محمد بن اسماعیل بن بزیع: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ محمد بن اسماعيل بن بزيع را به محمد بن اسماعیل بن بزیع منتقل کرد)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{بخشی از یک کتاب}}
 
{{بخشی از یک کتاب}}
  
 +
محمد بن اسماعیل بن بزیع ابوجعفر مولى منصور عباسى همان است که از [[امام جواد علیه السلام|حضرت جواد]] علیه السلام پیراهنى خواست که [[کفن|کفن]] خود نماید، حضرت براى او فرستاد و امر فرمود که تکمه‌هاى او را بکند. و محمد در (فید) که اسم منزلى است در طریق [[مکه]] وفات کرد.
  
 +
==زیارت قبر محمد بن اسماعیل بن بزیع==
  
 +
شیخ ثقه جلیل [[جعفر بن محمد قولويه|ابن قولویه]] به سند صحیح روایت کرده از [[محمد بن احمد بن یحیی اشعری قمی|محمد بن احمد بن یحیى الاشعرى]] که گفت: من در فید با على بن هلال روانه شدیم سر قبر محمد بن اسماعیل بن بزیع، پس على بن هلال براى من گفت که صاحب این قبر براى من روایت کرد از حضرت [[امام رضا]] علیه السلام که فرمود: هر که بیاید به نزد قبر برادر [[ایمان|مؤمن]] خود و دست بر قبر او گذارد و هفت مرتبه بخواند سوره «[[سوره قدر|اِنّا اَنْزَلْناهُ]]» را، ایمن گردد از فزع اکبر، یعنى ترس بزرگ روز [[قیامت]]، و در روایت دیگر است که راوى گفته با محمد بن على بن بلال رفتیم سر قبر ابن بزیع، محمد در نزد سر قبر رو به [[قبله]] نشسته و قبر را جلو خود قرار داد و گفت: خبر داد مرا صاحب این قبر که شنید از [[امام جواد علیه السلام|حضرت جواد]] علیه السلام که هر که [[زیارت]] کند قبر برادر مؤمن خود را و بنشیند نزد قبر او و رو به قبله کند و بگذارد دست خود را بر قبر و بخواند «اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَیلَةِ الْقَدْرِ» را هفت مرتبه ایمن شود از فزع اکبر.<ref> [[کامل الزیارات|کامل الزیارات]]، ابن قولویه، ص ۳۳۳-۳۳۴، باب ۱۰۵، چاپ صدوق، تهران.</ref>
  
==محمد بن اسماعيل بن بزيع ابوجعفر مولى منصور عباسى==
+
مؤلف گوید: که این ایمن بودن از (فزع اکبر) ممکن است براى خواننده باشد چنان که ظاهر خبر است و محتمل است براى میت باشد چنان که از بعض ‍روایات ظاهر مى‌شود. و من دیدم در مجموعه‌اى که شیخ شهید رحمه الله به زیارت قبر استاد خود فخرالمحققین ابن آیت الله علامه رفت و فرمود: نقل مى‌کنم از صاحب این قبر و او نقل کرد از والد ماجدش به سند خود از [[امام رضا]] علیه السلام که هر که زیارت کند قبر برادر مؤمن خود را و بخواند نزد او [[سوره قدر]] را و بگوید: «اَللّهُمَّ جافِ اْلاَْرضَ عَنْ جُنُوبِهِمْ وَ صاعِدْ اِلَیک اَرْواحَهُمْ وَ زِدْهُمْ مِنْک رِضْوانا وَ اَسْکنْ اِلَیهِمْ مِنْ رَحْمَتِک ماتَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُمْ وَ تُونِسُ وَحْشَتَهُمْ انّک عَلى کلِّ شَىءٍ قَدیرٌ» ایمن شود از فزع اکبر، خواننده و میت.
  
