ابواحمد نیشابوری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱۵: سطر ۱۵:
 
# المخرّج على کتاب المزنى؛  
 
# المخرّج على کتاب المزنى؛  
 
# الشیوخ و الابواب؛  
 
# الشیوخ و الابواب؛  
# شرح «[[صحیح بخاری (کتاب)|جامع بخاری]]»؛  
+
# شرح «[[صحیح بخاری (کتاب)|صحیح بخاری]]»؛  
 
# شرح «[[صحیح مسلم (کتاب)|صحیح مسلم]]»؛  
 
# شرح «[[صحیح مسلم (کتاب)|صحیح مسلم]]»؛  
 
# شرح «[[سنن ترمذی (کتاب)|سنن ترمذى]]».
 
# شرح «[[سنن ترمذی (کتاب)|سنن ترمذى]]».
 
==منابع==
 
==منابع==
 
*[[اثر آفرینان (کتاب)|اثرآفرینان]]، [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، ج۲، ص۲۳۹.
 
*[[اثر آفرینان (کتاب)|اثرآفرینان]]، [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، ج۲، ص۲۳۹.
[[رده:عالمان قرن چهارم]][[رده:محدثان]]
+
[[رده:علمای قرن چهارم]][[رده:محدثان]]

نسخهٔ ‏۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«ابواحمد محمد نیشابوری» (ح ۳۷۸-۲۹۰ ق)، مشهور به محدث خراسان و حاکم کبیر، حافظ و محدث قرن ۴ قمری است.

وی در نیشابور نشو و نما یافت. پس از بیست سالگى به طلب حدیث برآمد و در خراسان و عراق و شام و جزیره و حجاز و جبال از خلق بسیارى چون احمد ماسرجسى، ابوخزیمه، عبداللَّه بن زیدان، ابوبکر باغندى، ابوالقاسم بغوى، ابوالعباس سرّاج، عباس بن شاذان رازى، على بن عبدالحمید غضائرى و ابن ابى‌حاتم رازى حدیث شنید.

همچنین، ابوعبداللَّه حاکم نیشابورى، ابوعبدالرحمن سُلمى، محمد بن على اصفهانى جصّاص، محمد جارودى، ابوبکر ابن ‌منجویه و ابوسعد محمد کنجرودى، از شاگردان و راویان وى بودند.

نیشابوری در ۳۳۳ ق. عهده‌دار منصب قضاوت شد و در ساس مدتى حکم کرد و مدتى نیز در طوس قضاوت نمود. وى در ۳۴۵ ق. به نیشابور بازگشت و ملازم منزل و مسجد شد و در پایان عمر بینایى خود را نیز از دست داد و سرانجام در نیشابور درگذشت.

او را تصانیف بسیارى است، از جمله:

  1. الاسماء و الکُنى، یا «الکنى فى المحدثین والوزراء والولاة»، در چند مجلد؛
  2. کتاب العلل؛
  3. کتاب الشروط؛
  4. المخرّج على کتاب المزنى؛
  5. الشیوخ و الابواب؛
  6. شرح «صحیح بخاری»؛
  7. شرح «صحیح مسلم»؛
  8. شرح «سنن ترمذى».

منابع