قرض الحسنه: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←مفهوم قرض الحسنه) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | + | در اصطلاح فقها، [[قرض]] آن است که مالی به دیگری تملیک شود به طوری که او نیز ضامن بازپرداخت عین یا مثل یا قیمت آن چیز گردد.<ref>امام خمینی، تحریرالوسیله، قم، اسماعیلیان، بی تا، ج۲، ص۱۴۹.</ref> و '''«قرض الحسنه»''' اصطلاحاً بین مردم به وام گرفتنی معروف است که برای آن کارمزد نباید پرداخت کنند و آن را از مصادیق دینی میدانند. | |
==مفهوم قرض الحسنه== | ==مفهوم قرض الحسنه== | ||
تعبیر قرض الحسنه از دو قسمت ترکیب شده است: | تعبیر قرض الحسنه از دو قسمت ترکیب شده است: | ||
| − | + | *[[قرض]]: به معنای بریدن و قطع کردن است و مالی را که به دیگری داده میشود به شرط بازگرداندن (عین یا بدل آن) قرض میخوانند؛<ref>راغب اصفهانی؛ مفردات قرآن، بیروت، دارالقلم، چ اول، ۱۴۱۲ه.ق، ماده قرض.</ref> گویا قرض دهنده، آن مال را از بقیه اموالش بریده است.<ref>جوادی آملی، عبدالله؛ تسنیم، قم نشر اسراء، ۱۳۸۵، چ اول، ج۱۱، ص۵۸۳.</ref> | |
| − | + | *الحسنه: در [[قرآن|قرآن کریم]]، واژه «حسن» صفت قرض قرار گرفته است؛ حسن یعنی زیبا و نیکو<ref>قرشی، علی اکبر؛ قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱، ج۲، ص۱۳۵، «ماده حسن».</ref> و قرض نیکو آن است که از مال حلال باشد و آن را با منّت گذاردن و اذیّت، ضایع نکند.<ref>طبرسی؛ مجمع البیان، تهران، ناصرخسرو، ۱۳۷۲، ج۲، ص۶۰۸.</ref> | |
| − | قرض الحسنه در فرهنگ و اصطلاح قرآنی، معنایی جامع دارد که شامل قرض | + | قرض الحسنه در فرهنگ و اصطلاح قرآنی، معنایی جامع دارد که شامل قرض الحسنه فقهی نیز میشود، زیرا از منظر قرآن کریم هر کار خیری که انسان برای [[خدا]] انجام دهد، قرض الحسنه برای اوست؛ خواه عبادت اصطلاحی باشد مانند [[نماز]] و [[روزه]]، یا [[انفاق]] مالی، یا کارهای خدماتی و عام المنفعه باشد: مانند [[مسجد]] و مدرسه سازی یا [[جهاد]] در راه خدا.<ref>جوادی آملی؛ همان، ص۵۸۷.</ref> |
| + | سرّ تعبیر از هر کار خیرخواهانه به قرض الحسنه در قرآن، محفوظ بودن عین و اصل مال نزد خداست؛ یعنی همانگونه که در قرض و وام، مال از بین نمیرود و بازمیگردد،<ref>[[سوره بقره]]: ۱۱۰.</ref> در این گونه امور نیز هر چه در راه خدا هزینه شود، بازمیگردد.<ref>تسنیم، پیشین، ص۵۸۷.</ref> و بلکه چندین برابر آن را به عنوان پاداش دریافت میکنید.<ref>[[سوره بقره]]: ۲۴۵.</ref> | ||
| − | قرض باید با نیت پاک و خلوص و برای نزدیکی به خدا باشد. از این رو در قرآن در کنار [[نماز]] و [[زکات]] آمده است: {{متن قرآن|«... وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا ...»}}.<ref>[[ | + | قرض باید با [[نیت]] پاک و خلوص و برای نزدیکی به خدا باشد. از این رو در قرآن در کنار [[نماز]] و [[زکات]] آمده است: {{متن قرآن|«... وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا ...»}}.<ref>[[سوره مزمل]]، آیه ۲۰.</ref> همچنین قرض باید بدون نفع و سود باشد زیرا در این صورت [[ربا|ربوی]] بوده و [[حرام]] خواهد بود. |
==جایگاه قرض الحسنه در قرآن== | ==جایگاه قرض الحسنه در قرآن== | ||
