سوره نحل: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(سوره نحل)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{بخشی از یک کتاب}}
 
{{بخشی از یک کتاب}}
  
'''منبع:''' ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌13، ص: 221
+
چهل آيه اول اين سوره، [[مکی]] و بقيه - از «وَالَّذِينَ هاجَرُوا فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ...» تا آخر سوره [[مدنی]] است. اين نظر، از حسن و قتاده است.
  
'''نویسنده:''' فضل بن حسن طبرسی
+
ابن عباس، عطا و شعبى گويند: تمام سوره مكى است، بجز سه آيه آخر آن - وَ إِنْ عاقَبْتُمْ فَعاقِبُوا تا آخر سوره - كه ميان مكه و مدينه، هنگام بازگشت پيامبر از «احد» نازل شد.
  
 +
بنابر روايتى ديگر از ابن عباس، قسمتى از اين سوره مكى و قسمتى مدنى است؛ از آغاز تا «وَلَكُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ» مكى و از «لاتَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِيلًا» تا «بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ» مدنى است.
  
چهل آيه اول اين سوره، [[مکی]] و بقيه- از «وَ الَّذِينَ هاجَرُوا فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ...» تا آخر سوره [[مدنی]] است. اين نظر، از حسن و قتاده است.
+
==شماره آيات==
  
ابن عباس، عطا و شعبى گويند: تمام سوره، مكى است، بجز سه آيه آخر آن- وَ إِنْ عاقَبْتُمْ فَعاقِبُوا تا آخر سوره- كه ميان مكه و مدينه، هنگام بازگشت پيامبر از «احد» نازل شد.
+
بدون هيچگونه اختلافى، تعداد آيات 128 است.
 
 
بنا بر روايتى ديگر از ابن عباس، قسمتى از اين سوره، مكى و قسمتى مدنى است؛از آغاز تا «وَ لَكُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ» مكى و از «لا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِيلًا» تا «بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ» مدنى است.
 
 
 
== شماره آيات: ==
 
  
بدون هيچگونه اختلافى، تعداد آيات 128 است.
+
==فضيلت سوره==
  
== فضيلت سوره: ==
+
ابى بن كعب، از پيامبر گرامى روايت كرده است كه: هر كس اين سوره را بخواند، خداوند نعمت هايى كه در دنيا به او داده با او حساب نخواهد كرد و اجر او به اندازه كسى است كه: بميرد و وصيتى نيكو از خود بيادگار گذارد و اگر در همان روز يا شبى كه اين سوره را خوانده بميرد، اجر او مانند كسى است كه با وصيت نيكو و پسنديده از دنيا رفته است.
  
ابى بن كعب، از پيامبر گرامى روايت كرده است كه:
+
محمد بن مسلم از [[امام باقر]] علیه السلام روايت كند كه: هر كس [[سوره نحل]] را در هر ماه بخواند، در دنيا زيان نبيند و هفتاد نوع بلا - كه آسانترين آنها جنون و جذام و پيسى است - از او دور خواهد شد و جاى او در [[بهشت]] عدن است كه در وسط بهشت‌هاى ديگر قرار دارد.
هر كس، اين سوره را بخواند، خداوند نعمتهايى كه در دنيا به او داده، با او حساب نخواهد كرد و اجر او به اندازه كسى است كه: بميرد و وصيتى نيكو از خود بيادگار گذارد و اگر در همان روز يا شبى كه اين سوره را خوانده بميرد، اجر او مانند كسى است كه با وصيت نيكو و پسنديده از دنيا رفته است.
 
  
محمد بن مسلم از [[امام باقر علیه السلام]] روايت كند كه:
+
==منابع==
هر كس سوره نحل را در هر ماه بخواند، در دنيا زيان نبيند و هفتاد نوع بلا- كه آسانترين آنها جنون و جذام و پيسى است- از او دور خواهد شد و جاى او در بهشت عدن است، كه در وسط بهشت‌هاى ديگر قرار دارد.
+
فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌13، ص221.
  
 
==پیوست==
 
==پیوست==

نسخهٔ ‏۸ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۰

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


چهل آيه اول اين سوره، مکی و بقيه - از «وَالَّذِينَ هاجَرُوا فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ...» تا آخر سوره مدنی است. اين نظر، از حسن و قتاده است.

ابن عباس، عطا و شعبى گويند: تمام سوره مكى است، بجز سه آيه آخر آن - وَ إِنْ عاقَبْتُمْ فَعاقِبُوا تا آخر سوره - كه ميان مكه و مدينه، هنگام بازگشت پيامبر از «احد» نازل شد.

بنابر روايتى ديگر از ابن عباس، قسمتى از اين سوره مكى و قسمتى مدنى است؛ از آغاز تا «وَلَكُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ» مكى و از «لاتَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِيلًا» تا «بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ» مدنى است.

شماره آيات

بدون هيچگونه اختلافى، تعداد آيات 128 است.

فضيلت سوره

ابى بن كعب، از پيامبر گرامى روايت كرده است كه: هر كس اين سوره را بخواند، خداوند نعمت هايى كه در دنيا به او داده با او حساب نخواهد كرد و اجر او به اندازه كسى است كه: بميرد و وصيتى نيكو از خود بيادگار گذارد و اگر در همان روز يا شبى كه اين سوره را خوانده بميرد، اجر او مانند كسى است كه با وصيت نيكو و پسنديده از دنيا رفته است.

محمد بن مسلم از امام باقر علیه السلام روايت كند كه: هر كس سوره نحل را در هر ماه بخواند، در دنيا زيان نبيند و هفتاد نوع بلا - كه آسانترين آنها جنون و جذام و پيسى است - از او دور خواهد شد و جاى او در بهشت عدن است كه در وسط بهشت‌هاى ديگر قرار دارد.

منابع

فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌13، ص221.

پیوست

متن و ترجمه