قارعه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۴: سطر ۴:
  
 
اين صفت در [[سوره الحاقه]](69) آيه 4 و [[سوره قارعه]](101) آيات 1-3 آمده است.
 
اين صفت در [[سوره الحاقه]](69) آيه 4 و [[سوره قارعه]](101) آيات 1-3 آمده است.
 +
 +
 +
==  محتوای سوره ==
 +
 +
اين سوره تهديد به عذاب قيامت و بشارت به ثواب آن است، ولى جانب تهديدش بر بشارتش میچربد
 +
<ref> ترجمه الميزان، ج‌20، ص: 595 </ref>
 +
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۱۰: سطر ۱۷:
 
==منابع==
 
==منابع==
 
* فرهنگ قرآن، جلد 22، ص326-325.
 
* فرهنگ قرآن، جلد 22، ص326-325.
 
+
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج‌20، ص: 595، قم 1374.
 
[[رده:معاد]]
 
[[رده:معاد]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ ‏۳ دسامبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۱:۴۲

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


قارعه به معناى شدّت و سختى است[۱] و آن از اسماى قیامت مى باشد و چون (خداوند در آستانه قيامت) آسمان ها و زمين را با تبديل كردن، كوهها را با به حركت درآوردن، آفتاب را با در هم پيچيدن، ماه را با بی فروغ كردن، ستارگان و كواكب را با پراكنده ساختن، همه چيز را با قهر خود مى كوبد و خرد مى نمايد.[۲] قارعه ناميده شده است.

اين صفت در سوره الحاقه(69) آيه 4 و سوره قارعه(101) آيات 1-3 آمده است.


محتوای سوره

اين سوره تهديد به عذاب قيامت و بشارت به ثواب آن است، ولى جانب تهديدش بر بشارتش میچربد [۳]


پانویس

  1. ترتيب العين، ج 3، ص 1464، «قرع».
  2. الميزان، ج 19، ص 392؛ الكشّاف، ج 4، ص 598.
  3. ترجمه الميزان، ج‌20، ص: 595


منابع

  • فرهنگ قرآن، جلد 22، ص326-325.
  • محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج‌20، ص: 595، قم 1374.