ثقه و صحيح از صلحاى طايفه اماميه و از ثقات ايشان و بسيار جليل و از اصحاب حضرت ابوالحسن موسى و رضا عليهماالسلام است و درك كرده حضرت [[امام جواد]] عليه السلام را و روايت است كه او و احمد بن حمزة بن بزيع در عداد و زراء بودند و ثقه و جليل القدر على بن نعمان كه از اصحاب حضرت [[امام رضا]] عليه السلام است وصيت كرد كه كتاب‌هايش را به محمد بن اسماعيل بن بزيع بدهند.
+
==خواب پدر بحرالعلوم درمورد بزرگی محمد بن اسماعیل==
  
«وَ رَوَى الْكشّى اَنَّهُ قالَ الرِّضا عليه السلام: اِنَّ للّهِ تَبارَكَ وَ تَعالى بِاَبْوابِ الظّالِمينَ مَنْ نَوَّرَاللّهُ بِهِ الْبُرْهانَ وَ مَكَّنَ لَهُ فِى الْبِلادِ لِيَدْفَعَ بِهِمْ عَنْ اَوْلِيائِهِ وَ يُصْلِحَ اللّهُ بِهِ اُمُورَ الْمُسْلِمينَ لانَّهُمْ مَلْجَاء الْمُؤْمِنينَ مِنَ الضَّرَرِ وَ اِلَيْهِمْ يَفْزعُ ذُوالْحاجَةِ مِنْ شيعَتِنا بِهِمْ يُؤْمِنْ اللّهُ رَوْعَةَ الْمُؤْمِنِ فى دارِالظَّلَمةِ اُولئكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّا الى اَنْ قالَ عليه السلام: ما عَلى اَهْدِكُمْ اَنْ لَوْ شاءَاللّه لَنالَ هذا كُلَّهُ، قالَ: اَنْتَ بِماذا جَعَلَنِيَ اللّهُ فِداكَ؟ قالَ: يَكوُنُ مَعَهُمْ فَيَسُرُّنا بِاِدْخالِ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنينَ مِنْ شيعَتِنا فَكُنْ مِنْهُمْ يامُحَمَّدُ».<ref> ر.ك: رجال كشى، 2/835، 836.</ref>
+
و از جمله چیزهایى که دلالت دارد بر جلالت محمد بن اسماعیل و اختصاصش به حضرت امام رضا علیه السلام آن چیزى است که نقل شده از جناب سید مرتضى والد [[سید محمد مهدی بحرالعلوم|علامه طباطبائى بحرالعلوم]] که در شب ولادت پسرش علامه مذکور در خواب دید که حضرت [[امام رضا]] صلوات الله علیه محمد بن اسماعیل بن بزیع را فرستاد با شمعى و آن شمع را روشن کرد بر بام خانه والد بحرالعلوم، پس بلند شد روشنائى آن شمع به حدى که نهایت آن دیده نمى‌شود.
  
و اين محمد همان است كه از حضرت جواد عليه السلام پيراهنى خواست كه كفن خود نمايد حضرت براى او فرستاد و امر فرمود كه تكمه‌هاى او را بكند و محمد در (فيد) كه اسم منزلى است در طريق [[مكه]] وفات كرد.
+
فقیر گوید: شکى نیست که آن شمع، علامه بحرالعلوم بوده که روشن کرد دنیا را به نور خود، و کافى است در جلالت او که شیخ اکبر جناب حاج [[شیخ جعفر کاشف الغطاء|شیخ جعفر کاشف الغطاء]] رضوان الله علیه با آن فقاهت و ریاست و جلالت پاک کند خاک نعلین او را به حنک عمامه خود، و به [[متواتر|تواتر]] رسیده باشد تشرف او به ملاقات [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام عصر]] عجل الله فرجه الشریف و مکرر نقل شده باشد کرامات باهرات از او به حدى که شیخ اعظم [[صاحب جواهر]] در حق او فرماید «صاحب الکرامات الباهره والمعجزات القاهره». ولادت شریفش در [[کربلا|کربلاى]] معلى واقع شد در سنه هزار و صد و پنجاه و پنج قریب پنجاه و هشت سال نورش جلوه‌گر بود و در سنه هزار و دویست و دوازده غریب به غرى غروب کرد و تاریخ فوتش مطابق شد با این مصرع «مَهْدِیها جِدّا وَ هادیها».
  
