قرآن/ جزء 30 /بخش3
سوره فجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْفَجْرِ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
سوگند به سپیده دم (۱)
وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿٢﴾
و به شب های ده گانه (۲)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿٣﴾
و به زوج و فرد (۳)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿٤﴾
و به شب هنگامی که می گذرد. (۴)
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ ﴿٥﴾
آیا در آنچه گفته شد، سوگندی برای خردمند هست؟ (۵)
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿٦﴾
آیا ندانسته ای که پروردگارت با قوم عاد چه کرد؟ (۶)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿٧﴾
و [با آن شهر] اِرم که دارای کاخ های باعظمت و ساختمان های بلند بود؟ (۷)
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿٨﴾
همان که مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟ (۸)
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿٩﴾
و با قوم ثمود آنان که در آن وادی [برای ساختن بناهای استوار و محکم] تخته سنگ ها را می بریدند؟ (۹)
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿١٠﴾
و با فرعون نیرومند که دارای میخ های شکنجه بود؟ (۱۰)
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿١١﴾
همانان که در شهرها، طغیان وسرکشی کردند؟ (۱۱)
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿١٢﴾
و در آنها فساد وتباه کاری فراوانی به بار آوردند؟ (۱۲)
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿١٣﴾
پس پروردگارت تازیانه عذاب های گوناگون را بر آنان فرو ریخت. (۱۳)
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿١٤﴾
بی تردید پروردگارت در کمین گاه است؛ (۱۴)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿١٥﴾
اما انسان، هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی داردش و نعمتش بخشد، می گوید: پروردگارم [چون شایسته و سزاوار بودم] مرا گرامی داشت، (۱۵)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿١٦﴾
و اما چون او را بیازماید، پس روزی اش را بر او تنگ گیرد، گوید: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد. (۱۶)
كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿١٧﴾
این چنین نیست که می پندارید، بلکه [زبونی، خواری و دور شدن شما از رحمت خدا برای این است که] یتیم را گرامی نمی دارید (۱۷)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿١٨﴾
و یکدیگر را بر طعام دادن به مستمند تشویق نمی کنید (۱۸)
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا ﴿١٩﴾
و میراث خود را [با میراث دیگران بی توجه به حلال وحرام بودنش] یک جا و کامل می خورید (۱۹)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿٢٠﴾
وثروت را بسیار دوست دارید. (۲۰)
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿٢١﴾
این چنین نیست که می پندارید، هنگامی که زمین را به شدت درهم کوبند (۲۱)
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿٢٢﴾
و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند، (۲۲)
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ ﴿٢٣﴾
در آن روز دوزخ را بیاورند، در آن روز انسان متذکّر شود و کجا این تذکر برای او سودمند افتد؟! (۲۳)
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿٢٤﴾
می گوید: ای کاش برای این زندگی ام [عبادت خالصانه و کار نیک] پیش فرستاده بودم. (۲۴)
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿٢٥﴾
پس در آن روز هیچ کس چون عذاب کردن او عذاب نکند، (۲۵)
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿٢٦﴾
و هیچ کس چون به بند کشیدن او به بند نکشد. (۲۶)
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾
ای جان آرام گرفته و اطمینان یافته! (۲۷)
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ﴿٢٨﴾
به سوی پروردگارت در حالی که از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، باز گرد. (۲۸)
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿٢٩﴾
پس در میان بندگانم درآی (۲۹)
وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿٣٠﴾
و در بهشتم وارد شو. (۳۰)
سوره بلد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
قسم می خورم به این شهر، (۱)
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ﴿٢﴾
در حالی که تو در آن جای داری (۲)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿٣﴾
و سوگند به پدر و آنچه زاده است؛ (۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿٤﴾
همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفریدیم. (۴)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿٥﴾
آیا گمان می کند که هرگز کسی بر او دست نیابد؟! (۵)
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿٦﴾
می گوید: ثروت فراوانی را [برای مبارزه با پیامبر و اسلام] تباه کرده ام! (۶)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿٧﴾
