رکعت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام}} {{الگو:نیازمن...' ایجاد کرد)
 
(ویرایش)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}}
{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}}
 
ركعت: مجموع قيام، ركوع و سجود.
 
  
در تحقق ركعت به قيام، ركوع و دو سجده تا برداشتن پيشانى از سجده دوم، شك و اختلافى نيست؛ ليكن به كمتر از آن اختلاف است. مجموع افعال از قيام تا برداشتن سر از سجده دوم؛ مجموع افعال از قيام تا اتمام ذكر واجب سجده دوم؛ مجموع افعال از قيام تا گذاشتن پيشانى بر محلّ سجود در سجده دوم و مجموع افعال از قيام تا ركوع، چهار قول در مسئله است. قول نخست، مشهور است.<ref> الحدائق الناضرة 9/ 226 ـ 227 ؛ جواهر الكلام 12/ 337 ـ 340 </ref>از عنوان ركعت در باب صلات سخن گفته‌اند.
+
«رکعت» به مجموع قیام، [[رکوع|رکوع]] و [[سجده|سجود]] گفته می شود. از عنوان رکعت در باب [[نماز|صلات]] سخن گفته‌اند.
  
هرگاه متعلّق شك در نماز، دو ركعت نخست باشد، شرط صحّت شك و عدم وجوب اعاده نماز، وقوع آن پس از اكمال دو ركعت است و در صورت عروض شك پيش از اكمال ركعت دوم، نماز باطل مى‌شود؛ ليكن در اينكه اكمال ركعت به چه چيز تحقق مى‌يابد اختلاف است كه بدان اشاره شد<ref> ذكرى الشيعة 4/ 80 ؛ مدارك الأحكام 4/ 257 ؛ مفتاح الكرامة 6/ 1519 </ref>.
+
در تحقق رکعت به قیام، رکوع و دو سجده تا برداشتن پیشانى از سجده دوم، اختلافى نیست؛ لیکن به کمتر از آن اختلاف است، یعنی مجموع افعال از قیام تا برداشتن سر از سجده دوم؛ مجموع افعال از قیام تا اتمام ذکر واجب سجده دوم؛ مجموع افعال از قیام تا گذاشتن پیشانى بر محلّ سجود در سجده دوم و مجموع افعال از قیام تا رکوع، چهار قول مختلف در این مسئله است. قول نخست مشهور است.<ref>الحدائق الناضرة، ۹/ ۲۲۶ ـ ۲۲۷؛ جواهرالکلام، ۱۲/ ۳۳۷ ـ ۳۴۰.</ref>
  
درك يك ركعت از آخر وقت، به منزله درك تمامى ركعات نماز در وقت است. بنابر اين، كسى كه تنها به اندازه يك ركعت، زمان دارد، بايد نماز را به نيّت ادا بگزارد. در اينكه ادراك ركعت با چه چيز تحقق مى‌يابد، اختلاف ياد شده در اين جا نيز جارى است.<ref> مصابيح الظلام 5/ 515 ـ 518 ؛ غنائم الأيام 2/ 188 ؛ جواهر الكلام 7/ 257 </ref>
+
هرگاه متعلّق شک در [[نماز]]، دو رکعت نخست باشد، شرط صحت شک و عدم وجوب اعاده نماز، وقوع آن پس از اکمال دو رکعت است و در صورت عروض شک پیش از اکمال رکعت دوم، نماز [[باطل]] مى‌شود؛ لیکن در این که اکمال رکعت به چه چیز تحقق مى‌یابد اختلاف است که بدان اشاره شد.<ref>ذکرى الشیعة ۴/ ۸۰؛ مدارک الأحکام ۴/ ۲۵۷؛ مفتاح الکرامة ۶/ ۱۵۱۹.</ref>
  
بنابر قول مشهور، پيوستن به جماعت و اقتدا به امام در حال ركوع، ادراك يك ركعت به شمار مى‌رود.<ref> جواهر الكلام 13/ 146 . </ref>
+
درک یک رکعت از آخر وقت، به منزله درک تمامى رکعات نماز در وقت است. بنابراین کسى که تنها به اندازه یک رکعت زمان دارد، باید نماز را به نیت ادا بگزارد. در این که ادراک رکعت با چه چیز تحقق مى‌یابد، اختلاف یاد شده در این جا نیز جارى است.<ref>مصابیح الظلام ۵/ ۵۱۵ ـ ۵۱۸؛ غنائم الأیام ۲/ ۱۸۸؛ جواهرالکلام ۷/ ۲۵۷.</ref>
 +
 
 +
بنابر قول مشهور، پیوستن به [[نماز جماعت]] و اقتدا به امام جماعت در حال رکوع، ادراک یک رکعت به شمار مى‌رود.<ref>جواهرالکلام ۱۳/ ۱۴۶.</ref>
  
 
==پانویس==  
 
==پانویس==  
سطر ۱۵: سطر ۱۵:
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد صص 126-125.
+
 
 +
*جمعى از پژوهشگران زیر نظر [[سید محمود هاشمی شاهرودی|سید محمود هاشمى شاهرودى]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]، جلد ۴، صص ۱۲۶-۱۲۵.
  
 
[[رده:نماز]]
 
[[رده:نماز]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۲

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«رکعت» به مجموع قیام، رکوع و سجود گفته می شود. از عنوان رکعت در باب صلات سخن گفته‌اند.

در تحقق رکعت به قیام، رکوع و دو سجده تا برداشتن پیشانى از سجده دوم، اختلافى نیست؛ لیکن به کمتر از آن اختلاف است، یعنی مجموع افعال از قیام تا برداشتن سر از سجده دوم؛ مجموع افعال از قیام تا اتمام ذکر واجب سجده دوم؛ مجموع افعال از قیام تا گذاشتن پیشانى بر محلّ سجود در سجده دوم و مجموع افعال از قیام تا رکوع، چهار قول مختلف در این مسئله است. قول نخست مشهور است.[۱]

هرگاه متعلّق شک در نماز، دو رکعت نخست باشد، شرط صحت شک و عدم وجوب اعاده نماز، وقوع آن پس از اکمال دو رکعت است و در صورت عروض شک پیش از اکمال رکعت دوم، نماز باطل مى‌شود؛ لیکن در این که اکمال رکعت به چه چیز تحقق مى‌یابد اختلاف است که بدان اشاره شد.[۲]

درک یک رکعت از آخر وقت، به منزله درک تمامى رکعات نماز در وقت است. بنابراین کسى که تنها به اندازه یک رکعت زمان دارد، باید نماز را به نیت ادا بگزارد. در این که ادراک رکعت با چه چیز تحقق مى‌یابد، اختلاف یاد شده در این جا نیز جارى است.[۳]

بنابر قول مشهور، پیوستن به نماز جماعت و اقتدا به امام جماعت در حال رکوع، ادراک یک رکعت به شمار مى‌رود.[۴]

پانویس

  1. الحدائق الناضرة، ۹/ ۲۲۶ ـ ۲۲۷؛ جواهرالکلام، ۱۲/ ۳۳۷ ـ ۳۴۰.
  2. ذکرى الشیعة ۴/ ۸۰؛ مدارک الأحکام ۴/ ۲۵۷؛ مفتاح الکرامة ۶/ ۱۵۱۹.
  3. مصابیح الظلام ۵/ ۵۱۵ ـ ۵۱۸؛ غنائم الأیام ۲/ ۱۸۸؛ جواهرالکلام ۷/ ۲۵۷.
  4. جواهرالکلام ۱۳/ ۱۴۶.


منابع