وفات حضرت زینب سلام الله علیها: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۸ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{تقویم|روز= 15 رجب|سال= سال 62 هجری قمری}}  
+
{{تقویم|روز= ۱۵ رجب|سال= سال ۶۲ هجری قمری}}  
حضرت زينب سلام الله علیها در سال ششم و به روايتي در سال پنجم قمري، دو سال پس از تولد [[امام حسين]] علیه‌السلام در حيات جدش [[حضرت محمد]] صلی الله علیه و آله در [[مدينه]] منوره ديده به جهان گشود.<ref> شام سرزمين خاطره‌ها (مهدي پيشوايي)، ص 171.</ref>
+
پس از شهادت [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] علیه‌السلام، فصل نوینی در حیات سیاسی و اجتماعی [[حضرت زینب سلام الله علیها|حضرت زینب]] علیها السلام آغاز گردید. او با سرپرستی اسیران و بازماندگان شهیدان [[کربلا]] و تحمل اسارت و خواندن خطبه‌های غرّا در مجلس [[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]] در [[کوفه|کوفه]] و در مجلس [[یزید بن معاویه|یزید بن معاویه]] در [[شام]]، قیام برادرش امام حسین علیه‌السلام را به کمال رسانید و به افشاگری حکومت جائرانه یزید پرداخت و چنان صحنه را بر وی تنگ کرد که یزید با تمام تکبرها و غرورهای شیطانیش، سر تسلیم فرود آورد و از کشتن امام حسین علیه‌السلام و یارانش اظهار ندامت کرد و آن را به گردن عبیدالله بن زیاد انداخت و بدین لحاظ در صدد دلجویی از بازماندگان واقعه کربلا برآمد و آنان را محترمانه به [[مدینه|مدینه]] منوره برگردانید.
  
پدرش اميرمؤمنان علي بن ابي‌طالب علیه‌السلام و مادرش [[حضرت فاطمه]] زهرا سلام الله علیها دختر رسول گرامي اسلام صلی الله علیه و آله مي‌باشند. وي در خانواده‌اي ديده به جهان گشود كه مهبط [[جبرئيل]] امين و محل نزول وحي و ارتباط با ذات باري تعالي بود؛ همان خانواده و بيتي كه به گواهي [[قرآن]] مجيد ساكنان آن همگي پاك و پاكيزه و معصوم مي‌باشند.  
+
'''حضرت زینب سلام الله علیها''' پس از بازگشت به مدینه بر اثر داغ از دست دادن عزیزان و اندوه بی‌پایان واقعه کربلا، از نظر جسمی روزبروز ضعیف‌تر می‌شد و توان خویش را از دست می‌داد و سرانجام پس از هیجده ماه و پنج روز از واقعه کربلا و در ۵۶ سالگی در ۱۵ [[رجب]] سال ۶۲ یا ۶۳ قمری وفات یافت.<ref> شام سرزمین خاطره‌ها، ص ۲۰۶.</ref>
  
زيرا جدش حضرت محمد صلی الله علیه و آله پدرش حضرت علي مرتضي علیه‌السلام مادرش فاطمه زهرا سلام الله علیها برادرانش [[امام حسن]]‌مجتبي علیه‌السلام و [[امام حسين]] سيدالشهدا علیه‌السلام بودند كه پنج تن آل عبا مي‌باشند و انس و جن و [[فرشتگان]] به نام نامي آنان افتخار و تبرك مي‌كنند. به هر روي اين كودك سعادتمند در خردسالي مادرش را از دست داد و در خانه خويش به جاي مادر مهربان مورد احترام همگان قرار گرفت.
+
علت اصلی وفات‌ حضرت زینب سلام‌ الله‌ علیها کاملا مشخص نیست، اما بر اساس برخی از نوشته‌ها آن حضرت مریض شد و به طور طبیعی وفات کردند. و این احتمال طبیعی‌تر به نظر می‌رسد چون آن حضرت آن همه سختی و مصیبت دید و در سایه آن‌ها بیمار شد. بر اساس برخی از احتمالات حضرت زینب کبری توسط عوامل [[یزید بن معاویه|یزید]] مسموم شد و به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسید که این احتمال هم دور نیست چون حضرت زینب همه وقایع کربلا را دیده و وجود او یادآور مصائب کربلا و یادآور فجایع حکومت یزید است و یزید نمی‌تواند او را تحمل کند، اما دلیل قطعی تاریخی برای این روایت دیده نشده است.<ref>قزوینی، زینب الکبری من المهد الی اللحد، ص۵۹۱.</ref>
  
