آیه ۱۴ جاثیه: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|قُل لِّلَّذِینَ آمَنُوا یَغْفِرُوا لِلَّذِینَ لا یَر...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==متن آیه== | |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«قُل لِّلَّذِینَ آمَنُوا یَغْفِرُوا لِلَّذِینَ لایَرْجُون أَیَّامَ اللَّهِ لِیَجْزِیَ قَوْمًا بِما كَانُوا یَكْسِبُونَ».|سوره=45|آیه=14}} |
| − | + | ==ترجمه== | |
| − | به کسانی که ایمان آورده اند، بگو: از خطای کسانی که به روزهای | + | به کسانی که ایمان آورده اند، بگو: از خطای کسانی که به روزهای خدا باور ندارند، درگذرید تا خود آن مردم را به جزای اعمالی که مرتکب شده اند، پاداش دهد. |
| − | == | + | ==نزول== |
ابن عباس گوید: این آیه درباره عمر بن الخطاب در جنگ بنى‌المصطلق نازل گردیده، موقعى که مسلمین نزدیک چاهى فرود آمده بودند که آن را مریسیع مى گفتند: عبدالله ابن ابى که رئیس منافقین بود. غلام خویش را به طلب آب فرستاد، غلام مزبور که براى آوردن آب رفته بود. دیر بازگشت عبدالله جهت دیر آمدن را از او پرسید. | ابن عباس گوید: این آیه درباره عمر بن الخطاب در جنگ بنى‌المصطلق نازل گردیده، موقعى که مسلمین نزدیک چاهى فرود آمده بودند که آن را مریسیع مى گفتند: عبدالله ابن ابى که رئیس منافقین بود. غلام خویش را به طلب آب فرستاد، غلام مزبور که براى آوردن آب رفته بود. دیر بازگشت عبدالله جهت دیر آمدن را از او پرسید. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
غلام گفت: از آن سبب دیر آمدم که غلام عمر بن الخطاب بر سر چاه نشسته بود و آب مى کشید تا دلوهاى پیامبر را پر آب کند و نیز پس از آن دلوهاى ابوبکر را پر آب نماید. عبدالله گفت: مثل ما با این قوم چنان است که گفته اند، سمّن کلبک یأکلک، این خبر به عمر رسید در خشم شد و شمشیر را برداشت تا عبدالله را به قتل رساند. این آیه بر [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله نازل گردید و عمر از اراده خویش منصرف گشت، سدى و جماعتى از مفسرین گویند: این آیه درباره جمعى از صحابه نازل شده که از اهل مکه سخت در ناراحتى بودند و شکایت نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله بردند و از او دستور قتال و نبرد خواستند و هنوز آیه قتال نازل نشده بود. خداوند این آیه را نازل نمود و دستور عفو و گذشت را داد.<ref> تفسیر کشف الاسرار از عامه.</ref> | غلام گفت: از آن سبب دیر آمدم که غلام عمر بن الخطاب بر سر چاه نشسته بود و آب مى کشید تا دلوهاى پیامبر را پر آب کند و نیز پس از آن دلوهاى ابوبکر را پر آب نماید. عبدالله گفت: مثل ما با این قوم چنان است که گفته اند، سمّن کلبک یأکلک، این خبر به عمر رسید در خشم شد و شمشیر را برداشت تا عبدالله را به قتل رساند. این آیه بر [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله نازل گردید و عمر از اراده خویش منصرف گشت، سدى و جماعتى از مفسرین گویند: این آیه درباره جمعى از صحابه نازل شده که از اهل مکه سخت در ناراحتى بودند و شکایت نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله بردند و از او دستور قتال و نبرد خواستند و هنوز آیه قتال نازل نشده بود. خداوند این آیه را نازل نمود و دستور عفو و گذشت را داد.<ref> تفسیر کشف الاسرار از عامه.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
| + | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 707. | ||
| − | + | ==پیوندها== | |
| − | + | * [[سوره جاثیه]] | |
| − | + | * [[سوره جاثیه/متن و ترجمه سوره]] | |
| − | |||
| − | *[[سوره جاثیه ]] | ||
| − | |||
| − | *[[سوره جاثیه /متن و ترجمه سوره | ||
| − | |||
| − | |||
| + | [[رده:آیات سوره جاثیه]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۰۲
متن آیه
ترجمه
به کسانی که ایمان آورده اند، بگو: از خطای کسانی که به روزهای خدا باور ندارند، درگذرید تا خود آن مردم را به جزای اعمالی که مرتکب شده اند، پاداش دهد.
نزول
ابن عباس گوید: این آیه درباره عمر بن الخطاب در جنگ بنى‌المصطلق نازل گردیده، موقعى که مسلمین نزدیک چاهى فرود آمده بودند که آن را مریسیع مى گفتند: عبدالله ابن ابى که رئیس منافقین بود. غلام خویش را به طلب آب فرستاد، غلام مزبور که براى آوردن آب رفته بود. دیر بازگشت عبدالله جهت دیر آمدن را از او پرسید.
غلام گفت: از آن سبب دیر آمدم که غلام عمر بن الخطاب بر سر چاه نشسته بود و آب مى کشید تا دلوهاى پیامبر را پر آب کند و نیز پس از آن دلوهاى ابوبکر را پر آب نماید. عبدالله گفت: مثل ما با این قوم چنان است که گفته اند، سمّن کلبک یأکلک، این خبر به عمر رسید در خشم شد و شمشیر را برداشت تا عبدالله را به قتل رساند. این آیه بر رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل گردید و عمر از اراده خویش منصرف گشت، سدى و جماعتى از مفسرین گویند: این آیه درباره جمعى از صحابه نازل شده که از اهل مکه سخت در ناراحتى بودند و شکایت نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله بردند و از او دستور قتال و نبرد خواستند و هنوز آیه قتال نازل نشده بود. خداوند این آیه را نازل نمود و دستور عفو و گذشت را داد.[۱]
پانویس
- ↑ تفسیر کشف الاسرار از عامه.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 707.
پیوندها