شيخ ثقه جليل [[ابن قولويه]] به سند صحيح روايت كرده از محمد بن احمد بن يحيى الاشعرى كه گفت: من در فيد با على بن بلال روانه شديم سر قبر محمد بن اسماعيل بن بزيع پس على بن هلال براى من گفت كه صاحب اين قبر براى من روايت كرد از حضرت [[امام رضا]] عليه السلام كه فرمود: هر كه بيايد به نزد قبر برادر مؤمن خود و دست بر قبر او گذارد و هفت مرتبه بخواند سوره «اِنّا اَنْزَلْناهُ» را، اين گردد از فزع اكبر، يعنى ترس بزرگ روز [[قيامت]]، و در روايت ديگر است كه راوى گفته با محمد بن على بن بلال رفتيم سر قبر ابن بزيع محمد در نزد سر قبر رو به [[قبله]] نشسته و قبر را جلو خود قرار داد و گفت: خبر داد مرا صاب اين قبر كه شنيد از حضرت جواد عليه السلام كه هر كه [[زيارت]] كند قبر برادر مؤمن خود را و بنشيند نزد قبر او و رو به قبله كند و بگذارد دست خود را بر قبر و بخواند «اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَيْلَةِ الْقَدْرِ» را هفت مرتبه ايمن شود از فزع اكبر.<ref> كامل الزيارات، ابن قولويه، ص 333-334، باب 105، چاپ صدوق، تهران.</ref>
+
==پانویس==
 
 
مؤلف گويد: كه اين ايمن بودن از (فزع اكبر) ممكن است براى خواننده باشد چنان كه ظاهر خبر است و محتمل است براى ميت باشد چنان كه از بعض ‍ روايات ظاهر مى‌شود. و من ديدم در مجموعه‌اى كه شيخ شهيد رحمه الله به [[زيارت]] قبر استاد خود فخرالمحققين ابن آيت الله [[علامه]] رفت و فرمود: نقل مى‌كنم از صاحب اين قبر و او نقل كرد از والد ماجدش به سند خود از [[امام رضا]] عليه السلام كه هر كه [[زيارت]] كند قبر برادر مؤمن خود را و بخواند نزد او [[سوره قدر]] را و بگويد: «اَللّهُمَّ جافِ اْلاَْرضَ عَنْ جُنُوبِهِمْ وَ صاعِدْ اِلَيْكَ اَرْواحَهُمْ وَ زِدْهُمْ مِنْكَ رِضْوانا وَ اَسْكِنْ اِلَيْهِمْ مِنْ رَحْمَتِكَ ماتَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُمْ وَ تُونِسُ وَحْشَتَهُمْ عَلى كُلِّ شَىءٍ قَديرٌ» ايمن شود از فزع اكبر، خواننده و ميت.
 
 
 
و از جمله چيزهايى كه دلالت دارد بر جلالت محمد بن اسماعيل و اختصاصش به حضرت امام رضا عليه السلام آن چيزى است كه نقل شده از جناب سيد مرتضى والد [[علامه طباطبائى]] بحرالعلوم كه در شب ولادت پسرش علامه مذكور در خواب ديد كه حضرت [[امام رضا]] صلوات الله عليه محمد بن اسماعيل بن بزيع را فرستاد با شمعى و آن شمع را روشن كرد بر بام خانه والد بحرالعلوم، پس بلند شد روشنائى آن شمع به حدى كه نهايت آن ديده نمى‌شود.
 