وي در سنين جواني از ميان خواستگاران متعدد با اذن و اجازه پدر ارجمندش حضرت علي علیه‌السلام پسرعمويش عبدالله بن جعفر را كه جواني اصيل، شرافتمند، دلير، متعهد و سخاوتمند بود، پذيرفت و به عقد و نكاح وي درآمد و در خانه وي داراي فرزنداني چند شد كه وجود دو تن از آن‌ها، قطعي و مورد اتفاق است و آن دو عبارتند از:
+
همچنین محل وفات و محل دفن بدن مطهر حضرت زینب کبری چندان مورد اتفاق مورخان و سیره‌نگاران نیست. برخی آن را در قبرستان [[بقیع]] در [[مدینه]] برخی در [[شام]] و برخی در [[مصر]] می‌دانند.<ref> شام سرزمین خاطره‌ها، ص ۲۰۲.</ref> طبق نقل مشهور، مزارش در روستای راویه [[دمشق]]، پایتخت [[سوریه]] امروزی است. بیشتر محققان و صاحب نظران [[شیعه]] از جمله «[[سید محمد مهدی بحرالعلوم|علامه بحرالعلوم]]»، و مورخان [[اهل سنت]] از جمله «[[ابن بطوطه]]» نیز معتقدند که زینب سلام الله در «قریه راویه دمشق» بخاک سپرده شده و علت سفر عقیله بنی هاشم را [[واقعه حره|واقعه حرّه]] به سال ۶۲ هجری یا قحطی در مدینه دانسته اند که زینب به همراه همسرش [[عبدالله بن جعفر طیار|عبدالله بن جعفر]] به دمشق که زمین هایی در آنجا داشته رفته است.
  
عون اكبر كه در [[كربلا]] شهيد شد و ام‌كلثوم كه به ازدواج پسرعمويش درآمد. غير از آن دو نام فرزندان ديگري چون علي، عبدالله، عباس، جعفر و محمد نيز گفته شده است كه مورد اتفاق جمعي نيست.<ref> نك: مستدرك سفينه البحار (علي نمازي)، ج 4، ص 315؛ شام سرزمين خاطره‌ها، ص 173؛ بهجه المجالس (يوسف قرطبي)، ج 2، ص 510؛ بلاغات النّساء (ابن طيفور)، ص 104 و 140.</ref>
+
<gallery mode="packed" heights="170">
 +
پرونده:زینبیه (1).jpg|مرقد حضرت زینب علیها السلام در [[دمشق]] - [[سوریه]]
 +
پرونده:زینبیه (2).jpg|مرقد منسوب به حضرت زینب علیها السلام در قاهره - [[مصر]]
  
حضرت زينب سلام الله علیها با اين كه به خانه همسرش نقل مكان كرده بود، ولي هيچ گاه خانواده پدري خويش را ترك نكرد و در تمام رويدادها و حوادث كوچك و بزرگ در كنار پدر مهربان و برادران ارجمندش [[امام حسن]] علیه‌السلام و [[امام حسين]] علیه‌السلام بود و در واقع، پس از حضرت زهرا سلام الله علیها رهبري زنان متعهد و ولايتمدار را بر عهده داشت و آن را به نيكي و شايستگي تمام اداره مي‌نمود.
+
</gallery>
  
