منابع و پی نوشتهای متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

آمنه خانم قزوینی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (پروژه4: اولویت بندی و رتبه بندی)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{خوب}}
 
{{خوب}}
  
آمنه خانم قزوینی، (مجتهد، عابد، متوفی سال 1269 هـ.ق) و دختر شیخ محمدعلی قزوینی از علمای قزوین، و نوه سید حسین قزوینی و مادرش ربابه خانم بود. در حدود هفده سالگی با شیخ محمدصالح برغانی [[ازدواج]] کرد.
+
'''«آمنه خانم قزوینی»''' (متوفی سال ۱۲۶۹ ق)، از زنان مجتهد و عابد در قرن ۱۳ قمری است. او دختر شیخ محمدعلی قزوینی از علمای قزوین، و نوه سید حسین قزوینی و مادر [[ربابه خانم دختر ملا محمد صالح برغانی|ربابه خانم]] بود. آمنه در حدود هفده سالگی با [[محمدصالح برغانی|شیخ محمدصالح برغانی]] [[ازدواج]] کرد.
  
او در آغاز نزد برادرش شیخ عبدالوهاب قزوینی درس خواند، سپس در درس [[فقه]] و [[اصول]] همسرش حاضر شد و [[حکمت]] و [[فلسفه]] را از ملا آقا حکمی قزوینی در مدرسه صالحیه فراگرفت و در درس شیخ احمد احسایی در قزوین حضور یافت تا این که به درجه بالایی از علم و فضل رسید. همسرش، ملا محمدصالح، زنان را در [[احکام]] و مسائل شرعی به رجوع و عمل به دستورات او سفارش می‌کرد. آمنه خانم حوزه درسی برای زنان در [[کربلا]] و قزوین برپا کرد. وی از همسر و برادرش و شیخ احمد احسایی اجازات مفصلی داشت.
+
او در آغاز نزد برادرش شیخ عبدالوهاب قزوینی درس خواند، سپس در درس [[فقه]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] همسرش حاضر شد و [[حکمت]] و [[فلسفه]] را از ملا آقا حکمی قزوینی در مدرسه صالحیه فراگرفت و در درس شیخ احمد احسایی در قزوین حضور یافت، تا این که به درجه بالایی از علم و فضل رسید.  
  
از آثار او قصیده‌ای طویل در چهارصد و هشتاد بیت از زبان [[حضرت زینب]] علیهاالسلام در حوادث کربلا و بعضی رساله‌های دیگر است. بسیاری از مردان و زنان این خانواده اهل علم و فضل و تقوا بودند. وی در سال 1269 جهان را بدرود گفت.
+
همسرش، ملا محمدصالح، زنان را در [[احکام]] و مسائل شرعی به رجوع و عمل به دستورات او سفارش می‌کرد. آمنه خانم، حوزه درسی برای زنان در [[کربلا]] و قزوین برپا کرد. وی از همسر و برادرش و شیخ احمد احسایی [[اجازه (علم الحدیث)|اجازات]] مفصلی داشت.
 +
 
 +
از آثار او، [[قصیده|قصیده‌ای]] طویل در ۴۸۰ [[بیت (شعر)|بیت]] از زبان [[حضرت زینب]] علیهاالسلام در حوادث [[کربلا]] و بعضی رساله‌های دیگر است. بسیاری از مردان و زنان این خانواده اهل علم و فضل و تقوا بودند.  
  
 
==منابع==
 
==منابع==
  
معاونت پژوهش مرکز حوزه‌های علمیه خواهران, بانوان عالمه و آثار آن‌ها
+
* [[بانوان عالمه و آثار آنها (کتاب)|بانوان عالمه و آثار آن‌ها]]، معاونت پژوهش مرکز حوزه‌های علمیه خواهران.
 
{{سنجش کیفی
 
{{سنجش کیفی
 
|سنجش=شده
 
|سنجش=شده

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۱


«آمنه خانم قزوینی» (متوفی سال ۱۲۶۹ ق)، از زنان مجتهد و عابد در قرن ۱۳ قمری است. او دختر شیخ محمدعلی قزوینی از علمای قزوین، و نوه سید حسین قزوینی و مادر ربابه خانم بود. آمنه در حدود هفده سالگی با شیخ محمدصالح برغانی ازدواج کرد.

او در آغاز نزد برادرش شیخ عبدالوهاب قزوینی درس خواند، سپس در درس فقه و اصول همسرش حاضر شد و حکمت و فلسفه را از ملا آقا حکمی قزوینی در مدرسه صالحیه فراگرفت و در درس شیخ احمد احسایی در قزوین حضور یافت، تا این که به درجه بالایی از علم و فضل رسید.

همسرش، ملا محمدصالح، زنان را در احکام و مسائل شرعی به رجوع و عمل به دستورات او سفارش می‌کرد. آمنه خانم، حوزه درسی برای زنان در کربلا و قزوین برپا کرد. وی از همسر و برادرش و شیخ احمد احسایی اجازات مفصلی داشت.

از آثار او، قصیده‌ای طویل در ۴۸۰ بیت از زبان حضرت زینب علیهاالسلام در حوادث کربلا و بعضی رساله‌های دیگر است. بسیاری از مردان و زنان این خانواده اهل علم و فضل و تقوا بودند.

منابع