آیه ۵ قلم: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ |سوره=68|آیه=5}} === ترجمه === ...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==متن آیه== | |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ».|سوره=68|آیه=5}} |
| − | + | ==ترجمه== | |
| − | زودا که تو ببینی و آنها نیز | + | زودا که تو ببینی و آنها نیز ببینند. |
| − | === شأن نزول آیات 5 تا 7 | + | ==نزول== |
| + | |||
| + | '''شأن نزول آیات 5 تا 7:''' | ||
سید ابوالحمد مهدى بن نزار الحسینى بعد از نه واسطه از ضحاک بن مزاحم و نیز محمد بن العباس هم بعد از پنج واسطه از ضحاک بن مزاحم روایت کند که گفت: هنگامى که [[رسول خدا]] على بن ابى‌طالب را مقدم می‌داشت و وى را بزرگ مى شمرد. | سید ابوالحمد مهدى بن نزار الحسینى بعد از نه واسطه از ضحاک بن مزاحم و نیز محمد بن العباس هم بعد از پنج واسطه از ضحاک بن مزاحم روایت کند که گفت: هنگامى که [[رسول خدا]] على بن ابى‌طالب را مقدم می‌داشت و وى را بزرگ مى شمرد. | ||
| سطر ۱۹: | سطر ۲۱: | ||
عمر گفت: این موضوعات [[دروغ]] است و بنى‌امیه به ارحام خود بهتر می‌رسند.<ref> تفاسیر على بن ابراهیم و برهان.</ref> احمد بن محمد بن خالد البرقى بعد از دو واسطه از جابر و او از [[امام باقر]] علیه‌السلام و ایشان از پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم روایت کنند که فرمود: هر شخص مؤمنى که مرا دوست بدارد، على را نیز دوست می‌دارد و اگر کسى مرا دوست بدارد و با على دشمن باشد در [[ایمان]] آوردن خود دروغ گفته است. دو نفر از منافقین که این گفتار را از پیامبر مى شنیدند، گفتند: کار رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره على به گمراهى و دیوانگى کشیده شده است لذا این آیات با آیات 8 و 9 و 10 در این باره نازل گردیده است.<ref> البرهان فی تفسیر القرآن.</ref> | عمر گفت: این موضوعات [[دروغ]] است و بنى‌امیه به ارحام خود بهتر می‌رسند.<ref> تفاسیر على بن ابراهیم و برهان.</ref> احمد بن محمد بن خالد البرقى بعد از دو واسطه از جابر و او از [[امام باقر]] علیه‌السلام و ایشان از پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم روایت کنند که فرمود: هر شخص مؤمنى که مرا دوست بدارد، على را نیز دوست می‌دارد و اگر کسى مرا دوست بدارد و با على دشمن باشد در [[ایمان]] آوردن خود دروغ گفته است. دو نفر از منافقین که این گفتار را از پیامبر مى شنیدند، گفتند: کار رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره على به گمراهى و دیوانگى کشیده شده است لذا این آیات با آیات 8 و 9 و 10 در این باره نازل گردیده است.<ref> البرهان فی تفسیر القرآن.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
| + | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 826. | ||
| − | + | ==پیوندها== | |
| − | + | * [[سوره قلم]] | |
| − | + | * [[سوره قلم/متن و ترجمه سوره]] | |
| − | |||
| − | *[[سوره قلم ]] | ||
| − | |||
| − | *[[سوره قلم /متن و ترجمه سوره | ||
| − | |||
| − | |||
| + | [[رده:آیات سوره قلم]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۴ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۲۶
متن آیه
ترجمه
زودا که تو ببینی و آنها نیز ببینند.
نزول
شأن نزول آیات 5 تا 7:
سید ابوالحمد مهدى بن نزار الحسینى بعد از نه واسطه از ضحاک بن مزاحم و نیز محمد بن العباس هم بعد از پنج واسطه از ضحاک بن مزاحم روایت کند که گفت: هنگامى که رسول خدا على بن ابى‌طالب را مقدم می‌داشت و وى را بزرگ مى شمرد.
قریش مى گفتند: روش محمد به جنون و دیوانگى کشیده شده است لذا اوائل آیات این سوره تا این آیات به همین منظور نازل گردید و مراد از راه راست خدا در آیه «هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ» که کفار از آن گمراه شده اند، وجود على بن ابى‌طالب است.[۱] محمد بن العباس بعد از شش واسطه از ابوایوب انصارى نقل کند که وقتى که پیامبر دست على را بلند کرد و فرمود: من کنت مولاه فعلى مولاه.
عده اى از مردم گفتند: پیامبر درباره على روش جنون‌آمیز و گمراهى پیش گرفته است لذا آیات 5 و 6 نازل شد.[۲]
امام صادق علیه‌السلام فرماید: عمر بن الخطاب روزى على بن ابى‌طالب را ملاقات نمود و گفت: شنیدم که گفته اى آیات 5 و 6 سوره قلم درباره من و رفیق من نازل شده است. على در جواب فرمود: آیا می‌خواهى تو را درباره آیه «وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِی الْقُرْآنِ» و آیه «فَهَلْ عَسَیتُمْ إِنْ تَوَلَّیتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَکمْ» خبر بدهم که براى بنى‌امیه نازل شده است.
عمر گفت: این موضوعات دروغ است و بنى‌امیه به ارحام خود بهتر می‌رسند.[۳] احمد بن محمد بن خالد البرقى بعد از دو واسطه از جابر و او از امام باقر علیه‌السلام و ایشان از پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم روایت کنند که فرمود: هر شخص مؤمنى که مرا دوست بدارد، على را نیز دوست می‌دارد و اگر کسى مرا دوست بدارد و با على دشمن باشد در ایمان آوردن خود دروغ گفته است. دو نفر از منافقین که این گفتار را از پیامبر مى شنیدند، گفتند: کار رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره على به گمراهى و دیوانگى کشیده شده است لذا این آیات با آیات 8 و 9 و 10 در این باره نازل گردیده است.[۴]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 826.
پیوندها
