جحیم: تفاوت بین نسخه‌ها
(←منبع) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | یکی از نامهای دوزخ، «جحيم» است. | |
| − | یکی از نامهای | ||
| − | == واژه شناسى «جحيم» == | + | ==واژه شناسى «جحيم»== |
| − | كلمه «جحيم» در لغت | + | كلمه «جحيم» در لغت به معناى آتشى است كه به شدت برافروخته شده باشد. خليل بن احمد در اين باره مى گويد: الجحيم: النار الشديد التأجّج والالتهاب. و جاحم الحرب: شدّة القتل فى معركتها.<ref>العين: ج۳، ص۸۷.</ref> |
| − | + | جحيم، آتش تند، شعله ور و سركش است. حاحم الحرب به معناى كشتار هولناك در جنگ است. اما جوهرى در تبيين واژه «جحيم» آورده: الجحيم؛ اسم من اسماء النار وكلّ نارٍ عظيمة في مهواة فهي جحيم، من قوله تعالى: «قَالُواْ ابْنُواْ لَهُ بُنْيَـنًا فَأَلْقُوهُ فِى الْجَحِيمِ»<ref>[[سوره صافات]]: آيه۹۷.</ref> | |
| − | + | و الجاحم؛ المكان الشديد الحرّ. جحيم از نامهاى آتش است و هر آتش زياد داخل گودال را جحيم گويند كه برگرفته از اين سخن خداوند است. گفتند: «براى او خانه اى بسازيد و او را در آتشى بزرگ بيندازيد». | |
| − | + | جاحم؛ جاى بسيار داغ است. به نظر مى رسد همان طور كه بسيارى از واژه شناسان گفته اند،<ref>ر.ك: العين، ج۳، ص۸۷؛ النهاية، ج۱، ص۲۴۱؛ لسان العرب، ج۱۲، ص۸۴؛ القاموس المحيط، ج۴، ص۸۷.</ref> اصل در معناى «جحيم» همان معناى اوّل يعنى آتشى است كه به شدت برافروخته شده و آنچه جوهرى در معناى آن آورده، يكى از مصاديق آن است. | |
| + | ==واژه «جحيم» در قرآن و حديث== | ||
| + | |||
| + | در قرآن كريم واژه «جحيم» ۲۶ بار تكرار شده كه ۲۵ بار در آتش دوزخ و يك بار در آتشى كه نمروديان افروختند و حضرت ابراهيم عليه السلام را در آن افكندند، بكار رفته است. در احاديث نيز اين واژه، مكرّر در معناى آتش دوزخ بكار رفته است بنابراين قرآن و حديث اين واژه را در معناى لغوى آن بكار برده اند. | ||
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | == | + | ==منابع== |
| − | *محمد محمدی ری | + | * محمد محمدی ری شهری، بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حديث، ج2، قم: دارالحدیث، چاپ اول، 1389ش، ص49، در دسترس در [http://lib.qhu.ac.ir/n2021-e25195-p49.html پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه]، بازیابی: 16 اردیبهشت 1393. |
[[رده: واژگان قرآنی]] | [[رده: واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ ۷ مهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۴:۱۱
یکی از نامهای دوزخ، «جحيم» است.
واژه شناسى «جحيم»
كلمه «جحيم» در لغت به معناى آتشى است كه به شدت برافروخته شده باشد. خليل بن احمد در اين باره مى گويد: الجحيم: النار الشديد التأجّج والالتهاب. و جاحم الحرب: شدّة القتل فى معركتها.[۱]
جحيم، آتش تند، شعله ور و سركش است. حاحم الحرب به معناى كشتار هولناك در جنگ است. اما جوهرى در تبيين واژه «جحيم» آورده: الجحيم؛ اسم من اسماء النار وكلّ نارٍ عظيمة في مهواة فهي جحيم، من قوله تعالى: «قَالُواْ ابْنُواْ لَهُ بُنْيَـنًا فَأَلْقُوهُ فِى الْجَحِيمِ»[۲]
و الجاحم؛ المكان الشديد الحرّ. جحيم از نامهاى آتش است و هر آتش زياد داخل گودال را جحيم گويند كه برگرفته از اين سخن خداوند است. گفتند: «براى او خانه اى بسازيد و او را در آتشى بزرگ بيندازيد».
جاحم؛ جاى بسيار داغ است. به نظر مى رسد همان طور كه بسيارى از واژه شناسان گفته اند،[۳] اصل در معناى «جحيم» همان معناى اوّل يعنى آتشى است كه به شدت برافروخته شده و آنچه جوهرى در معناى آن آورده، يكى از مصاديق آن است.
واژه «جحيم» در قرآن و حديث
در قرآن كريم واژه «جحيم» ۲۶ بار تكرار شده كه ۲۵ بار در آتش دوزخ و يك بار در آتشى كه نمروديان افروختند و حضرت ابراهيم عليه السلام را در آن افكندند، بكار رفته است. در احاديث نيز اين واژه، مكرّر در معناى آتش دوزخ بكار رفته است بنابراين قرآن و حديث اين واژه را در معناى لغوى آن بكار برده اند.
پانویس
- ↑ العين: ج۳، ص۸۷.
- ↑ سوره صافات: آيه۹۷.
- ↑ ر.ك: العين، ج۳، ص۸۷؛ النهاية، ج۱، ص۲۴۱؛ لسان العرب، ج۱۲، ص۸۴؛ القاموس المحيط، ج۴، ص۸۷.
منابع
- محمد محمدی ری شهری، بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حديث، ج2، قم: دارالحدیث، چاپ اول، 1389ش، ص49، در دسترس در پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه، بازیابی: 16 اردیبهشت 1393.
