آیه ۱۶ سجده: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ ...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==متن آیه== | |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ».|سوره=32|آیه=16}} |
| − | + | ==ترجمه== | |
| − | از بستر خواب پهلو تهی می | + | از بستر خواب پهلو تهی می کنند؛ پروردگارشان را با بیم و امید می خوانند و از آنچه به آنها داده ایم، [[انفاق]] می کنند. |
| − | == | + | ==نزول== |
ابوعبیدة الخداء از [[امام باقر]] علیه‌السلام نقل نماید که این آیه درباره [[امیرالمؤمنین]] على علیه‌السلام و پیروان او از شیعیان ما نازل گردیده که در ابتداى شب می‌خوابند و وقتى که ثلث شب گذشت با حال ترس و خوف از خدا و رغبت و میل شدید در طاعت او براى [[عبادت]] از خواب برمی‌خیزند و خداوند لطف و عنایت خویش را براى آنان به رسول خویش طى این آیه آشکار ساخت.<ref> کتاب من لایحضره الفقیه.</ref> | ابوعبیدة الخداء از [[امام باقر]] علیه‌السلام نقل نماید که این آیه درباره [[امیرالمؤمنین]] على علیه‌السلام و پیروان او از شیعیان ما نازل گردیده که در ابتداى شب می‌خوابند و وقتى که ثلث شب گذشت با حال ترس و خوف از خدا و رغبت و میل شدید در طاعت او براى [[عبادت]] از خواب برمی‌خیزند و خداوند لطف و عنایت خویش را براى آنان به رسول خویش طى این آیه آشکار ساخت.<ref> کتاب من لایحضره الفقیه.</ref> | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
و نیز درباره نزول این آیه سه قول هم گفته اند: اول حسن بصرى و مجاهد گویند: درباره متهجدان و شب زنده داران است که در دل شب از خواب برمی‌خیزند و [[نماز شب]] می‌خوانند<ref> تفسیر کشف الاسرار.</ref>، دوم؛ درباره جماعتى از انصار نازل شده که فاصله بین [[نماز مغرب]] و عشاء را با خواندن نماز به هم مى پیوستند و آن نماز را صلوة الاوّابین گویند<ref> البته نماز مزبور به عقیده عامه است چنان که در صحیح ترمذى و تفسیر کشف الاسرار ذکر شده است.</ref> چنان که بزار نیز آن را از بلال روایت نموده است، سوم این آیه در مدح کسانى است که نماز عشاء و صبح را به جماعت گذارند.<ref> تفاسیر روض الجنان از خاصه و کشف الاسرار از عامه.</ref> | و نیز درباره نزول این آیه سه قول هم گفته اند: اول حسن بصرى و مجاهد گویند: درباره متهجدان و شب زنده داران است که در دل شب از خواب برمی‌خیزند و [[نماز شب]] می‌خوانند<ref> تفسیر کشف الاسرار.</ref>، دوم؛ درباره جماعتى از انصار نازل شده که فاصله بین [[نماز مغرب]] و عشاء را با خواندن نماز به هم مى پیوستند و آن نماز را صلوة الاوّابین گویند<ref> البته نماز مزبور به عقیده عامه است چنان که در صحیح ترمذى و تفسیر کشف الاسرار ذکر شده است.</ref> چنان که بزار نیز آن را از بلال روایت نموده است، سوم این آیه در مدح کسانى است که نماز عشاء و صبح را به جماعت گذارند.<ref> تفاسیر روض الجنان از خاصه و کشف الاسرار از عامه.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
| + | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 617. | ||
| − | + | ==پیوندها== | |
| − | + | * [[سوره سجده]] | |
| − | + | * [[سوره سجده/متن و ترجمه سوره]] | |
| − | |||
| − | *[[سوره سجده ]] | ||
| − | |||
| − | *[[سوره سجده /متن و ترجمه سوره | ||
| − | |||
| − | |||
| + | [[رده:آیات سوره سجده]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۱۰
متن آیه
ترجمه
از بستر خواب پهلو تهی می کنند؛ پروردگارشان را با بیم و امید می خوانند و از آنچه به آنها داده ایم، انفاق می کنند.
نزول
ابوعبیدة الخداء از امام باقر علیه‌السلام نقل نماید که این آیه درباره امیرالمؤمنین على علیه‌السلام و پیروان او از شیعیان ما نازل گردیده که در ابتداى شب می‌خوابند و وقتى که ثلث شب گذشت با حال ترس و خوف از خدا و رغبت و میل شدید در طاعت او براى عبادت از خواب برمی‌خیزند و خداوند لطف و عنایت خویش را براى آنان به رسول خویش طى این آیه آشکار ساخت.[۱]
و نیز درباره نزول این آیه سه قول هم گفته اند: اول حسن بصرى و مجاهد گویند: درباره متهجدان و شب زنده داران است که در دل شب از خواب برمی‌خیزند و نماز شب می‌خوانند[۲]، دوم؛ درباره جماعتى از انصار نازل شده که فاصله بین نماز مغرب و عشاء را با خواندن نماز به هم مى پیوستند و آن نماز را صلوة الاوّابین گویند[۳] چنان که بزار نیز آن را از بلال روایت نموده است، سوم این آیه در مدح کسانى است که نماز عشاء و صبح را به جماعت گذارند.[۴]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 617.
پیوندها
