وفای به عهد: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
عهد و پیمان از قوانین بین المللى اسلام مى باشد و هیچ کس حق ندارد به عهدش، بى وفایى کند حتى نسبت به کفار. [[امام باقر]] (علیه السلام) مى فرماید: خداوند در سه چیز، بر هیچ کس رخصتى نداده است یکی از آن سه چیز وفاى به عهد در مورد نیکوکاران باشد یا اهل گناه .
+
«وفای به عهد و پیمان»، از قوانین بین‌المللى [[اسلام]] است و هیچ کس حق ندارد به عهدش بى‌وفایى کند، حتى نسبت به [[کفر|کفار]]. در [[قرآن]] و روایات، وفای به عهد از ویژگی‌های مؤمنان شمرده شده و بر آن بسیار تأکید شده است.
  
 
==وفای به عهد در قرآن==
 
==وفای به عهد در قرآن==
  
* وفای به عهد علامت ایمان است : قرآن مجید یكی از ویژگی ها و خصوصیات افراد باایمان را وفای به عهد می داند و می فرماید: {{متن قرآن|«وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ»}}؛<ref>[[سوره مؤمنون]]/[[سوره معارج]]/32.</ref> مؤمنان آنها هستند كه امانت ها و عهد خود را مراعات می كنند.
+
*وفای به عهد علامت [[ایمان]]: [[قرآن|قرآن مجید]] یكی از ویژگی ها و خصوصیات افراد باایمان را وفای به عهد می داند و می فرماید: {{متن قرآن|«وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ»}}؛<ref>[[سوره مؤمنون]]/[[سوره معارج]]/32.</ref> مؤمنان آنها هستند كه امانت ها و عهد خود را مراعات می كنند.
  
* وفای به عهد نشانه نیكوكاران است : در جای دیگر، قرآن مجید وفای به عهد را نشانه افراد نیكوكار دانسته و می فرماید: {{متن قرآن|«...الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا...»}}؛<ref>[[سوره بقره]]/177.</ref> ...نیكوكاران كسانی هستند كه به عهد خود (هنگامی كه عهد بستند) وفا می كنند...
+
*وفای به عهد نشانه نیكوكاران: در جای دیگر، قرآن مجید وفای به عهد را نشانه افراد نیكوكار دانسته و می فرماید: {{متن قرآن|«...الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا...»}}؛<ref>[[سوره بقره]]/177.</ref> ...نیكوكاران كسانی هستند كه به عهد خود (هنگامی كه عهد بستند) وفا می كنند... .
  
* اسماعیل صادق الوعد بود: در اهمیت وفای به عهد همین بس كه خدای متعال آنگاه كه می خواهد از [[حضرت اسماعیل]] علیه السلام به عظمت نام ببرد وفای به عهد را به عنوان یكی از اوصاف برجسته او یادآور می شود و می فرماید: {{متن قرآن|«وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا»}}؛<ref>[[سوره مریم]]/54.</ref> در كتاب آسمانی خود از اسماعیل یاد كن كه او در وعده هایش صادق و رسول و پیامبر بزرگی بود.  
+
* وفای به عهد از اوصاف پیامبران: {{متن قرآن|«وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا»}}؛<ref>[[سوره مریم]]/54.</ref> در كتاب آسمانی خود از [[اسماعیل صادق الوعد علیه السلام|اسماعیل]] یاد كن كه او در وعده هایش صادق و رسول و پیامبر بزرگی بود. در این آیه وفای به عهد را پیش از مقام [[نبوت]] و رسالت می آورد، گویی كه وفای به عهد پایه نبوت است.  
  
در این آیه وفای به عهد را پیش از مقام [[نبوت و رسالت می آورد، گویی كه وفای به عهد پایه نبوت است. به هر حال، قرآن مجید درباره وفای به عهد زیاد سفارش كرده و می فرماید: {{متن قرآن|«...أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كانَ مَسْؤُلاً»}}؛<ref>[[سوره اسراء]] /34.</ref> ...به عهد (خود) وفا كنید كه از عهد سؤال می شود.
+
*مسؤلیت در برابر وفای به عهد: {{متن قرآن|«...أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كانَ مَسْؤُلاً»}}؛<ref>[[سوره اسراء]]/34.</ref> ...به عهد (خود) وفا كنید كه از عهد سؤال می شود.
  
