قرآن/ جزء 30 /بخش2

<< جزء ٣٠ (ترجمه انصاریان) >>

---

در این بخش انفطار، مطففین، انشقاق ، بروج ، الطارق، اعلی و الغاشية قرار دارد.

---

(قاری: پرهیزگار)

---

دانلود پی دی اف

---

دانلود پاورپوینت

سوره انفطار

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿١﴾

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.

هنگامی که آسمان بشکافد (۱)

وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ ﴿٢﴾

و هنگامی که ستارگان پراکنده شوند (۲)

وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿٣﴾

و هنگامی که دریاها شکافته شوند [و به هم بپیوندند] (۳)

وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿٤﴾

و هنگامی که قبرها زیر و رو شوند، (۴)

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿٥﴾

هرکسی آنچه را [از خیر و شر] پیش فرستاده و باز پس نهاده بداند. (۵)

يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ﴿٦﴾

ای انسان! چه چیزی تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور کرده است؟ (۶)

الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿٧﴾

همان کسی که تو را آفرید و اندامت را درست و نیکو ساخت و متعادل و متناسب قرار داد، (۷)

فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ ﴿٨﴾

و تو را در هر نقش و صورتی که خواست ترکیب کرد. (۸)

كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿٩﴾

این چنین نیست [که سبب ارتکاب گناهانتان مغرور بودنتان به بزرگواری پروردگار باشد]، بلکه روز جزا را تکذیب می کنید [و با این تکذیب، راه گناه را به روی خود باز می نمایید،] (۹)

وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿١٠﴾

و بی تردید بر شما نگهبانانی گماشته اند (۱۰)

كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿١١﴾

بزرگوارانی نویسنده (۱۱)

يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿١٢﴾

که آنچه را [از خیر و شر] انجام می دهید، می دانند [و ضبط می کنند.] (۱۲)

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿١٣﴾

به یقین نیکان در نعمت فراوانی قرار دارند (۱۳)

وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿١٤﴾

و مسلماً گناهکاران در دوزخ اند (۱۴)

يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿١٥﴾

[که] روز پاداش در آن درآیند، (۱۵)

وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿١٦﴾

و آنان از دوزخ غایب نمی شوند (۱۶)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿١٧﴾

و تو چه می دانی روز جزا چیست؟ (۱۷)

ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿١٨﴾

باز چه می دانی روز جزا چیست؟ (۱۸)

يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿١٩﴾

روزی که کسی از کسی چیزی از عذاب را دفع نمی کند، و در آن روز، فرمان و حکم ویژه خداست. (۱۹)

سوره مطففین

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ ﴿١﴾

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.

وای بر کم فروشان! (۱)

الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿٢﴾

آنان که چون از مردم کالایی را با پیمانه و وزن می‌ستانند، تمام و کامل می‌ستانند، (۲)

وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿٣﴾

و چون برای آنان پیمانه و وزن کنند، کم می دهند. (۳)

أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿٤﴾

آیا اینان یقین ندارند که حتماً بر انگیخته می شوند؟ (۴)

لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿٥﴾

برای روزی بزرگ، (۵)

يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٦﴾

روزی که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پا می ایستند. (۶)

--- صفحه ۵۸۷ ---

---

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ﴿٧﴾

این چنین نیست که می پندارند [در آن روز] یقیناً پرونده بدکاران در سجّین است. (۷)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ﴿٨﴾

و تو چه می دانی که سجّین چیست؟ (۸)

كِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿٩﴾

قضا و سرنوشتی حتمی [برای خائنان] است. (۹)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿١٠﴾

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۱۰)

الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿١١﴾

آنان که همواره روز جزا را تکذیب می کنند. (۱۱)

وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿١٢﴾

و آن را جز هر متجاوز گناه پیشه تکذیب نکند، (۱۲)

إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٣﴾

[که] هرگاه آیات ما را بر او خوانند می گوید: افسانه های پیشینیان است. (۱۳)

كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿١٤﴾

این چنین نیست که می گویند، بلکه گناهانی که همواره مرتکب شده اند بر دل هایشان چرک و زنگار بسته است [که حقایق را افسانه می پندارند.] (۱۴)

كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿١٥﴾

این چنین نیست که آنان می پندارند، بلکه اینان در آن روز از پروردگارشان محجوب اند. (۱۵)