| − | قرض الحسنه در مکتب [[اسلام]] جایگاهی مخصوص دارد و تاکید اسلام برای کمک به فقرا و مستمندان به معنی پذیرفتن فقر | + | قرض الحسنه در مکتب [[اسلام]] جایگاهی مخصوص دارد و تاکید اسلام برای کمک به فقرا و مستمندان به معنی پذیرفتن فقر نیست، بلکه تلاشی برای برکندن فقر از زندگی بشری است. در شأن و مقام قرضالحسنه که از تعالیم دینی برخاسته، آیات بسیاری آمده است که به بعضی از آنها اشاره میشود: {{متن قرآن|«مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً ...»}}.<ref>[[سوره بقره]]: ۲۴۵.</ref> «کیست که به خدا «قرض الحسنهای» دهد (و از اموالی که خدا به او بخشیده، انفاق کند) تا آن را برای او چندین برابر کند...». با توجه به [[آیه]] دو نکته قابل ذکر است: |
| − | *الف) خداوند متعال مالی را که مؤمنین در راه او خرج | + | *الف) خداوند متعال مالی را که مؤمنین در راه او خرج می کنند، قرض گرفتن خودش نامیده است.<ref>تفسیر المیزان، ج۲، ص۴۳۲.</ref> |
| − | *ب) مفهوم چند برابر شدن در نزد خداوند، عددی است که از شمارش بیرون است و انتها ندارد.<ref>همان، ص۴۴۸.</ref> | + | *ب) مفهوم چند برابر شدن در نزد خداوند، عددی است که از شمارش بیرون است و انتها ندارد.<ref>همان، ص۴۴۸.</ref> واژه «کثیرة» صفت کلمه «اضعافاً: چند برابر» است و نشان میدهد که پاداش انفاق مضاعف و چندین برابر است».<ref>تسنیم، پیشین، ص۵۹۳.</ref> |
| − | در | + | در آیه دیگری چنین فرموده است: {{متن قرآن|«مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ»}}؛<ref>[[سوره حدید]]: ۱۱.</ref> «کیست که به خدا وام نیکو دهد (و از اموالی که به او ارزانی داشته انفاق کند) تا خداوند آن را برای او چندین برابر کند؟ و برای او پاداش پرارزشی است». این آیه از لحن ویژهای برخوردار است. خداوند، خود را آنچنان به بندگان نزدیک کرده است که به این صورت با یک لحن دلسوزانه از آنان طلب قرض میکند. |
| − | قرض الحسنه از آنجا که امر کریمانهای است، لذا دارای «اجر کریم» نیز میباشد. عبارت «من ذاالذی» در قرآن بسیار محدود | + | قرض الحسنه از آنجا که امر کریمانهای است، لذا دارای «اجر کریم» نیز میباشد. عبارت «من ذاالذی» در قرآن بسیار محدود است، که دو مورد آن مربوط به قرض الحسنه میباشد و این نشانه اهمیت آن است. آیات متعدد دیگری از قبیل {{متن قرآن|«... وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ ...»}}،<ref>[[سوره مائده]]، آیه ۱۲.</ref> {{متن قرآن|«إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ»}}<ref>[[سوره تغابن]]، آیه ۱۷.</ref> و {{متن قرآن|«إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ»}}<ref>[[سوره حدید]]، آیه ۱۸.</ref> به این امر مهم اشاره دارد. |
خدای تعالی [[انفاق]] و هزینههایی را که مؤمنین در راه او خرج میکنند قرض گرفتن خودش نامیده و این به خاطر سه چیز است:<ref>طباطبایی، محمدحسین، تفسیرالمیزان، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴، ج۲، ص۴۳۲.</ref> میخواهد مؤمنان را بر این کار تشویق کند. و اینکه چنین انفاقی برای کسب رضایت خداست. و دیگر اینکه خدای سبحان بزودی عوض آن را چند برابر به صاحبانش برمیگرداند، علاوه بر آن اجر کریم هم میدهد، اجر کریم اجری است که در نوع خودش پسندیدهترین باشد و اجر اخروی همین طور است چون فوق تصوّر انسان است.