صرف: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} {{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} علم صرف: یا همان ...' ایجاد کرد)
 
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}}
 
 
{{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}}
 
{{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}}
علم صرف: یا همان تحریف، اصطلاحاً یعنی تحویل بردن و تغییر دادن یك اصل كه همان مصدر باشد، به صیغه‌های مختلف، كه از هر یك معنایی جدا قصد شده باشد و این معنا جز با این كلمه سازی و تغییر و تحویل حاصل نمی‌شود.<ref> جمعی از نویسندگان، جامع المقدمات، تصحیح و تعلیق، مدرس افغانی، انتشارات هجرت، قم، 1375، چ 9، ص 205 (كتاب شرح التصریف). </ref> مثل این كه چگونه از سه حرف اصلی ضارب افعال مختلف در زمان‌های مختلف اسم فاعل و اسم مفعول و ... ساخته می شود.  
+
 
از همین جا معلوم می‌شود كه موضوع علم صرف كلمه است و خصوصیات و ساختمان آن مورد بحث قرار می‌گیرد و فایده آن نیز شناخت كلمات و معانی آنها و نیز ساختن كلمات مناسب برای معانی مختلف می‌باشد.<ref> طباطبایی، محمد رضا، صرف ساده، دار العلم، قم، 1372، چ 29، ص 11 و 12. </ref> در این علم درباره، جامد و مشتق، مونث و مذكر، مفرد و جمع و تثنیه، اسم یا فعل و یا حرف بودن ‌و زمان‌های مختلف افعال و... بحث می‌شود.  
+
'''«علم صرف»''' یا همان «تصریف»، اصطلاحاً یعنی تحویل بردن و تغییر دادن یک اصل که همان مصدر باشد به صیغه‌های مختلف، که از هر یک معنایی جدا قصد شده باشد و این معنا جز با این کلمه سازی و تغییر و تحویل حاصل نمی‌شود.<ref>جمعی از نویسندگان، جامع المقدمات، ص۲۰۵ (کتاب شرح التصریف).</ref> مثل این که چگونه از سه حرف اصلی «ضرب» افعال مختلف در زمان‌های مختلف اسم فاعل و اسم مفعول و... ساخته می شود.
در علم صرف نخستین كسی كه كتابی نوشت، ابومسلم معاذ الهرّاء (م 187) است كه اهل كوفه و استاد فرّاء می‌باشد و خود از شاگردان امام صادق ـ علیه السّلام ـ بوده است.[7]<ref> قربانی، زین العابدین، تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، 1370، چ دوم، ص 102، به نقل از ریحانه الادب، ج 4، ص 312 ـ 314، و نیز فهرست ابن ندیم، ص 103. </ref> پس از او ابوعثمان مازنی كتاب التحریف را نوشت.[8]<ref> همان، به نقل از ریحانه الادب، ج 5، ص 149 ـ 151. </ref> برخی از معروف‌ترین كتابهای علم صرف عبارتند از: الاشتقاق نوشته ابن خالویه، البیان فی التحریف نوشته شیخ احمد مهابادی، شرح شافیه استرآبادی، ‌الشافیه ابن حاجب، التحریف زنجانی و شرح التحریف تفتازانی.<ref> همان، ص 103. </ref>
+
 
 +
از همین جا معلوم می‌شود که موضوع علم صرف «کلمه» است و خصوصیات و ساختمان آن مورد بحث قرار می‌گیرد و فایده آن نیز شناخت کلمات و معانی آنها و نیز ساختن کلمات مناسب برای معانی مختلف می‌باشد.<ref>طباطبایی، محمدرضا، صرف ساده، دارالعلم، قم، ۱۳۷۲، چ۲۹، ص۱۱ و ۱۲.</ref>
 +
 
 +
در این علم درباره، جامد و مشتق، مونث و مذکر، مفرد و جمع و تثنیه، اسم یا فعل و یا حرف بودن ‌و زمان‌های مختلف افعال و... بحث می‌شود.  
 +
 