اوج ايثارگري، فداكاري و كمالات روحي وي در واقعه [[كربلا]] به منصه ظهور رسيد. حضرت زينب سلام الله علیها تا هنگامي كه برادرش امام حسين علیه‌السلام زنده بود، مشاور و مايه دلگرمي آن حضرت بود و با اين كه فرزندي از وي به نام عون بن عبدالله در صحنه كربلا به شهادت رسيده بود، در عين حال تلاش فراواني به عمل آورده كه روحيه رزمي ابا عبدالله الحسين علیه‌السلام را با رفتار و گفتار خويش تقويت كرده و خاطر آن جناب را از بازماندگان، آسوده نمايد.
+
==پانویس==
  
پس از شهادت امام حسين علیه‌السلام فصل نويني در حيات سياسي و اجتماعي حضرت زينب سلام الله علیها آغاز گرديد و وي با سرپرستي اسيران و بازماندگان شهيدان [[كربلا]] و تحمل اسارت [[كوفه]] و شام و خواندن خطبه‌هاي غرّا در مجلس عبيدالله بن زياد در كوفه و در مجلس يزيد بن معاويه در شام، قيام برادرش امام حسين علیه‌السلام را به كمال رسانيد و به افشاگري حكومت جائرانه يزيد پرداخت و چنان صحنه را بر وي تنگ كرد كه كه يزيد با تمام تكبرها و غرورهاي شيطانيش، سر تسليم فرود آورد و از كشتن امام حسين علیه‌السلام و يارانش اظهار ندامت كرد و آن را به گردن عبيدالله بن زياد انداخت و بدين لحاظ در صدد دلجويي از اسيران و بازماندگان واقعه كربلا برآمد و آنان را محترمانه به مدينه منوره برگردانيد.
+
<references />
  
حضرت زينب سلام الله علیها پس از بازگشت به مدينه بر اثر داغ از دست دادن عزيزان و اندوه بي‌پايان واقعه كربلا، از نظر جسمي روزبروز ضعيف‌تر مي‌شد و توان خويش را از دست مي‌داد و سرانجام پس از هيجده ماه و پنج روز از واقعه كربلا و در 56 سالگي در 15 [[رجب]] سال 62 قمري وفات يافت.<ref> شام سرزمين خاطره‌ها، ص 206.</ref>
+
==منابع==
 
 
محل وفات اندوهبار و به تبع آن، محل دفن بدن مطهرش چندان مورد اتفاق مورخان و سيره‌نگاران نيست. برخي آن را در مدينه برخي در شام و برخي در مصر مي‌دانند.<ref> همان، ص 202.</ref>
 
  
هم‌اكنون غير از قاهره مصر كه بارگاه مجللي به نام وي وجود دارد و مزار دوستداران [[اهل بيت]] علیهم‌السلام در شمال آفريقا است، در حاشيه جنوبي شهر دمشق پايتخت سوريه و در شهرك زينبيه نيز زيارتگاه باشكوهي وجود دارد كه شيعيان و دوستداران اهل بيت علیهم‌السلام از سراسر دنيا براي [[زيارت]] قبر مطهر آن بانوي بزرگ علوي و فاطمي، بدان جا مي‌روند و با خواندن فاتحه و قرائت [[قرآن]]، بر روح بلند دختر اميرمؤمنان علیه‌السلام يعني حضرت زينب كبري سلام الله علیها درود و سلام مي‌فرستند.
+
* موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
 +
* اماکن سیاحتی و زیارتی دمشق، اصغر قائدان.
  
