آیه ۴۷ قمر: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحهای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ |سوره=54|آیه...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ==متن آیه== | |
− | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ».|سوره=54|آیه=47}} |
− | + | ==ترجمه== | |
− | مجرمان در گمراهی و جنونند | + | مجرمان در گمراهی و جنونند. |
− | === شأن نزول آیات 47 تا 49 | + | ==نزول== |
+ | |||
+ | '''شأن نزول آیات 47 تا 49:''' | ||
ابوهریرة گوید: مشرکین قریش با [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله درباره خلقت خداوند از روى مصلحت و [[حکمت]] به مخاصمت و دشمنى برخاسته و منکر آن شده بودند سپس این آیات نازل گردید.<ref> صحیح ترمذى و صحیح مسلم و تفسیر کشف الاسرار.</ref> | ابوهریرة گوید: مشرکین قریش با [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله درباره خلقت خداوند از روى مصلحت و [[حکمت]] به مخاصمت و دشمنى برخاسته و منکر آن شده بودند سپس این آیات نازل گردید.<ref> صحیح ترمذى و صحیح مسلم و تفسیر کشف الاسرار.</ref> | ||
− | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references /> | + | <references/> |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
+ | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
+ | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 764. | ||
− | + | ==پیوندها== | |
− | + | * [[سوره قمر]] | |
− | + | * [[سوره قمر/متن و ترجمه سوره]] | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | *[[سوره قمر ]] | ||
− | |||
− | *[[سوره قمر /متن و ترجمه سوره | ||
− | |||
− | |||
+ | [[رده:آیات سوره قمر]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۲۰
متن آیه
ترجمه
مجرمان در گمراهی و جنونند.
نزول
شأن نزول آیات 47 تا 49:
ابوهریرة گوید: مشرکین قریش با رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره خلقت خداوند از روى مصلحت و حکمت به مخاصمت و دشمنى برخاسته و منکر آن شده بودند سپس این آیات نازل گردید.[۱]
پانویس
- ↑ صحیح ترمذى و صحیح مسلم و تفسیر کشف الاسرار.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 764.