]] و مراجع تقلید در قرن سيزدهم هجری بود.  
سيد محمد فرزند عبد الصمد اصفهانی، معروف به شهشهانی یکی از علما و مشاهير بزرگ مکتب ما در قرن سيزدهم هجری بود. شهشهانی فقيهی مجتهد، اديبی شاعر و دانشمندی جامع بود. در فقه و اصول، ادبيات عجم و عرب، نظم و نثر تبحر و مهارت داشت. سنوات عمر او در شهر اصفهان سپری شد. و در آغاز کار مدتها از محضر سيد محمد مجاهد در عتبات استفاده نمود و سپس در حوزه اصفهان از حضور حاجی کرباسی و حجة الاسلام به مقام اجتهاد و استادی رسيد و خود سالها در اصفهان به کرسی تدريس فقها نشست و علمائی بزرگوار از محضرش برخاستند. شهشهانی از جمله اساتيد صاحب روضات است که علامه خوانساری ضمن تجليل از مقام علمی و کمالات اخلاقی او می نويسد: حوزه تدريس فقها و زعامت و افتای شيعيان به وی منتهی شد. شهشهانی مراتب علمی و تسلط فقهی خويش را در کتب عروة الوثقی و غاية القصوی به اثبات رسانيد. (کتب مزبور در فقه و اصول است) و شاهکار ادبی و فقهی او در منظومه ای که متجاوز از صد هزار بيت است نمايان می باشد. همچنين آثاری به نام شرح کبير (انوار رياض) و منظومه در مقتل و مراثی اهل بيت نيز به رشته تحرير برد و در اواخر قرن سيزدهم پس از عمری خدمت به اسلام و مسلمين در شهر اصفهان وفات نمود و به تخت فولاد مدفون شد.
+
 
 +
شهشهانی فقيهی مجتهد، اديبی شاعر و دانشمندی جامع بود. در فقه و اصول، ادبيات عجم و عرب، نظم و نثر تبحر و مهارت داشت. سنوات عمر او در شهر [[اصفهان]] سپری شد. و در آغاز کار مدتها از محضر سيد محمد مجاهد در عتبات استفاده نمود و سپس در حوزه اصفهان از حضور حاجی کرباسی و شیخ محمدتقی رازی بهره برد و به مقام اجتهاد و استادی رسيد.
 +
 
 +
شهشهانی سالها در اصفهان به کرسی تدريس فقها نشست و علمائی بزرگوار از محضرش برخاستند. از جمله ایشان از اساتيد [[صاحب روضات]] است و علامه خوانساری ضمن تجليل از مقام علمی و کمالات اخلاقی او می نويسد: حوزه تدريس فقها و زعامت و افتای شيعيان به وی منتهی شد.  
 +
 
 +
==آثار شهشهانی==
 +
#[[عروة الوثقی (شهشهانی)|عروة الوثقی]]: در  فقه که شهشهانی مراتب علمی و تسلط فقهی خويش را در این کتاب به اثبات رسانيد.  
 +
#[[غاية القصوی]]: در اصول فقه
 +
#[[جنة الماوی]]: منظومه ای متجاوز از صد هزار بيت که دوره فقه به شعر عربی و یک شاهکار ادبی است.
 +
#[[انوار الرياض]]: حاشیه استدلالی نسبتآ مفصلی است بر کتاب « ریاض المسائل فی تحقیق الاحکام بالدلائل » علی بن محمد‌علی طباطبایی
 +
# منظومه ای در مقتل و مراثی اهل بيت  
 +
 
 +
==مقبره شهشهانی==
 +
قبر این عالم بزرگ در ابتدای محدوده [[لسان الارض]] [[تخت فولاد]] اصفهان می باشد.
 +
 
 +
== منابع ==
 +
* سایت شعائر
 +
* تخت فولاد اصفهان، سید احمد عقیلی، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1393، ص155
 +
* [http://dl.nlai.ir/UI/d8d0bd98-cd54-4cb6-9a5f-758af07c5f00/Catalogue.aspx سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران]، بازیابی:26 شهریور 1393
  
== منبع ==
 
سایت شعائر
 
 
[[رده:علمای قرن سیزدهم]]
 
[[رده:علمای قرن سیزدهم]]
 +
[[رده:مراجع تقلید]]
 +
[[رده:فقیهان]]
 +
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]

نسخهٔ ‏۱۷ سپتامبر ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۲۲

آقا میر سید محمد حسینی شهشهانی فرزند عبد الصمد اصفهانی متوفی 1287 ق. از علما و مشاهير بزرگ شیعه و مراجع تقلید در قرن سيزدهم هجری بود.

شهشهانی فقيهی مجتهد، اديبی شاعر و دانشمندی جامع بود. در فقه و اصول، ادبيات عجم و عرب، نظم و نثر تبحر و مهارت داشت. سنوات عمر او در شهر اصفهان سپری شد. و در آغاز کار مدتها از محضر سيد محمد مجاهد در عتبات استفاده نمود و سپس در حوزه اصفهان از حضور حاجی کرباسی و شیخ محمدتقی رازی بهره برد و به مقام اجتهاد و استادی رسيد.

شهشهانی سالها در اصفهان به کرسی تدريس فقها نشست و علمائی بزرگوار از محضرش برخاستند. از جمله ایشان از اساتيد صاحب روضات است و علامه خوانساری ضمن تجليل از مقام علمی و کمالات اخلاقی او می نويسد: حوزه تدريس فقها و زعامت و افتای شيعيان به وی منتهی شد.

آثار شهشهانی

  1. عروة الوثقی: در فقه که شهشهانی مراتب علمی و تسلط فقهی خويش را در این کتاب به اثبات رسانيد.
  2. غاية القصوی: در اصول فقه
  3. جنة الماوی: منظومه ای متجاوز از صد هزار بيت که دوره فقه به شعر عربی و یک شاهکار ادبی است.
  4. انوار الرياض: حاشیه استدلالی نسبتآ مفصلی است بر کتاب « ریاض المسائل فی تحقیق الاحکام بالدلائل » علی بن محمد‌علی طباطبایی
  5. منظومه ای در مقتل و مراثی اهل بيت

مقبره شهشهانی

قبر این عالم بزرگ در ابتدای محدوده لسان الارض تخت فولاد اصفهان می باشد.

منابع