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ ﴿١٦﴾

سپس آنان بی تردید وارد دوزخ می شوند. (۱۶)

ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿١٧﴾

[به آنان] گویند: این است آن دوزخی که همواره تکذیبش می کردید. (۱۷)

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿١٨﴾

این چنین نیست [که این سبک مغزان درباره نیکان می پندارند] بلکه پرونده نیکان در علیّین است (۱۸)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿١٩﴾

تو چه می دانی علیّین چیست؟ (۱۹)

كِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿٢٠﴾

قضا و سرنوشتی حتمی [برای نیکان] است. (۲۰)

يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿٢١﴾

مقربان آن را مشاهده می کنند. (۲۱)

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿٢٢﴾

بی تردید نیکان در نعمتی فراوانند (۲۲)

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ﴿٢٣﴾

بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده و مناظر زیبای بهشت را با چشم سر و جمال محبوب را با چشم دل] می نگرند. (۲۳)

تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ﴿٢٤﴾

در چهره هایشان شادابی و طراوت نعمت را می یابی. (۲۴)

يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ ﴿٢٥﴾

آنان را از باده ناب و طهوری که سربسته و مُهر و موم شده است، می نوشانند. (۲۵)

خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿٢٦﴾

مُهر و مومش مشک است، و رقابت کنندگان و مسابقه گران باید به سوی این نعمت ها بر یکدیگر پیشی گیرند، (۲۶)

وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ ﴿٢٧﴾

و [این باده ناب مُهر و موم شده،] آمیخته ای از «تسنیم» است (۲۷)

عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿٢٨﴾

[آن] چشمه ای که همواره مقربان از آن می نوشند. (۲۸)

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿٢٩﴾

بدکاران همواره [در دنیا از روی ریشخند و استهزا] به مؤمنان می خندیدند (۲۹)

وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿٣٠﴾

و هنگامی که بر آنان می گذشتند آنان را با اشاره چشم وابرو به مسخره می گرفتند، (۳۰)

وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ ﴿٣١﴾

و چون به خانواده خود بازمی گشتند [به سبب تمسخر مؤمنان] خوشحال و شادمان باز می گشتند، (۳۱)

وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿٣٢﴾

و هنگامی که مؤمنان را می دیدند، می گفتند: بی تردید اینان گمراه اند؛ (۳۲)

وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿٣٣﴾

و حال آنکه کافران را بر مؤمنان نگهبان و مراقب نفرستاده بودند [که مراقب هدایت و گمراهی آنان باشند.] (۳۳)

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿٣٤﴾

پس امروز همواره مؤمنان به کافران می خندند. (۳۴)

--- صفحه ۵۸۸ ---

---

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ﴿٣٥﴾

بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده] می نگرند (۳۵)

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾

که آیا کافران را در برابر آنچه همواره انجام می دادند کیفر داده اند؟ (۳۶)

سوره انشقاق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿١﴾

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.

هنگامی که آسمان بشکافد (۱)

وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٢﴾

و فرمان پروردگارش را اطاعت کند، و [به این اطاعت از فرمان،] سزاوارتر گردد (۲)

وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿٣﴾

و هنگامی که زمین گسترده شود (۳)

وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿٤﴾

و آنچه را در درون دارد بیرون افکند، و تهی گردد (۴)

وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٥﴾

و فرمان پروردگارش را اطاعت کند، و [به این اطاعتِ از فرمان،] سزاوارتر گردد، (۵)

يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿٦﴾

ای انسان! یقیناً تو با کوشش و تلاشی سخت به سوی پروردگارت در حرکتی، پس او را [در حالی که مقام فرمانروایی مطلق و حکومت بر همه چیز ویژه اوست و هیچ حکومتی در برابرش وجود ندارد،] دیدار می کنی، (۶)

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿٧﴾

اما کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند، (۷)

فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ﴿٨﴾

به زودی با حسابی آسان به حسابش رسیدگی شود، (۸)

وَيَنْقَلِبُ إِلَىٰ أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿٩﴾

و خوشحال و شادمان به سوی خانواده اش [در بهشت] باز گردد، (۹)

وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾

و اما کسی که نامه اعمالش را از پشت سرش دهند، (۱۰)

فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾

به زودی با فریادی حسرت بار، هلاکت و نابودی خود را خواهد، (۱۱)

وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا ﴿١٢﴾

و در آتش افروخته در آید. (۱۲)

إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿١٣﴾

او همواره در میان خانواده اش [به ثروت و مال و مقام] خوشحال و شادمان بود. (۱۳)

إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ ﴿١٤﴾

او می پنداشت که هرگز پس از مرگ [به حیات دوباره] باز نخواهد گشت. (۱۴)

بَلَىٰ إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿١٥﴾

آری، بی تردید پروردگارش نسبت به [همه امور] او بینا بود [از این جهت تمام اعمال و دست آوردش را برای پاداش و کیفر ثبت کرد.] (۱۵)

فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿١٦﴾

سوگند به سرخی کنار افق به هنگام غروب خورشید (۱۶)

وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿١٧﴾

و سوگند به شب و آنچه را [از موجودات پراکنده شده در روز، در خانه ها و لانه ها] جمع می کند (۱۷)

وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿١٨﴾

و سوگند به ماه هنگامی که بَدْر کامل می شود ﴿۱۸﴾

لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿١٩﴾

که شما حالی را پس از حالی [که مراحل مختلف زندگی است و در سختی و زحمت مطابق یکدیگرند] طی می کنید [تا به دیدار پروردگارتان نایل آیید.] (۱۹)

فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٢٠﴾

پس اینان را چه می شود که ایمان نمی آورند؟! (۲۰)

وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ۩ ﴿٢١﴾

و هرگاه قرآن را بر آنان خوانند، خاضع و تسلیم نمی شوند؟! (۲۱)

بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ ﴿٢٢﴾

بلکه کافران همواره انکار هم می کنند! (۲۲)

وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿٢٣﴾

و خدا به آنچه [از انکار، کفر، نفاق، حسد و...] در دل خود جمع می کنند، داناتر است. (۲۳)

فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٢٤﴾

پس آنان را به عذابی دردناک بشارت ده. …. (۲۴)

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿٢٥﴾

مگر آنان را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، که آنان را پاداشی جاودان و بی منت است. (۲۵)

--- صفحه ۵۸۹ ---

---

سوره بروج

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿١﴾

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.

سوگند به آسمان که دارای برج هاست (۱)

وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿٢﴾

و سوگند به روزی که [برپا شدنش را برای داوری میان مردم] وعده داده اند (۲)

وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿٣﴾

و سوگند به شاهد [که پیامبر هر امت است] و مورد مشاهده [که اعمال هر امت است؛] (۳)

قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿٤﴾

مرده باد صاحبان آن خندق [که مؤمنان را در آن سوزاندند.] (۴)

النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿٥﴾

آن آتشی که آتش گیرانه اش فراوان و بسیار بود، (۵)

إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ ﴿٦﴾

هنگامی که آنان پیرامونش [به تماشا] نشسته بودند (۶)

وَهُمْ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ ﴿٧﴾

و آنچه را از شکنجه و آسیب درباره مؤمنان انجام می دادند تماشاگر و ناظر بودند (۷)

وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿٨﴾

و از مؤمنان چیزی را منفور و ناپسند نمی داشتند مگر ایمانشان را به خدای توانای شکست ناپذیر و ستوده؛ (۸)

الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٩﴾

خدایی که مالکیّت و فرمانروایی آسمان ها و زمین در سیطره اوست و خدا بر همه چیز گواه است. (۹)

إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ ﴿١٠﴾

کسانی که مردان و زنان مؤمن را مورد شکنجه و آزار قرار دادند، سپس توبه نکردند، نهایتاً عذاب دوزخ و عذاب سوزان برای آنان است. (۱۰)

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ ﴿١١﴾

بی تردید کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند بهشت هایی که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است، ویژه آنان است، این است کامیابی بزرگ. (۱۱)

إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ ﴿١٢﴾

بی تردید به قهر گرفتن و مجازات پروردگارت بسیار سخت است. …. (۱۲)

إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ ﴿١٣﴾

اوست که [مخلوقات را] می آفریند، و [پس از مرگ] باز می گرداند…. (۱۳)

وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿١٤﴾

و او بسیار آمرزنده و دوستدار [مؤمنان] است. (۱۴)

ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ ﴿١٥﴾

صاحب عرش و ارجمند [و عالی صفات] است. …. (۱۵)

فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ ﴿١٦﴾

آنچه را بخواهد [بی آنکه بازدارنده ای در برابرش باشد] انجام می دهد. …. (۱۶)

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ ﴿١٧﴾

آیا خبر آن سپاهیان به تو رسیده است؟ (۱۷)

فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿١٨﴾

[سپاهیان] فرعون و ثمود [که به سبب تکذیبشان به عذابی دردناک دچار شدند؛] (۱۸)

بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ ﴿١٩﴾

[فقط آنان تکذیب گر نبودند] بلکه کافران [قوم تو] در تکذیبی سخت ترند…. (۱۹)

وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِيطٌ ﴿٢٠﴾

و خدا از همه سو بر آنان احاطه دارد. (۲۰)

بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ ﴿٢١﴾

[چنین نیست که درباره قرآن می پندارند] بلکه آن، قرآنی باعظمت و بلند مرتبه است (۲۱)

فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ ﴿٢٢﴾

که در لوح محفوظ است [به همین خاطر از دستبرد هر تحریف گری مصون است.] (۲۲)

--- صفحه ۵۹۰ ---

---

سوره طارق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿١﴾

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.

سوگند به آسمان و به چیزی که در شب پدیدار می شود؛ (۱)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿٢﴾

و تو چه می دانی چیزی که در شب پدیدار می شود، چیست؟ (۲)

النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿٣﴾

همان ستاره درخشانی است که پرده ظلمت را می شکافد. (۳)

إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿٤﴾

هیچ کس نیست مگر اینکه بر او نگهبانی است. (۴)

فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿٥﴾

پس انسان باید با تأمل بنگرد که از چه چیز آفریده شده است؟ (۵)

خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿٦﴾

از آبی جهنده آفریده شده است؛ (۶)

يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿٧﴾

[آبی که] از صلب مرد و از میان استخوان های سینه زن بیرون می آید. (۷)

إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿٨﴾

بی تردید خدا بر بازگرداندن انسان [پس از مرگش] تواناست، (۸)

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿٩﴾

روزی که رازها فاش می شود. (۹)

فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿١٠﴾

پس انسان را [در آن روز در برابر عذاب] نه نیرویی است و نه یاوری. (۱۰)

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿١١﴾

سوگند به آسمان که دارای باران فراوان و پرریزش است. (۱۱)

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿١٢﴾

و سوگند به زمین که [برای جوشیدن چشمه ها و کشت و زرع و روییدن نباتات] دارای شکاف است. (۱۲)

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿١٣﴾

بی تردید که این قرآن، سخنی جداکننده [میان حق و باطل] است (۱۳)

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿١٤﴾

و آن هرگز شوخی نیست. (۱۴)

إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿١٥﴾

آنان همواره [برای خاموش کردن نور حق] حیله می کنند (۱۵)

وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿١٦﴾

و من [هم در برابر آنان] چاره و تدبیری [مناسب] می کنم. (۱۶)

فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿١٧﴾

پس کافران را مهلت ده و مدت اندکی آنان را در این حالی که هستند، واگذار. (۱۷)

سوره اعلی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ سَبِّـحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿١﴾

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.

نام پروردگار برتر و بلند مرتبه ات را [از هرچه رنگ شرک خفی و جلی دارد] منزّه و پاک بدار. (۱)

الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ ﴿٢﴾

آنکه آفرید، پس درست و نیکو گردانید. (۲)

وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ ﴿٣﴾

و آنکه اندازه قرار داد و هدایت کرد، (۳)

وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ ﴿٤﴾

و آنکه چراگاه را رویانید، (۴)

فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ ﴿٥﴾

و آن را خاشاکی سیاه گردانید، (۵)

سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَىٰ ﴿٦﴾

به زودی قرآن را بر تو می خوانیم، پس هرگز فراموش نخواهی کرد، (۶)

إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ ﴿٧﴾

جز آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و آنچه را پنهان است، می داند. (۷)

وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ ﴿٨﴾

و تو را برای آسان ترین راه [که شریعت سمحه و سهله است] آماده می کنیم. (۸)

فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَىٰ ﴿٩﴾

پس [مردم را] اندرز ده، اگر اندرز سودمند افتد. (۹)

سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَىٰ ﴿١٠﴾

کسی که از خدا می ترسد، به زودی متذکّر می شود. (۱۰)

وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿١١﴾

و کسی که از همه بدبخت تر است از آن کناره می گیرد. (۱۱)

الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ ﴿١٢﴾

همان کسی که در آتش بزرگ تر در می آید. (۱۲)

ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ ﴿١٣﴾

آن گاه در آنجا نه می میرد و نه به خوشی زندگی می کند. (۱۳)

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّىٰ ﴿١٤﴾

بی تردید کسی که خود را [از زشتی های باطن و ظاهر] پاک کرد، رستگار شد. (۱۴)

وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ ﴿١٥﴾

و نام پروردگارش را یاد کرد، پس نماز خواند. (۱۵)

--- صفحه ۵۹۱ ---

---

بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿١٦﴾

[ولی شما منکران لجوج به سوی راه رستگاری نمی روید] بلکه زندگی دنیا را [بر آن] ترجیح می دهید. (۱۶)

وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ﴿١٧﴾

در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است. (۱۷)

إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ ﴿١٨﴾

همانا این [حقایق] در کتاب های آسمانی پیشین هست. (۱۸)

صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ ﴿١٩﴾

[در] کتاب های ابراهیم وموسی. (۱۹)

سوره الغاشية

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿١﴾

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.

آیا خبر حادثه هولناکی که [همه انسان ها را از هر سو] فرا می گیرد، به تو رسیده است؟ (۱)

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿٢﴾

در آن روز چهره هایی زبون و شرمسارند؛ (۲)

عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿٣﴾

[آنان که همواره در دنیا] کوشیده اند و خسته شده اند [و سرانجام سودی نیافته اند] (۳)

تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً ﴿٤﴾

در آتشی سوزان درآیند. (۴)

تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ ﴿٥﴾

آنان را از چشمه ای بسیار داغ می نوشانند؛ (۵)

لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ ﴿٦﴾

برای آنان طعامی جز خار خشک و زهرآگین وجود ندارد (۶)

لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ ﴿٧﴾

که نه فربه می کند و نه از گرسنگی بی نیاز می نماید. (۷)

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿٨﴾

در آن روز چهره هایی شاداب و باطراوت اند (۸)

لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ ﴿٩﴾

از تلاش و کوشش خود خشنودند (۹)

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿١٠﴾

در بهشتی برین اند (۱۰)

لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿١١﴾

در آنجا سخن لغو وبیهوده نشنوند (۱۱)

فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿١٢﴾

در آن چشمه ای روان است (۱۲)

فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿١٣﴾

[و] در آنجا تخت هایی بلند و با ارزش قرار دارد (۱۳)

وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿١٤﴾

و [در کنار چشمه هایش] قدح ها نهاده شده است (۱۴)

وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿١٥﴾

و [دیگر از نعمت هایش] بالش هایی پهلوی هم چیده [برای تکیه زدن بهشتی ها] ست (۱۵)

وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿١٦﴾

و فرش هایی زربافت و گسترده [که روی آن می نشینند.] (۱۶)

أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿١٧﴾

آیا با تأمل به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده؟ (۱۷)

وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿١٨﴾

و به آسمان که چگونه بر افراشته شده؟ (۱۸)

وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿١٩﴾

و به کوه ها که چگونه در جای خود نصب شده؟ (۱۹)

وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿٢٠﴾

و به زمین که چگونه گسترده شده؟ (۲۰)

فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ ﴿٢١﴾

پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده ای؛ (۲۱)

لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ ﴿٢٢﴾

تو بر آنان مسلط نیستی [که به قبول ایمان مجبورشان کنی،] (۲۲)

إِلَّا مَنْ تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ ﴿٢٣﴾

ولی کسی که [به دنبال تذکر پی در پی] روی گردانید و کفر ورزید. (۲۳)

فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿٢٤﴾

پس خدا او را به عذاب بزرگ تر عذاب خواهد کرد. (۲۴)

إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿٢٥﴾

قطعاً بازگشت آنان به سوی ماست. (۲۵)

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿٢٦﴾

آن گاه بی تردید حسابشان بر عهده ماست. (۲۶)

--- صفحه ۵۹۲ ---

---

ادامه ...

<< جزء ٣٠ >>