==اهمیت وفای به عهد در روایات==
+
==وفای به عهد در روایات==
  
در روایات نیز به وفای به عهد و پیمان توصیه فراوان شده است .
+
در روایات نیز به وفای به عهد و پیمان توصیه فراوان شده است:
  
* وفای به عهد از ویژگی های مؤمنان است : رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: من كان یؤمن بالله والیوم الاخر فلیف اذا وعد.<ref>[[اصول كافی]]، ج2/ص364، حدیث 2.</ref> آن كس كه به خدا و روز جزا [[ایمان]] دارد باید به وعده خود وفا كند.  
+
الف. وفای به عهد، ویژگی‌ مؤمنان:
 +
 +
*[[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله فرمود: من كان یؤمن بالله والیوم الآخر فلیَفِ اذا وعدَ.<ref>اصول كافی، ج2/ص364، حدیث 2.</ref> آن كس كه به خدا و روز جزا ایمان دارد باید به وعده خود وفا كند.
  
حضرت [[علی علیه السلام]] فرمود: ان الوفاء بالعهد من علامات اهل الدین.<ref>[[سفینه البحار]]، ج2/ص675.</ref> وفای به عهد از نشانه های مردم متدین است.  
+
*[[امام علی]] علیه السلام فرمود: ان الوفاء بالعهد من علامات اهل الدین.<ref>سفینة البحار، ج2/ص675.</ref> وفای به عهد از نشانه های مردم متدین است.  
  
در حدیث دیگری [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله فرمود: لادین لمن لاعهد له.<ref>[[بحارالانوار]]، چاپ بیروت، ج72/ص 96.</ref> كسی كه پای بند به پیمان خود نباشد دین ندارد.  
+
*در [[حدیث]] دیگری [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله فرمود: لا دینَ لمن لا عهدَ له.<ref>بحارالانوار، چاپ بیروت، ج72/ص 96.</ref> كسی كه پای بند به پیمان خود نباشد دین ندارد.  
  
* خلف وعده، علامت نفاق است : در حدیثی از [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله نقل شده است كه فرمود: آیه المنافق ثلاثٌ إذا حدیث كذب و إذا وعد أخلف و إذا ائتمن خان.<ref>[[المستطرف]]، ج1/ ص198.</ref> نشانه منافق سه چیز است: دروغگویی، پیمان شكنی و خیانت در امانت.
+
ب. وفای به عهد، از حقوق ایمانی:  
  
وفای به عهد همانند نذر است: [[هشام بن سالم]] می گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: عده المؤمن اخاه نذرٌ لاكفاره له فمن أخلف فبخلف الله بدأ ولمقته تعرض و ذلك قوله: «یا ایها الذین امنوا لم تقولون ما لاتفعلون كبر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لاتفعلون؟»<ref>اصول كافی، ج2/ص364، حدیث 1.</ref>  
+
*[[امام صادق]] علیه السلام فرمود: المؤمن اَخو المؤمن عینُه و دلیلُه لایخونُه و لایظلمُه و لایغشّه ولایَعده عِدَة فیُخلفه.<ref>اصول كافی، ج2/ص166، حدیث 3.</ref> مؤمن برادر مؤمن و مانند چشم و راهنمای اوست، به او خیانت نمی كند و ستم روا نمی دارد و او را فریب نمی دهد و به او وعده ای نمی دهد كه تخلّف كند.
  
خلف وعده، موجب خشم خدا است : امیرمؤمنان علی علیه السلام در فرمان خود به مالك اشتر فرمود: إیاك... ان تعدهم فتتبع موعدك بخلفك... و الخلف یوجب المقت عندالله و الناس قال الله تعالی «كبر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لا تفعلون»...<ref>[[نهج البلاغه]]، [[صبحی صالح]]، نامه 53. </ref> بپرهیز از این كه به مردم وعده بدهی و تخلّف كنی... زیرا (تخلف از وعده) موجب خشم خدا و مردم خواهد شد، چنان كه قرآن می فرماید: «نزد خدا بسیار خشم آور است كه بگویید چیزی را كه به آن عمل نمی كنید...».
+
ج. ارزیابی توانایی، هنگام تعهد:
  
* وفای به عهد از حقوق ایمانی است: امام صادق علیه السلام فرمود: المؤمن اخوالمؤمن عینه و دلیله لایخونه و لایظلمه و لایغشه ولایعده عده فیخلفه.<ref>[[اصول كافی]]، ج2/ص166، حدیث 3.</ref> مؤمن برادر مؤمن و مانند چشم و راهنمای اوست، به او خیانت نمی كند و ستم روا نمی دارد و او را فریب نمی دهد و به او وعده ای نمی دهد كه تخلّف كند.
+
*[[امیرالمؤمنین]] علیه السلام فرمود: لاتَعِد بما تعجزُ عن الوفاء.<ref>فهرست غرر، ص 407، شماره 10177.</ref> چیزی را كه از وفاكردن به آن عاجزی وعده مكن.
  
