موسی بن حسن اشعری قمی

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

در خانه «حسن بن عامر قمی» کودکی پای به عرصه هستی نهاد که نام او را «موسی»، برگزیدند. لقب معروفش اشعری است و چون در قم متولد شد و زیست، به «قمی» هم اشتهار یافت و کنیه او ابوالحسن است. تاریخ دقیق ولادت این راوی برجسته، ذکر نشده است. شاید بتوان حدس زد که آن بزرگوار در اوایل نیمه اول سده سوم هجری به دنیا آمده است.

استادان

شمار استادان او را در کتاب‌های تراجم راویان تقریباً ۲۵ نفر نوشته‌اند که جمعی از آنان از چهره‌های شاخص و صاحب نام عالمان شیعه‌ اند. در این جا به نام پاره‌ای از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

• ۱- سندی بن محمد؛

• ۲- سلیمان الجعفری؛

• ۳- ابوالحسن نهدی؛

• ۴- ایوب بن نوح؛

• ۵- عباس بن معروف قمی؛

• ۶- محمد بن حسین بن ابی الخطاب؛

• ۷- محمد بن عبدالحمید؛

• ۸- فضل بن عامر؛

• ۹- هیثم بن مسروق؛

• ۱۰- حسن بن حسین لؤلؤی.

شاگردان

موسی بن حسن اشعری پس از این که تحت تعلیم و تربیت استادان فراوانی قرار گرفت، خود به تعلیم و تربیت شاگردانی چند همت گماشت. گرچه تعداد شاگردان او انگشت شمار است، اما همان تعداد از بزرگان حدیث و فقه به شمار می‌آیند. آن‌ها عبارتند از:

• ۱- سعد بن عبدالله اشعری قمی؛

• ۲- محمد بن عبدالله بن جعفر حمیری قمی؛

• ۳- محمد بن یحیی عطار قمی.

وفات

موسی بن حسن اشعری قمی، پس از عمری تلاش در راه حفظ و گسترش معارف اهل بیت علیهم‌السلام، عاقبت به جوار رحمت الهی پرکشید. گویا او در اواخر سده سوم هجری از دنیا رفته است. گرچه زمان غروب این ستاره تابناک حدیث، مانند زمان طلوعش روشن نیست - همچنان که محل آرامگاه او معلوم نیست - شاید مانند ده‌ها محدث بزرگ شیعی، در جوار مرقد مطهر حضرت معصومه علیهاالسلام به خاک سپرده شده است.

منابع

• ابوالحسن ربانی، دانشوران قم.