آیا گمان می کند که هیچ کس او را ندیده است [که همه اعمال و کردارش را ثبت کند؟] (۷)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ ﴿٨﴾
آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟ (۸)
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿٩﴾
و یک زبان و دو لب؟ (۹)
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿١٠﴾
و او را به راه خیر و شر هدایت نکردیم [تا راه خیر را بگزیند و راه شر را واگذارد؟] (۱۰)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿١١﴾
پس شتابان و با شدت به آن گردنه سخت وارد نشد؛ (۱۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿١٢﴾
و تو چه می دانی آن گردنه سخت چیست؟ (۱۲)
فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿١٣﴾
آزاد کردن برده، (۱۳)
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿١٤﴾
یا طعام دادن در روز گرسنگی و قحطی، (۱۴)
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿١٥﴾
به یتیمی خویشاوند، (۱۵)
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿١٦﴾
یا مستمندی خاک نشین؛ (۱۶)
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿١٧﴾
علاوه بر [انجام] این [تکالیف]، از کسانی باشد که ایمان آورده اند و یکدیگر را به صبر و مهربانی سفارش کرده اند؛ (۱۷)
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿١٨﴾
اینان سعادتمندان اند؛ (۱۸)
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿١٩﴾
و کسانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آنان شقاوتمندان اند (۱۹)
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿٢٠﴾
بر آنان آتشی سرپوشیده احاطه دارد [که هیچ راه گریزی از آن ندارند.] (۲۰)
سوره الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش (۱)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿٢﴾
و به ماه هنگامی که از پی آن برآید (۲)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿٣﴾
و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند (۳)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿٤﴾
و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد (۴)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾
و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد (۵)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾
و به زمین و آنکه آن را گستراند (۶)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾
و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، (۷)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾
پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد. (۸)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا ﴿٩﴾
بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. (۹)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿١٠﴾
و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد. (۱۰)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾
قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش [پیامبرشان را] تکذیب کرد، (۱۱)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾
زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست. (۱۲)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿١٣﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذارید] (۱۳)
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾
ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛ (۱۴)
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾
و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی ستمکاران است] پروایی ندارد. (۱۵)
سوره الليل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
سوگند به شب هنگامی که فرو پوشد (۱)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ ﴿٢﴾
و به روز هنگامی که آشکار شود (۲)
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ ﴿٣﴾
و به آنکه نر و ماده آفرید؛ (۳)
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ ﴿٤﴾
همانا تلاشتان گوناگون و پراکنده است؛ (۴)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ ﴿٥﴾
اما کسی که [ثروتش را در راه خدا] انفاق کرد و پرهیزکاری پیشه ساخت (۵)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٦﴾
و وعده نیکوتر را [که وعده خدا نسبت به پاداش انفاق و پرهیزکاری است] باور کرد؛ (۶)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ ﴿٧﴾
پس به زودی او را برای راه آسانی [که انجام همه اعمال نیک به توفیق خداست] آماده می کنیم (۷)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ ﴿٨﴾
و اما کسی که [از انفاق ثروت] بخل ورزید و خود را بی نیاز نشان داد (۸)
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٩﴾
و وعده نیکوتر را تکذیب کرد، (۹)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ ﴿١٠﴾
پس او را برای راه سخت و دشواری [که سلب هرگونه توفیق از اوست] آماده می کنیم، (۱۰)
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ ﴿١١﴾