<ref>همان، ج۱۹، ص۲۷۲.</ref> | خدای تعالی [[انفاق]] و هزینههایی را که مؤمنین در راه او خرج میکنند قرض گرفتن خودش نامیده و این به خاطر سه چیز است:<ref>طباطبایی، محمدحسین، تفسیرالمیزان، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴، ج۲، ص۴۳۲.</ref> میخواهد مؤمنان را بر این کار تشویق کند. و اینکه چنین انفاقی برای کسب رضایت خداست. و دیگر اینکه خدای سبحان بزودی عوض آن را چند برابر به صاحبانش برمیگرداند، علاوه بر آن اجر کریم هم میدهد، اجر کریم اجری است که در نوع خودش پسندیدهترین باشد و اجر اخروی همین طور است چون فوق تصوّر انسان است.<ref>همان، ج۱۹، ص۲۷۲.</ref> | ||
| − | |||
| − | |||
==قرض الحسنه در روایات== | ==قرض الحسنه در روایات== | ||
| − | + | [[قرض]] دادن از ثمرات [[سخاوت]] و فضل است و در روایات [[ثواب]] بسیاری برای آن شمرده شده است. | |
| − | + | * در حدیثی از [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] صلی الله علیه وآله نقل شده که فرمودند: «کسی که به برادر خود قرض دهد، در برابر هر درهمی که قرض داده، هموزن [[کوه احد]] و کوه رضوان و کوه سینا، حسنات خواهد داشت و اگر برای وصول آن [[مدارا]] کند، از پل [[صراط]] همچون برق جهنده بدون حساب و عذاب خواهد گذشت.<ref>دخیل، علی محمد؛ ثواب الاعمال و عقابها، قم، دارالمرتضی، ص۴۱۴.</ref> | |
| − | + | * [[رسول خدا]] صلی الله علیه وآله پیوسته بر رعایت بدهکاران تنگدست تأکید میکردند.<ref>کلینی؛ اصول کافی، تهران دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵، ج۳، ص۱۸۲.</ref> و مسلمانان را از دچار شدن به نفرین بدهکار تنگدست برحذر میداشتند.<ref>کنزالعمال، پیشین، ج۶، ص۲۲۰.</ref> ایشان میفرمودند: «هر که به تنگدستی مهلت دهد، خداوند در روزی که هیچ سایهای جز سایه او نیست، وی را در سایه خود درآورد».<ref>اصول کافی، پیشین، ج۸، ص۹.</ref> | |
| − | + | * همچنین فرمودند: «هر کس به مؤمنی قرض دهد و برای پس گرفتن آن صبر کند تا دستش باز شود، مال او [[زکات]] محسوب میشود و در [[نماز]] با [[فرشتگان]] است تا این که قرضش به او برگردانده شود».<ref>دخیل، علی محمد؛ ثواب الاعمال و عقابها، پیشین، ص۱۳۸.</ref> | |
| − | + | * در حدیثی از [[امام صادق]] علیه السلام مروی است که بر در [[بهشت]] چنین نوشته شده است: «ثواب [[صدقه]] را ده مقابل میدهند و ثواب قرض را هیجده مقابل».<ref>فیض کاشانی، محسن؛ ترجمه الشریعه، قم، توحید، ۱۳۸۰، چ۱ ص۵۹؛ و میزان الحکمة، ج۳، باب القرض، ص۲۵۴۸، ح۱۶۶۷۱.</ref> | |
| − | * در حدیثی از [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] صلی الله علیه | + | * در حدیثی دیگر فرموده است: «هر مؤمنی که به مؤمنی از برای خدا قرض دهد، در هر آنی ثواب صدقه را دارد تا مال به او برسد». سرّ مطلب در این است که در هر آنی میتواند آن را مطالبه کند و چون مطالبه نکند ثواب صدقه دارد. البته مراد از قرضی که ثواب آن رسیده است، قرض الحسنهای است که از برای خدا باشد، اما قرضی که به واسطه آن نفع دنیوی به صاحب مال میرسد و غرض او نفع بردن است، ثوابی ندارد.<ref>نراقی، ملا احمد؛ معراج السعاده، قم، انتشارات قائم آل محمد علیه السلام، ۱۳۸۶، چاپ پنجم، ص ۳۴۸.</ref> |