==پانویس==
+
== مطالب مرتبط ==
 
 
<references/>
 
 
 
==منابع==
 
  
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
+
* '''[[حضرت زینب سلام الله علیها|حضرت زینب علیها السلام]]'''
 +
* [[حرم حضرت زینب عليها السلام|'''حرم حضرت زینب عليها السلام''']]
  
 
[[رده:وقایع ماه رجب]]
 
[[رده:وقایع ماه رجب]]
 
[[رده:سال ۶۲ هجری قمری]]
 
[[رده:سال ۶۲ هجری قمری]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۶

تقویم هجری قمری

روز واقعه:۱۵ رجب
سال ۶۲ هجری قمری

پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام، فصل نوینی در حیات سیاسی و اجتماعی حضرت زینب علیها السلام آغاز گردید. او با سرپرستی اسیران و بازماندگان شهیدان کربلا و تحمل اسارت و خواندن خطبه‌های غرّا در مجلس عبیدالله بن زیاد در کوفه و در مجلس یزید بن معاویه در شام، قیام برادرش امام حسین علیه‌السلام را به کمال رسانید و به افشاگری حکومت جائرانه یزید پرداخت و چنان صحنه را بر وی تنگ کرد که یزید با تمام تکبرها و غرورهای شیطانیش، سر تسلیم فرود آورد و از کشتن امام حسین علیه‌السلام و یارانش اظهار ندامت کرد و آن را به گردن عبیدالله بن زیاد انداخت و بدین لحاظ در صدد دلجویی از بازماندگان واقعه کربلا برآمد و آنان را محترمانه به مدینه منوره برگردانید.

حضرت زینب سلام الله علیها پس از بازگشت به مدینه بر اثر داغ از دست دادن عزیزان و اندوه بی‌پایان واقعه کربلا، از نظر جسمی روزبروز ضعیف‌تر می‌شد و توان خویش را از دست می‌داد و سرانجام پس از هیجده ماه و پنج روز از واقعه کربلا و در ۵۶ سالگی در ۱۵ رجب سال ۶۲ یا ۶۳ قمری وفات یافت.[۱]

علت اصلی وفات‌ حضرت زینب سلام‌ الله‌ علیها کاملا مشخص نیست، اما بر اساس برخی از نوشته‌ها آن حضرت مریض شد و به طور طبیعی وفات کردند. و این احتمال طبیعی‌تر به نظر می‌رسد چون آن حضرت آن همه سختی و مصیبت دید و در سایه آن‌ها بیمار شد. بر اساس برخی از احتمالات حضرت زینب کبری توسط عوامل یزید مسموم شد و به شهادت رسید که این احتمال هم دور نیست چون حضرت زینب همه وقایع کربلا را دیده و وجود او یادآور مصائب کربلا و یادآور فجایع حکومت یزید است و یزید نمی‌تواند او را تحمل کند، اما دلیل قطعی تاریخی برای این روایت دیده نشده است.[۲]

همچنین محل وفات و محل دفن بدن مطهر حضرت زینب کبری چندان مورد اتفاق مورخان و سیره‌نگاران نیست. برخی آن را در قبرستان بقیع در مدینه برخی در شام و برخی در مصر می‌دانند.[۳] طبق نقل مشهور، مزارش در روستای راویه دمشق، پایتخت سوریه امروزی است. بیشتر محققان و صاحب نظران شیعه از جمله «علامه بحرالعلوم»، و مورخان اهل سنت از جمله «ابن بطوطه» نیز معتقدند که زینب سلام الله در «قریه راویه دمشق» بخاک سپرده شده و علت سفر عقیله بنی هاشم را واقعه حرّه به سال ۶۲ هجری یا قحطی در مدینه دانسته اند که زینب به همراه همسرش عبدالله بن جعفر به دمشق که زمین هایی در آنجا داشته رفته است.

پانویس

  1. شام سرزمین خاطره‌ها، ص ۲۰۶.
  2. قزوینی، زینب الکبری من المهد الی اللحد، ص۵۹۱.
  3. شام سرزمین خاطره‌ها، ص ۲۰۲.

منابع

  • موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
  • اماکن سیاحتی و زیارتی دمشق، اصغر قائدان.

مطالب مرتبط