فنحاص بن عاذورا: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ قرآن}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} فنحاص بن عاذورا ا...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۳: سطر ۳:
 
{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}}
 
{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}}
  
فنحاص بن عاذورا از عالمان و [[احبار]] [[يهود]] بنى قينقاع<ref> السّيرة النبويّه، ابن هشام، ج 2، ص 514. </ref> و از دشمنان كينه توز پيامبر بود.<ref>  همان، ص 558. </ref> برخى مفسّران، آيه 181 آل عمران (3) را درباره جمعى از احبار يهود از جمله وى دانسته اند كه گفتند: خداوند فقير است و ما دارا.<ref> جامع البيان، ج 3، جزء 4، ص 258 - 259; مجمع البيان، ج 1 - 2، ص 898 . </ref>  
+
فنحاص بن عاذورا از عالمان و [[احبار]] [[يهود]] [[بنی قینقاع]]<ref> السّيرة النبويّه، ابن هشام، ج 2، ص 514. </ref> و از دشمنان كينه توز پيامبر بود.<ref>  همان، ص 558. </ref> برخى مفسّران، آيه 181 آل عمران (3) را درباره جمعى از احبار يهود از جمله وى دانسته اند كه گفتند: خداوند فقير است و ما دارا.<ref> جامع البيان، ج 3، جزء 4، ص 258 - 259; مجمع البيان، ج 1 - 2، ص 898 . </ref>  
  
 
نيز آيه 64 مائده (5) را درباره وى و هم كيشان وى دانسته اند كه معتقد بودند دستان خدا بسته است.<ref> جامع البيان، ج 4، جزء 6 ، ص 405; مجمع البيان، ج 3 - 4، ص 339. </ref>
 
نيز آيه 64 مائده (5) را درباره وى و هم كيشان وى دانسته اند كه معتقد بودند دستان خدا بسته است.<ref> جامع البيان، ج 4، جزء 6 ، ص 405; مجمع البيان، ج 3 - 4، ص 339. </ref>

نسخهٔ ‏۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۶:۵۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)



فنحاص بن عاذورا از عالمان و احبار يهود بنی قینقاع[۱] و از دشمنان كينه توز پيامبر بود.[۲] برخى مفسّران، آيه 181 آل عمران (3) را درباره جمعى از احبار يهود از جمله وى دانسته اند كه گفتند: خداوند فقير است و ما دارا.[۳]

نيز آيه 64 مائده (5) را درباره وى و هم كيشان وى دانسته اند كه معتقد بودند دستان خدا بسته است.[۴]

پانویس

  1. السّيرة النبويّه، ابن هشام، ج 2، ص 514.
  2. همان، ص 558.
  3. جامع البيان، ج 3، جزء 4، ص 258 - 259; مجمع البيان، ج 1 - 2، ص 898 .
  4. جامع البيان، ج 4، جزء 6 ، ص 405; مجمع البيان، ج 3 - 4، ص 339.

منابع

فرهنگ قرآن، جلد 22، صفحه 313 .