محاصره مکه و سنگ باران کعبه توسط سپاهیان یزید: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز= 26 محرم|سال= سال | + | {{تقویم|روز= 26 محرم|سال= سال ۶۴ هجری قمری}} |
| − | پس از شهادت ابا عبدالله | + | پس از [[شهادت]] حضرت [[امام حسین|ابا عبدالله الحسین]] علیه‌السلام و یارانش در [[کربلا]] بدست سپاهیان [[یزید|یزید بن معاویه]]، انزجار و تنفر فزاینده‌ای نسبت به یزید در جامعه اسلامی پدید آمد و روز به روز وی را بی‌مقدار و بی‌اعتبارتر می‌کرد. |
| − | عبدالله بن | + | [[عبدالله بن زبیر]]، از این وضعیت بهره‌برداری کرد و در [[مکه]] معظمه خود را به "العائذ بالبیت" ملقب کرد و ملتزم خانه خدا شد و مخالفان یزید را به گرد خود جمع‌آوری و متمرکز نمود و به تدریج قوت یافت و در سال ۶۳ قمری شهر مکه معظمه را از دست عامل یزید بیرون آورد و ادعای حکومت نمود. |
| − | + | سپاهیان جرار و ستم‌پیشه یزید که به تازه‌گی از قیام مردمی [[مدینه]] منوره به رهبری عبدالله بن حنظله فارغ شده بودند، به دستور یزید بن معاویه به سوی مکه معظمه هجوم آوردند. ولی با دفاع هواداران عبدالله بن زبیر روبرو گردیدند. به ناچار، این شهر مقدس را محاصره و بر اهالی آن بسیار سخت گرفتند. | |
| − | آنان بر | + | آنان بر بلندای اطراف مکه، منجنیق و سنگ‌اندازهای بزرگی نصب کرده و خانه‌های این شهر مقدس و حتی [[مسجدالحرام]] و [[خانه خدا]] را سنگ‌باران کردند. لشکریان یزید به سرکردگی [[حصین بن نمیر|حصین بن نمیر]]، علاوه بر سنگ‌اندازی با پرتاب بسته‌های نفت و مواد سوزنده، بسیاری از خانه‌های مردم و اماکن مذهبی را دچار آتش سوزی نمودند و بسیاری از اهالی مکه را کشته و زخمی کردند. |
| − | |||
| − | |||
| + | این واقعه اسف بار در ۲۶ یا ۲۷ [[ماه محرم|محرم]] سال ۶۴ قمری، آغاز گردید و تا سوم [[ربیع الاول]] همان سال ادامه یافت. ولی سپاهیان یزید با این گونه اعمال ننگین خود، کاری از پیش نبرده و بالعکس موجب تقویت عبدالله بن زبیر و گستردگی قیام او شدند. سرانجام یزید بن معاویه در ربیع الاول سال ۶۴ قمری به هلاکت رسید و نیروهای شامی به [[شام]] بازگشتند و عبدالله بن زبیر علاوه بر مکه، بر اکثر نقاط [[حجاز]]، [[یمن]] و [[عراق]] تسلط یافت.<ref> نک: تاریخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۳۷؛ تاریخ الطبری، ج ۵، ص ۴۹۸؛ وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص ۱۷۱ و ص ۲۰۳.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام. | |
| − | |||
| − | |||
[[رده:وقایع ماه محرم]] | [[رده:وقایع ماه محرم]] | ||
[[رده:سال ۶۴ هجری قمری]] | [[رده:سال ۶۴ هجری قمری]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۱۴
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:26 محرم |
| سال ۶۴ هجری قمری |
پس از شهادت حضرت ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام و یارانش در کربلا بدست سپاهیان یزید بن معاویه، انزجار و تنفر فزاینده‌ای نسبت به یزید در جامعه اسلامی پدید آمد و روز به روز وی را بی‌مقدار و بی‌اعتبارتر می‌کرد.
عبدالله بن زبیر، از این وضعیت بهره‌برداری کرد و در مکه معظمه خود را به "العائذ بالبیت" ملقب کرد و ملتزم خانه خدا شد و مخالفان یزید را به گرد خود جمع‌آوری و متمرکز نمود و به تدریج قوت یافت و در سال ۶۳ قمری شهر مکه معظمه را از دست عامل یزید بیرون آورد و ادعای حکومت نمود.
سپاهیان جرار و ستم‌پیشه یزید که به تازه‌گی از قیام مردمی مدینه منوره به رهبری عبدالله بن حنظله فارغ شده بودند، به دستور یزید بن معاویه به سوی مکه معظمه هجوم آوردند. ولی با دفاع هواداران عبدالله بن زبیر روبرو گردیدند. به ناچار، این شهر مقدس را محاصره و بر اهالی آن بسیار سخت گرفتند.
آنان بر بلندای اطراف مکه، منجنیق و سنگ‌اندازهای بزرگی نصب کرده و خانه‌های این شهر مقدس و حتی مسجدالحرام و خانه خدا را سنگ‌باران کردند. لشکریان یزید به سرکردگی حصین بن نمیر، علاوه بر سنگ‌اندازی با پرتاب بسته‌های نفت و مواد سوزنده، بسیاری از خانه‌های مردم و اماکن مذهبی را دچار آتش سوزی نمودند و بسیاری از اهالی مکه را کشته و زخمی کردند.
این واقعه اسف بار در ۲۶ یا ۲۷ محرم سال ۶۴ قمری، آغاز گردید و تا سوم ربیع الاول همان سال ادامه یافت. ولی سپاهیان یزید با این گونه اعمال ننگین خود، کاری از پیش نبرده و بالعکس موجب تقویت عبدالله بن زبیر و گستردگی قیام او شدند. سرانجام یزید بن معاویه در ربیع الاول سال ۶۴ قمری به هلاکت رسید و نیروهای شامی به شام بازگشتند و عبدالله بن زبیر علاوه بر مکه، بر اکثر نقاط حجاز، یمن و عراق تسلط یافت.[۱]
پانویس
- ↑ نک: تاریخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۳۷؛ تاریخ الطبری، ج ۵، ص ۴۹۸؛ وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص ۱۷۱ و ص ۲۰۳.
منابع
- مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