| − | * [[رسول خدا]] صلی الله علیه | + | * در حدیثی آمده است: مؤمنی نیست که به مؤمن دیگری قرض دهد و ثواب آن را از خدای تعالی بخواهد، مگر آن که خداوند اجر آن را برای او به حساب [[صدقه]] بگذارد تا آن مال به وی بازگردد؛ (یعنی پیوسته ثواب صدقه دادن دارد.)<ref>فیض کاشانی، محسن؛ ترجمه الشریعه، ص ۵۹؛ ثواب الاعمال و عقابها، ص ۷۶.</ref> |
| − | * همچنین فرمودند: «هر کس به مؤمنی قرض دهد و برای پس گرفتن آن صبر کند تا دستش باز | + | * [[امام علی]] علیه السلام درباره [[انفاق]] در راه خدا می فرماید: «مقدارى از ثروت خود را جلوتر بفرستيد تا در نزد خدا (به عنوان قرض) باقى ماند، و همه را براى وارثان مگذاريد كه پاسخگويى آن بر شما واجب است».<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۰۳، ترجمه محمددشتی.</ref> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | * | ||
| − | *از | ||
| − | * | ||
| − | |||
| − | * | ||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * [http://www.pajoohe.ir "قرض الحسنه"، زینب برجینژاد، دانشنامه پژوهه]، تاریخ بازیابی: ۴ شهریور ۱۳۹۲. | |
| − | * | + | [[رده:واژگان قرآنی]] |
| − | |||
[[رده:اخلاق اجتماعی]] | [[رده:اخلاق اجتماعی]] | ||
[[رده:آداب و سنن]] | [[رده:آداب و سنن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۵۹
در اصطلاح فقها، قرض آن است که مالی به دیگری تملیک شود به طوری که او نیز ضامن بازپرداخت عین یا مثل یا قیمت آن چیز گردد.[۱] و «قرض الحسنه» اصطلاحاً بین مردم به وام گرفتنی معروف است که برای آن کارمزد نباید پرداخت کنند و آن را از مصادیق دینی میدانند.
مفهوم قرض الحسنه
تعبیر قرض الحسنه از دو قسمت ترکیب شده است:
- قرض: به معنای بریدن و قطع کردن است و مالی را که به دیگری داده میشود به شرط بازگرداندن (عین یا بدل آن) قرض میخوانند؛[۲] گویا قرض دهنده، آن مال را از بقیه اموالش بریده است.[۳]
- الحسنه: در قرآن کریم، واژه «حسن» صفت قرض قرار گرفته است؛ حسن یعنی زیبا و نیکو[۴] و قرض نیکو آن است که از مال حلال باشد و آن را با منّت گذاردن و اذیّت، ضایع نکند.[۵]
قرض الحسنه در فرهنگ و اصطلاح قرآنی، معنایی جامع دارد که شامل قرض الحسنه فقهی نیز میشود، زیرا از منظر قرآن کریم هر کار خیری که انسان برای خدا انجام دهد، قرض الحسنه برای اوست؛ خواه عبادت اصطلاحی باشد مانند نماز و روزه، یا انفاق مالی، یا کارهای خدماتی و عام المنفعه باشد: مانند مسجد و مدرسه سازی یا جهاد در راه خدا.[۶] سرّ تعبیر از هر کار خیرخواهانه به قرض الحسنه در قرآن، محفوظ بودن عین و اصل مال نزد خداست؛ یعنی همانگونه که در قرض و وام، مال از بین نمیرود و بازمیگردد،[۷] در این گونه امور نیز هر چه در راه خدا هزینه شود، بازمیگردد.[۸] و بلکه چندین برابر آن را به عنوان پاداش دریافت میکنید.[۹]
قرض باید با نیت پاک و خلوص و برای نزدیکی به خدا باشد. از این رو در قرآن در کنار نماز و زکات آمده است: «... وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا ...».[۱۰] همچنین قرض باید بدون نفع و سود باشد زیرا در این صورت ربوی بوده و حرام خواهد بود.