 +
*امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: لا تَعِدَنّ عِدَةً لاتثِقُ من نفسك بِإنجازها.<ref>همان، شماره 10297.</ref> چیزی را كه یقین به وفای آن نداری وعده مده.
  
==ارزیابی قدرت هنگام تعهد==
+
د. خُلف وعده، علامت [[نفاق]]:
  
به خاطر اهمیت فوق العاده ای كه وفای به عهد دارد در تعلیمات اسلامی آمده است هر كس بخواهد به دیگری وعده ای بدهد باید در موقع دادن وعده، قدرت خود را ارزیابی كند كه آیا می تواند به وعده ای كه می دهد، وفا كند یا نه و در صورتی كه توانایی ندارد وعده ندهد.
+
*رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: آیة المنافق ثلاثٌ إذا حدِث كَذِب و إذا وعدَ أخلفَ و إذا ائتُمن خانَ.<ref>المستطرف، ج1/ ص198.</ref> نشانه منافق سه چیز است: دروغگویی، پیمان شكنی و خیانت در امانت.
  
امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: لاتعد بما تعجز عن الوفاء.<ref>فهرست غرر، ص 407، شماره 10177.</ref> چیزی را كه از وفاكردن به آن عاجزی وعده مكن.
+
ه. خُلف وعده، موجب خشم خدا:  
  
و فرمود: لاتعدن عده لاتثق من نفسك بإنجازها.<ref>همان، شماره 10297.</ref> چیزی را كه یقین به وفای آن نداری وعده مده.
+
*[[امام علی]] علیه السلام در فرمان خود به [[مالك اشتر نخعى|مالك اشتر]] فرمود: إیاك... ان تَعِدَهم فتتبع موعدَك بخُلفك... و الخُلف یوجب المَقت عندالله و الناس قال الله تعالی {{متن قرآن|«كَبُر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لا تفعلون»}}...<ref>نهج البلاغه، صبحی صالح، نامه 53. </ref> بپرهیز از این كه به مردم وعده بدهی و تخلّف كنی... زیرا (تخلف از وعده) موجب خشم خدا و مردم خواهد شد، چنانكه قرآن می فرماید: «نزد خدا بسیار خشم آور است كه بگویید چیزی را كه به آن عمل نمی كنید...».  
  
 +
*[[امام صادق علیه السلام|امام صادق]] علیه السلام فرمود: عِدَةُ المؤمن اَخاه نذرٌ لا كفّارَة له فمن أخلف فبخُلف الله بدأ ولِمَقته تعرّض و ذلك قوله: {{متن قرآن|«یا ایها الذین آمنوا لِمَ تقولون ما لاتفعلون كَبُر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لاتفعلون»}}.<ref>اصول كافی، ج2/ص364، حدیث 1.</ref> وعده مومن به برادرش مانند [[نذر|نذری]] است که کرده، پس اگر به آن وفا نکند گویی با خدا خلف وعده کرده و در معرض خشم او قرار گرفته است، چنانكه فرمود: «یا ایها الذین آمنوا لِمَ تقولون ما لاتفعلون كَبُر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لاتفعلون».
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
==منبع==
+
==منابع==
محمدرضا مهدوی كنی، نقطه های آغاز در اخلاق عملی.
+
*نقطه‌های آغاز در اخلاق عملی، محمدرضا مهدوی كنی.
  
 
[[رده:اخلاق اجتماعی]]
 
[[رده:اخلاق اجتماعی]]
 
[[رده:صفات پسندیده]]
 
[[رده:صفات پسندیده]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۰۳

«وفای به عهد و پیمان»، از قوانین بین‌المللى اسلام است و هیچ کس حق ندارد به عهدش بى‌وفایى کند، حتى نسبت به کفار. در قرآن و روایات، وفای به عهد از ویژگی‌های مؤمنان شمرده شده و بر آن بسیار تأکید شده است.

وفای به عهد در قرآن

  • وفای به عهد علامت ایمان: قرآن مجید یكی از ویژگی ها و خصوصیات افراد باایمان را وفای به عهد می داند و می فرماید: «وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ»؛[۱] مؤمنان آنها هستند كه امانت ها و عهد خود را مراعات می كنند.
  • وفای به عهد نشانه نیكوكاران: در جای دیگر، قرآن مجید وفای به عهد را نشانه افراد نیكوكار دانسته و می فرماید: «...الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا...»؛[۲] ...نیكوكاران كسانی هستند كه به عهد خود (هنگامی كه عهد بستند) وفا می كنند... .
  • وفای به عهد از اوصاف پیامبران: «وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا»؛[۳] در كتاب آسمانی خود از اسماعیل یاد كن كه او در وعده هایش صادق و رسول و پیامبر بزرگی بود. در این آیه وفای به عهد را پیش از مقام نبوت و رسالت می آورد، گویی كه وفای به عهد پایه نبوت است.
  • مسؤلیت در برابر وفای به عهد: «...أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كانَ مَسْؤُلاً»؛[۴] ...به عهد (خود) وفا كنید كه از عهد سؤال می شود.