و هنگامی که [به چاه هلاکت و گودال گور] سقوط کند ثروتش [چیزی از عذاب خدا] را از او دفع نمی کند. (۱۱)
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ ﴿١٢﴾
بی تردید هدایت کردن بر عهده ماست. (۱۲)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ ﴿١٣﴾
و به یقین دنیا و آخرت در سیطره مالکیّت ماست. (۱۳)
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ ﴿١٤﴾
پس شما را از آتشی که زبانه می کشد بیم می دهم. (۱۴)
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿١٥﴾
[که] جز بدبخت ترین مردم در آن در نیایند. (۱۵)
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿١٦﴾
همان که [دین را] تکذیب کرد و از آن روی گردانید. (۱۶)
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿١٧﴾
و به زودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور می دارند. (۱۷)
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ ﴿١٨﴾
همان که مال خود را انفاق می کند تا [مال] رشد و نمو کند. (۱۸)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ ﴿١٩﴾
و هیچ کس را نزد خدا حق نعمتی نیست تا این مالی که انفاق کرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد. (۱۹)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ ﴿٢٠﴾
بلکه [انفاق کننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق می کند] تا خشنودی پروردگار والایش را به دست آورد. (۲۰)
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ ﴿٢١﴾
و [بی تردید] به زودی [در قیامت با دریافت لطف، رحمت حق و پاداش بی پایان او] خشنود خواهد شد. (۲۱)
سوره ضحی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالضُّحَىٰ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
سوگند به ابتدای روز [وقتی که خورشید پرتو افشانی می کند] (۱)
وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ ﴿٢﴾
و سوگند به شب آن گاه که آرام گیرد، (۲)
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ ﴿٣﴾
که پروردگارت تو را رها نکرده و مورد خشم و کینه قرار نداده است. (۳)
وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَىٰ ﴿٤﴾
و بی تردید آخرت برای تو از دنیا بهتر است، (۴)
وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ ﴿٥﴾
و به زودی پروردگارت بخششی به تو خواهد کرد تا خشنود شوی. (۵)
أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ ﴿٦﴾
آیا تو را یتیم نیافت، پس پناه داد؟ (۶)
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ ﴿٧﴾
و تو را بدون شریعت نیافت، پس به شریعت هدایت کرد؟ (۷)
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ ﴿٨﴾
و تو را تهیدست نیافت، پس بی نیاز ساخت؟ (۸)
فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿٩﴾
و اما [به شکرانه این همه نعمت] یتیم را خوار و رانده مکن (۹)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿١٠﴾
و تهیدست حاجت خواه را [به بانگ زدن] از خود مران (۱۰)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿١١﴾
و نعمت های پروردگارت را بازگو کن. (۱۱)
سوره شرح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
آیا سینه ات را [به نوری از سوی خود] گشاده نکردیم؟ (۱)
وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ ﴿٢﴾
و بار گرانت را فرو ننهادیم؟ (۲)
الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ ﴿٣﴾
همان بار گرانی که پشتت را شکست. (۳)
وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ ﴿٤﴾
و آوازه ات را برایت بلند نکردیم؟ (۴)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿٥﴾
پس بی تردید با دشواری آسانی است. (۵)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿٦﴾
[آری] بی تردید با دشواری آسانی است. (۶)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿٧﴾
پس هنگامی که [از کار بسیار مهم تبلیغ] فراغت می یابی، به عبادت و دعا بکوش (۷)
وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ ﴿٨﴾
و مشتاقانه به سوی پروردگارت رو آور. (۸)
سوره تین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.
سوگند به انجیر و زیتون (۱)
وَطُورِ سِينِينَ ﴿٢﴾
و سوگند به طور سینا (۲)
وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿٣﴾
و سوگند به این [مکه] شهر امن (۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿٤﴾
که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال و ارزش آفریدیم. (۴)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿٥﴾
آن گاه او را [به سبب گناهکاری] به [مرحله] پست ترینِ پَستان بازگرداندیم. (۵)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿٦﴾
مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، پس آنان را پاداشی بی منت و همیشگی است. (۶)
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿٧﴾
[ای انسان!] پس چه چیزی تو را بعد [از این همه دلایل] به تکذیب دین و [روز قیامت]، وامی دارد؟ (۷)
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿٨﴾
آیا خدا بهترین داوران نیست؟ (۸)