جایگاه قرض الحسنه در قرآن
قرض الحسنه در مکتب اسلام جایگاهی مخصوص دارد و تاکید اسلام برای کمک به فقرا و مستمندان به معنی پذیرفتن فقر نیست، بلکه تلاشی برای برکندن فقر از زندگی بشری است. در شأن و مقام قرضالحسنه که از تعالیم دینی برخاسته، آیات بسیاری آمده است که به بعضی از آنها اشاره میشود: «مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً ...».[۱۱] «کیست که به خدا «قرض الحسنهای» دهد (و از اموالی که خدا به او بخشیده، انفاق کند) تا آن را برای او چندین برابر کند...». با توجه به آیه دو نکته قابل ذکر است:
- الف) خداوند متعال مالی را که مؤمنین در راه او خرج می کنند، قرض گرفتن خودش نامیده است.[۱۲]
- ب) مفهوم چند برابر شدن در نزد خداوند، عددی است که از شمارش بیرون است و انتها ندارد.[۱۳] واژه «کثیرة» صفت کلمه «اضعافاً: چند برابر» است و نشان میدهد که پاداش انفاق مضاعف و چندین برابر است».[۱۴]
در آیه دیگری چنین فرموده است: «مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ»؛[۱۵] «کیست که به خدا وام نیکو دهد (و از اموالی که به او ارزانی داشته انفاق کند) تا خداوند آن را برای او چندین برابر کند؟ و برای او پاداش پرارزشی است». این آیه از لحن ویژهای برخوردار است. خداوند، خود را آنچنان به بندگان نزدیک کرده است که به این صورت با یک لحن دلسوزانه از آنان طلب قرض میکند.
قرض الحسنه از آنجا که امر کریمانهای است، لذا دارای «اجر کریم» نیز میباشد. عبارت «من ذاالذی» در قرآن بسیار محدود است، که دو مورد آن مربوط به قرض الحسنه میباشد و این نشانه اهمیت آن است. آیات متعدد دیگری از قبیل «... وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ ...»،[۱۶] «إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ»[۱۷] و «إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ»[۱۸] به این امر مهم اشاره دارد.
خدای تعالی انفاق و هزینههایی را که مؤمنین در راه او خرج میکنند قرض گرفتن خودش نامیده و این به خاطر سه چیز است:[۱۹] میخواهد مؤمنان را بر این کار تشویق کند. و اینکه چنین انفاقی برای کسب رضایت خداست. و دیگر اینکه خدای سبحان بزودی عوض آن را چند برابر به صاحبانش برمیگرداند، علاوه بر آن اجر کریم هم میدهد، اجر کریم اجری است که در نوع خودش پسندیدهترین باشد و اجر اخروی همین طور است چون فوق تصوّر انسان است.[۲۰]
قرض الحسنه در روایات
قرض دادن از ثمرات سخاوت و فضل است و در روایات ثواب بسیاری برای آن شمرده شده است.
- در حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نقل شده که فرمودند: «کسی که به برادر خود قرض دهد، در برابر هر درهمی که قرض داده، هموزن کوه احد و کوه رضوان و کوه سینا، حسنات خواهد داشت و اگر برای وصول آن مدارا کند، از پل صراط همچون برق جهنده بدون حساب و عذاب خواهد گذشت.[۲۱]
- رسول خدا صلی الله علیه وآله پیوسته بر رعایت بدهکاران تنگدست تأکید میکردند.[۲۲] و مسلمانان را از دچار شدن به نفرین بدهکار تنگدست برحذر میداشتند.[۲۳] ایشان میفرمودند: «هر که به تنگدستی مهلت دهد، خداوند در روزی که هیچ سایهای جز سایه او نیست، وی را در سایه خود درآورد».[۲۴]
