حدیث معلّل: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) جز (حديث معلّل را به حدیث معلّل منتقل کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}} | |
| + | |||
| + | '''از اقسام خبر واحد''' | ||
حدیث معلّل در اصطلاح [[علم درایه]] به حدیثى اطلاق مى‌شود كه به حسب ظاهر، متن و سند آن بدون اشكال، لیكن در واقع در متن یا سند دچار ضعف دقیق و ظریفى باشد كه تنها افراد خبره و صاحب نظر در فن [[حدیث]] متوجه اشكال آن مى‌شوند.<ref> وصول الاخیار/ 111-112.</ref> | حدیث معلّل در اصطلاح [[علم درایه]] به حدیثى اطلاق مى‌شود كه به حسب ظاهر، متن و سند آن بدون اشكال، لیكن در واقع در متن یا سند دچار ضعف دقیق و ظریفى باشد كه تنها افراد خبره و صاحب نظر در فن [[حدیث]] متوجه اشكال آن مى‌شوند.<ref> وصول الاخیار/ 111-112.</ref> | ||
| سطر ۷: | سطر ۹: | ||
حدیث معلّل در كلمات متأخران به حدیثى اطلاق مى‌شود كه علت حكم در آن ذكر شده باشد. اصولیان در مقام تعارض دو حدیث، معلل را بر غیرمعلل مقدم و ذكر علت را از اسباب ترجیح دانسته‌اند.<ref> مسالك الافهام 7/ 221-222؛ الرسائل الفقهیة (خواجویى) 1/261؛ ریاض المسائل 13/ 213-214.</ref> لیكن برخى معلّل بودن را از مرجّحات ندانسته‌اند.<ref> مهذّب الاحكام 23/48.</ref> | حدیث معلّل در كلمات متأخران به حدیثى اطلاق مى‌شود كه علت حكم در آن ذكر شده باشد. اصولیان در مقام تعارض دو حدیث، معلل را بر غیرمعلل مقدم و ذكر علت را از اسباب ترجیح دانسته‌اند.<ref> مسالك الافهام 7/ 221-222؛ الرسائل الفقهیة (خواجویى) 1/261؛ ریاض المسائل 13/ 213-214.</ref> لیكن برخى معلّل بودن را از مرجّحات ندانسته‌اند.<ref> مهذّب الاحكام 23/48.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۳۱ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۴۴
از اقسام خبر واحد
حدیث معلّل در اصطلاح علم درایه به حدیثى اطلاق مى‌شود كه به حسب ظاهر، متن و سند آن بدون اشكال، لیكن در واقع در متن یا سند دچار ضعف دقیق و ظریفى باشد كه تنها افراد خبره و صاحب نظر در فن حدیث متوجه اشكال آن مى‌شوند.[۱]
حدیث معلّل بدین معنا اعتبار ندارد؛ از این رو، آن را از اقسام حدیث ضعیف برشمرده‌اند؛ هر چند در اصطلاح متأخران، حدیث صحیح شمرده شود.[۲]
حدیث معلّل در كلمات متأخران به حدیثى اطلاق مى‌شود كه علت حكم در آن ذكر شده باشد. اصولیان در مقام تعارض دو حدیث، معلل را بر غیرمعلل مقدم و ذكر علت را از اسباب ترجیح دانسته‌اند.[۳] لیكن برخى معلّل بودن را از مرجّحات ندانسته‌اند.[۴]
پانویس
منابع
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد 3، صفحه 274.
