حسبله: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی ' {{نیازمند ویرایش فنی}} حسبی الله ترکیب نحتی از عبارت حسبی الله است. حسبی به معن...' ایجاد کرد)
 
(ویرایش)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
ترکیب نحتی از عبارت «حَسبِی اللهُ» به معنای خدا مرا کافی است؛ مخفف «حسبی اﷲ و کفی» و گاه «حسبی و کفی» گویند. مأخوذ از آیه: {{متن قرآن|«فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِی اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَیهِ تَوَکلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ»}} ([[سوره توبه]]/۱۲۹) و آیه {{متن قرآن|«قُلْ حَسْبِی اللَّهُ عَلَیهِ یتَوَکلُ الْمُتَوَکلُونَ»}} ([[سوره زمر]]/۳۸)؛ و یا مخفف «حسبی اﷲ و نعم الوکیل» است: بسنده است مرا خدای و بس نیکوکار دارد که اوست، یا بس نیکوکار گذار که اوست، یا بس نیکو کاردانی است او.
 +
{{بیت|بدم ناامید و زبان مرا|همه گفته جز حسبی اﷲ نبود<ref>مسعود سعد.</ref>}}
 +
{{بیت|چون «تمسکت بحبل اﷲ» از اول دیدند|«حسبی اﷲ و کفی» آخر انشا بینند<ref>خاقانی.</ref>}}
 +
{{بیت|حسب رزق از خدای دارم و بس|حسبی اﷲ وحده ابدا<ref>خاقانی.</ref>}}
  
حسبی الله ترکیب نحتی از عبارت حسبی الله است.
+
و عملِ گفتن این جمله را «حَسبَلَه» گویند، چنانکه «[[بسمله|بَسمَله]]» و «[[حوقله|حَوقَله]]» از کنار هم نهادن پاره ای حروف یک عبارت ساخته شده اند.
  
حسبی  به معنای مرا خدای کافی است . مخفف حسبی اﷲ و کفی و گاه حسبی و کفی گویند. مأخوذ از آیه ٔ: فان تولوا فقل حسبی اﷲ لااله الا هو علیه توکلت و هو رب العرش العظیم (قرآن 129/9). و آیه ٔ «قل حسبی اﷲ وعلیه یتوکل المتوکلون »(قرآن 38/39). و حسبی اﷲ و نعم الوکیل ، بسنده است مرا خدای و بس نیکوکار دارد که اوست ، یا بس نیکوکار گذار که اوست ، یا بس نیکو کاردانی است او :
+
== پانویس ==
بدم ناامید و زبان مرا
+
<references/>
همه گفته جز حسبی اﷲ نبود.<ref> مسعودسعد </ref>
 
  
چون «تمسکت بحبل اﷲ» از اول دیدند
+
==منابع==
«حسبی اﷲ و کفی » آخر انشا بینند.<ref> خاقانی </ref>
 
  
حسب رزق از خدای دارم و بس
+
*لغت نامه دهخدا، ذیل واژه حسبی الله، در دسترس در [http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%AD%D8%B3%D8%A8%DB%8C+%D8%A7 واژه یاب]، بازیابی: ۲ بهمن ۱۳۹۲.
حسبی اﷲ وحده ابدا.<ref> خاقانی . </ref>
 
  
و عمل گفتن این جمله را «حسبلة» گویند چنانکه بسمله و حوقله از کنار هم نهادن پاره ای حروف یک عبارت ساخته شده اند.
+
[[رده: اذکار]]
 
 
==پانویس ==
 
<references />
 
 
 
== منبع ==
 
 
 
*لغت نامه دهخدا،ذیل واژه حسبی الله،در دسترس در[http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%AD%D8%B3%D8%A8%DB%8C+%D8%A7 واژه یاب]،بازیابی: 2 بهمن 1392.
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۱

ترکیب نحتی از عبارت «حَسبِی اللهُ» به معنای خدا مرا کافی است؛ مخفف «حسبی اﷲ و کفی» و گاه «حسبی و کفی» گویند. مأخوذ از آیه: «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِی اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَیهِ تَوَکلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ» (سوره توبه/۱۲۹) و آیه «قُلْ حَسْبِی اللَّهُ عَلَیهِ یتَوَکلُ الْمُتَوَکلُونَ» (سوره زمر/۳۸)؛ و یا مخفف «حسبی اﷲ و نعم الوکیل» است: بسنده است مرا خدای و بس نیکوکار دارد که اوست، یا بس نیکوکار گذار که اوست، یا بس نیکو کاردانی است او.

بدم ناامید و زبان مرا همه گفته جز حسبی اﷲ نبود[۱]

چون «تمسکت بحبل اﷲ» از اول دیدند «حسبی اﷲ و کفی» آخر انشا بینند[۲]

حسب رزق از خدای دارم و بس حسبی اﷲ وحده ابدا[۳]

و عملِ گفتن این جمله را «حَسبَلَه» گویند، چنانکه «بَسمَله» و «حَوقَله» از کنار هم نهادن پاره ای حروف یک عبارت ساخته شده اند.

پانویس

  1. مسعود سعد.
  2. خاقانی.
  3. خاقانی.

منابع

  • لغت نامه دهخدا، ذیل واژه حسبی الله، در دسترس در واژه یاب، بازیابی: ۲ بهمن ۱۳۹۲.