یا حسین

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب است که برای اینجا مناسب بوده است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

سوزناكترين ناله برخاسته از ژرفاى جان، كه شيعه كربلايى با آن ندا، سیدالشهدا را صدا مى‌زند، ندايى كه قلب هاى عاشق حسين‌ علیه السلام را به هم متصل مى‌كند و حسينيان را زيرخيمه ‌«ذكر» گرد مى‌آورد.

شعارى كه بر پرچم عزاداران محرم، بر پيشانى رزمندگان اسلام بر لب هاى نوحه سرايان عاشورا مى‌درخشد و مى‌شكفد. نداى شوق آميزى كه صحابى ‌بزرگوار، جابر بن عبدالله انصارى، وقتى همراه عطيه بر سر تربت‌ حسين‌ علیه السلام آمد و بيهوش‌ شد، چون عطيه آب به صورتش پاشيد و به هوش آمد، سه بار گفت: «يا حسين! يا حسين! يا حسين!».

آنگاه گفت: «احبيب لايجيب حبيبه؟» و سپس به زيارت ابا عبدالله عليه السلام ‌پرداخت.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.