وفای به عهد در روایات

در روایات نیز به وفای به عهد و پیمان توصیه فراوان شده است:

الف. وفای به عهد، ویژگی‌ مؤمنان:

  • پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: من كان یؤمن بالله والیوم الآخر فلیَفِ اذا وعدَ.[۵] آن كس كه به خدا و روز جزا ایمان دارد باید به وعده خود وفا كند.
  • امام علی علیه السلام فرمود: ان الوفاء بالعهد من علامات اهل الدین.[۶] وفای به عهد از نشانه های مردم متدین است.
  • در حدیث دیگری رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: لا دینَ لمن لا عهدَ له.[۷] كسی كه پای بند به پیمان خود نباشد دین ندارد.

ب. وفای به عهد، از حقوق ایمانی:

  • امام صادق علیه السلام فرمود: المؤمن اَخو المؤمن عینُه و دلیلُه لایخونُه و لایظلمُه و لایغشّه ولایَعده عِدَة فیُخلفه.[۸] مؤمن برادر مؤمن و مانند چشم و راهنمای اوست، به او خیانت نمی كند و ستم روا نمی دارد و او را فریب نمی دهد و به او وعده ای نمی دهد كه تخلّف كند.

ج. ارزیابی توانایی، هنگام تعهد:

  • امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: لاتَعِد بما تعجزُ عن الوفاء.[۹] چیزی را كه از وفاكردن به آن عاجزی وعده مكن.
  • امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: لا تَعِدَنّ عِدَةً لاتثِقُ من نفسك بِإنجازها.[۱۰] چیزی را كه یقین به وفای آن نداری وعده مده.

د. خُلف وعده، علامت نفاق:

  • رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: آیة المنافق ثلاثٌ إذا حدِث كَذِب و إذا وعدَ أخلفَ و إذا ائتُمن خانَ.[۱۱] نشانه منافق سه چیز است: دروغگویی، پیمان شكنی و خیانت در امانت.

ه. خُلف وعده، موجب خشم خدا:

  • امام علی علیه السلام در فرمان خود به مالك اشتر فرمود: إیاك... ان تَعِدَهم فتتبع موعدَك بخُلفك... و الخُلف یوجب المَقت عندالله و الناس قال الله تعالی «كَبُر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لا تفعلون»...[۱۲] بپرهیز از این كه به مردم وعده بدهی و تخلّف كنی... زیرا (تخلف از وعده) موجب خشم خدا و مردم خواهد شد، چنانكه قرآن می فرماید: «نزد خدا بسیار خشم آور است كه بگویید چیزی را كه به آن عمل نمی كنید...».
  • امام صادق علیه السلام فرمود: عِدَةُ المؤمن اَخاه نذرٌ لا كفّارَة له فمن أخلف فبخُلف الله بدأ ولِمَقته تعرّض و ذلك قوله: «یا ایها الذین آمنوا لِمَ تقولون ما لاتفعلون كَبُر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لاتفعلون».[۱۳] وعده مومن به برادرش مانند نذری است که کرده، پس اگر به آن وفا نکند گویی با خدا خلف وعده کرده و در معرض خشم او قرار گرفته است، چنانكه فرمود: «یا ایها الذین آمنوا لِمَ تقولون ما لاتفعلون كَبُر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لاتفعلون».

پانویس

  1. سوره مؤمنون/8؛ سوره معارج/32.
  2. سوره بقره/177.
  3. سوره مریم/54.
  4. سوره اسراء/34.
  5. اصول كافی، ج2/ص364، حدیث 2.
  6. سفینة البحار، ج2/ص675.
  7. بحارالانوار، چاپ بیروت، ج72/ص 96.
  8. اصول كافی، ج2/ص166، حدیث 3.
  9. فهرست غرر، ص 407، شماره 10177.
  10. همان، شماره 10297.
  11. المستطرف، ج1/ ص198.
  12. نهج البلاغه، صبحی صالح، نامه 53.
  13. اصول كافی، ج2/ص364، حدیث 1.

منابع

  • نقطه‌های آغاز در اخلاق عملی، محمدرضا مهدوی كنی.