- همچنین فرمودند: «هر کس به مؤمنی قرض دهد و برای پس گرفتن آن صبر کند تا دستش باز شود، مال او زکات محسوب میشود و در نماز با فرشتگان است تا این که قرضش به او برگردانده شود».[۲۵]
- در حدیثی از امام صادق علیه السلام مروی است که بر در بهشت چنین نوشته شده است: «ثواب صدقه را ده مقابل میدهند و ثواب قرض را هیجده مقابل».[۲۶]
- در حدیثی دیگر فرموده است: «هر مؤمنی که به مؤمنی از برای خدا قرض دهد، در هر آنی ثواب صدقه را دارد تا مال به او برسد». سرّ مطلب در این است که در هر آنی میتواند آن را مطالبه کند و چون مطالبه نکند ثواب صدقه دارد. البته مراد از قرضی که ثواب آن رسیده است، قرض الحسنهای است که از برای خدا باشد، اما قرضی که به واسطه آن نفع دنیوی به صاحب مال میرسد و غرض او نفع بردن است، ثوابی ندارد.[۲۷]
- در حدیثی آمده است: مؤمنی نیست که به مؤمن دیگری قرض دهد و ثواب آن را از خدای تعالی بخواهد، مگر آن که خداوند اجر آن را برای او به حساب صدقه بگذارد تا آن مال به وی بازگردد؛ (یعنی پیوسته ثواب صدقه دادن دارد.)[۲۸]
- امام علی علیه السلام درباره انفاق در راه خدا می فرماید: «مقدارى از ثروت خود را جلوتر بفرستيد تا در نزد خدا (به عنوان قرض) باقى ماند، و همه را براى وارثان مگذاريد كه پاسخگويى آن بر شما واجب است».[۲۹]
پانویس
- ↑ امام خمینی، تحریرالوسیله، قم، اسماعیلیان، بی تا، ج۲، ص۱۴۹.
- ↑ راغب اصفهانی؛ مفردات قرآن، بیروت، دارالقلم، چ اول، ۱۴۱۲ه.ق، ماده قرض.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله؛ تسنیم، قم نشر اسراء، ۱۳۸۵، چ اول، ج۱۱، ص۵۸۳.
- ↑ قرشی، علی اکبر؛ قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱، ج۲، ص۱۳۵، «ماده حسن».
- ↑ طبرسی؛ مجمع البیان، تهران، ناصرخسرو، ۱۳۷۲، ج۲، ص۶۰۸.
- ↑ جوادی آملی؛ همان، ص۵۸۷.
- ↑ سوره بقره: ۱۱۰.
- ↑ تسنیم، پیشین، ص۵۸۷.
- ↑ سوره بقره: ۲۴۵.
- ↑ سوره مزمل، آیه ۲۰.
- ↑ سوره بقره: ۲۴۵.
- ↑ تفسیر المیزان، ج۲، ص۴۳۲.
- ↑ همان، ص۴۴۸.
- ↑ تسنیم، پیشین، ص۵۹۳.
- ↑ سوره حدید: ۱۱.
- ↑ سوره مائده، آیه ۱۲.
- ↑ سوره تغابن، آیه ۱۷.
- ↑ سوره حدید، آیه ۱۸.
- ↑ طباطبایی، محمدحسین، تفسیرالمیزان، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴، ج۲، ص۴۳۲.
- ↑ همان، ج۱۹، ص۲۷۲.
- ↑ دخیل، علی محمد؛ ثواب الاعمال و عقابها، قم، دارالمرتضی، ص۴۱۴.
- ↑ کلینی؛ اصول کافی، تهران دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵، ج۳، ص۱۸۲.
- ↑ کنزالعمال، پیشین، ج۶، ص۲۲۰.
- ↑ اصول کافی، پیشین، ج۸، ص۹.
- ↑ دخیل، علی محمد؛ ثواب الاعمال و عقابها، پیشین، ص۱۳۸.
- ↑ فیض کاشانی، محسن؛ ترجمه الشریعه، قم، توحید، ۱۳۸۰، چ۱ ص۵۹؛ و میزان الحکمة، ج۳، باب القرض، ص۲۵۴۸، ح۱۶۶۷۱.
- ↑ نراقی، ملا احمد؛ معراج السعاده، قم، انتشارات قائم آل محمد علیه السلام، ۱۳۸۶، چاپ پنجم، ص ۳۴۸.
- ↑ فیض کاشانی، محسن؛ ترجمه الشریعه، ص ۵۹؛ ثواب الاعمال و عقابها، ص ۷۶.
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۲۰۳، ترجمه محمددشتی.
منابع
- "قرض الحسنه"، زینب برجینژاد، دانشنامه پژوهه، تاریخ بازیابی: ۴ شهریور ۱۳۹۲.
