آیه ۴ فتح: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحهای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّكِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤ...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==متن آیه== | |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّكِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَانًا مَّعَ إِیمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَكِیمًا».|سوره=48|آیه=4}} |
| − | + | ==ترجمه== | |
| − | اوست که بر دلهای مؤمنان آرامش فرستاد تا بر ایمانشان پیوسته بیفزاید | + | اوست که بر دلهای مؤمنان آرامش فرستاد تا بر ایمانشان پیوسته بیفزاید و از آن خداست لشکرهای آسمانها و زمین و خدا دانا و حکیم است. |
| − | == | + | ==نزول== |
| − | این آیه نخست درباره ابوبکر بن ابىقحافه نازل شد سپس درباره اصحاب خاص پیامبر نزول یافته است.<ref> تفسیر کشف الاسرار از عامه.</ref> | + | این آیه نخست درباره ابوبکر بن ابىقحافه نازل شد سپس درباره اصحاب خاص پیامبر نزول یافته است.<ref>تفسیر کشف الاسرار از عامه.</ref> |
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
| + | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 728. | ||
| − | + | ==پیوندها== | |
| − | + | * [[سوره فتح]] | |
| − | + | * [[سوره فتح/متن و ترجمه سوره]] | |
| − | |||
| − | *[[سوره فتح ]] | ||
| − | |||
| − | *[[سوره فتح /متن و ترجمه سوره | ||
| − | |||
| − | |||
| + | [[رده:آیات سوره فتح]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۵۹
متن آیه
ترجمه
اوست که بر دلهای مؤمنان آرامش فرستاد تا بر ایمانشان پیوسته بیفزاید و از آن خداست لشکرهای آسمانها و زمین و خدا دانا و حکیم است.
نزول
این آیه نخست درباره ابوبکر بن ابىقحافه نازل شد سپس درباره اصحاب خاص پیامبر نزول یافته است.[۱]
پانویس
- ↑ تفسیر کشف الاسرار از عامه.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 728.