 +
در علم صرف نخستین کسی که کتابی نوشت، ابومسلم معاذ الهرّاء (م، ۱۸۷ ق) است که اهل [[کوفه|کوفه]] و استاد فرّاء می‌باشد و خود از شاگردان [[امام صادق علیه السلام|امام صادق]] علیه السلام بوده است.<ref>زین العابدین قربانی، تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، ص۱۰۲، به نقل از ریحانة الادب، ج۴، ص۳۱۲ـ۳۱۴.</ref> پس از او ابوعثمان مازنی کتاب التحریف را نوشت.<ref>همان، به نقل از ریحانه الادب، ج۵، ص۱۴۹ـ۱۵۱.</ref>  
 +
 
 +
برخی از معروف‌ترین کتابهای علم صرف عبارتند از:  
 +
 
 +
* «الاشتقاق» نوشته [[ابن خالویه]]،
 +
* «البیان فی التحریف» شیخ احمد مهابادی،  
 +
* «الشافیه» ابن حاجب (م، ۶۴۶ق)،
 +
* «شرح الشافیه» استرآبادی،
 +
* «التصریف» ابوالفضائل زنجانی (م، ۶۵۵ ق)
 +
* «شرح التصریف» [[مسعود بن عمر تفتازانی]] (م، ۷۹۲ ق).<ref>همان، ص۱۰۳.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
 +
 
 +
==منابع==
  
== منابع ==
+
*[http://www.andisheqom.com/Files/olumeslamic.php?idVeiw=1909&level=4&subid=1909#_ftn7 پایگاه اندیشه قم، محمدکاظم حقانی فضل]، بازیابی: ۴ آذر ۱۳۹۲.
*[http://www.andisheqom.com/Files/olumeslamic.php?idVeiw=1909&level=4&subid=1909#_ftn7 پایگاه اندیشه قم، محمد کاظم حقانی فضل]، بازیابی:4 آذر 1392.
 
  
 
[[رده:ادبیات عرب]]
 
[[رده:ادبیات عرب]]
 
[[رده:علوم]]
 
[[رده:علوم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۲۲

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon-computer.png
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«علم صرف» یا همان «تصریف»، اصطلاحاً یعنی تحویل بردن و تغییر دادن یک اصل که همان مصدر باشد به صیغه‌های مختلف، که از هر یک معنایی جدا قصد شده باشد و این معنا جز با این کلمه سازی و تغییر و تحویل حاصل نمی‌شود.[۱] مثل این که چگونه از سه حرف اصلی «ضرب» افعال مختلف در زمان‌های مختلف اسم فاعل و اسم مفعول و... ساخته می شود.

از همین جا معلوم می‌شود که موضوع علم صرف «کلمه» است و خصوصیات و ساختمان آن مورد بحث قرار می‌گیرد و فایده آن نیز شناخت کلمات و معانی آنها و نیز ساختن کلمات مناسب برای معانی مختلف می‌باشد.[۲]

در این علم درباره، جامد و مشتق، مونث و مذکر، مفرد و جمع و تثنیه، اسم یا فعل و یا حرف بودن ‌و زمان‌های مختلف افعال و... بحث می‌شود.

در علم صرف نخستین کسی که کتابی نوشت، ابومسلم معاذ الهرّاء (م، ۱۸۷ ق) است که اهل کوفه و استاد فرّاء می‌باشد و خود از شاگردان امام صادق علیه السلام بوده است.[۳] پس از او ابوعثمان مازنی کتاب التحریف را نوشت.[۴]

برخی از معروف‌ترین کتابهای علم صرف عبارتند از:

  • «الاشتقاق» نوشته ابن خالویه،
  • «البیان فی التحریف» شیخ احمد مهابادی،
  • «الشافیه» ابن حاجب (م، ۶۴۶ق)،
  • «شرح الشافیه» استرآبادی، ‌
  • «التصریف» ابوالفضائل زنجانی (م، ۶۵۵ ق)
  • «شرح التصریف» مسعود بن عمر تفتازانی (م، ۷۹۲ ق).[۵]

پانویس

  1. جمعی از نویسندگان، جامع المقدمات، ص۲۰۵ (کتاب شرح التصریف).
  2. طباطبایی، محمدرضا، صرف ساده، دارالعلم، قم، ۱۳۷۲، چ۲۹، ص۱۱ و ۱۲.
  3. زین العابدین قربانی، تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، ص۱۰۲، به نقل از ریحانة الادب، ج۴، ص۳۱۲ـ۳۱۴.
  4. همان، به نقل از ریحانه الادب، ج۵، ص۱۴۹ـ۱۵۱.
  5. همان، ص۱۰۳.

منابع