 
 
فقير گويد: شكى نيست كه آن شمع، علامه بحرالعلوم بوده كه روشن كرد دنيا را به نور خود و كافى است در جلالت او كه شيخ اكبر جناب حاج شيخ جعفر كاشف الغطاء رضوان الله عليه با آن فقاهت و رياست و جلالت پاك كند خاك نعلين او را به حنك عمامه خود و به تواتر رسيده باشد تشرف او به ملاقات امام عصر عجل الله فرجه الشريف و مكرر نقل شده باشد كرامات باهرات از او به حدى كه شيخ اعظم صاحب جواهر در [[حق]] او فرمايد صاحب الكرامات الباهره والمعجزات القاهره ولادت شريفش در [[كربلا]]ى معلى واقع شد در سنه هزار و صد و پنجاه و پنج قريب پنجاه و هشت سال نورش جلوه‌گر بود و در سنه هزار و دويست و دوازده غريب به غرى غروب كرد و تاريخ فوتش مطابق شد با اين مصرع مَهْدِيُّها جِدّا وَ هاديها.
 
 
 
==پانویس ==
 
 
<references />
 
<references />
===منبع===
+
==منبع==
  
حاج شیخ عباس قمی, منتهی الآمال، قسمت دوم، باب یازدهم: در تاريخ حضرت رضا عليه السلام
+
[[حاج شیخ عباس قمی]]، [[منتهی الآمال]]، قسمت دوم، باب یازدهم: در تاريخ حضرت رضا عليه السلام.
 
[[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]]
 
[[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]]
 
[[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]]
 
[[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۷

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


محمد بن اسماعیل بن بزیع ابوجعفر مولى منصور عباسى همان است که از حضرت جواد علیه السلام پیراهنى خواست که کفن خود نماید، حضرت براى او فرستاد و امر فرمود که تکمه‌هاى او را بکند. و محمد در (فید) که اسم منزلى است در طریق مکه وفات کرد.

زیارت قبر محمد بن اسماعیل بن بزیع

شیخ ثقه جلیل ابن قولویه به سند صحیح روایت کرده از محمد بن احمد بن یحیى الاشعرى که گفت: من در فید با على بن هلال روانه شدیم سر قبر محمد بن اسماعیل بن بزیع، پس على بن هلال براى من گفت که صاحب این قبر براى من روایت کرد از حضرت امام رضا علیه السلام که فرمود: هر که بیاید به نزد قبر برادر مؤمن خود و دست بر قبر او گذارد و هفت مرتبه بخواند سوره «اِنّا اَنْزَلْناهُ» را، ایمن گردد از فزع اکبر، یعنى ترس بزرگ روز قیامت، و در روایت دیگر است که راوى گفته با محمد بن على بن بلال رفتیم سر قبر ابن بزیع، محمد در نزد سر قبر رو به قبله نشسته و قبر را جلو خود قرار داد و گفت: خبر داد مرا صاحب این قبر که شنید از حضرت جواد علیه السلام که هر که زیارت کند قبر برادر مؤمن خود را و بنشیند نزد قبر او و رو به قبله کند و بگذارد دست خود را بر قبر و بخواند «اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَیلَةِ الْقَدْرِ» را هفت مرتبه ایمن شود از فزع اکبر.[۱]

مؤلف گوید: که این ایمن بودن از (فزع اکبر) ممکن است براى خواننده باشد چنان که ظاهر خبر است و محتمل است براى میت باشد چنان که از بعض ‍روایات ظاهر مى‌شود. و من دیدم در مجموعه‌اى که شیخ شهید رحمه الله به زیارت قبر استاد خود فخرالمحققین ابن آیت الله علامه رفت و فرمود: نقل مى‌کنم از صاحب این قبر و او نقل کرد از والد ماجدش به سند خود از امام رضا علیه السلام که هر که زیارت کند قبر برادر مؤمن خود را و بخواند نزد او سوره قدر را و بگوید: «اَللّهُمَّ جافِ اْلاَْرضَ عَنْ جُنُوبِهِمْ وَ صاعِدْ اِلَیک اَرْواحَهُمْ وَ زِدْهُمْ مِنْک رِضْوانا وَ اَسْکنْ اِلَیهِمْ مِنْ رَحْمَتِک ماتَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُمْ وَ تُونِسُ وَحْشَتَهُمْ انّک عَلى کلِّ شَىءٍ قَدیرٌ» ایمن شود از فزع اکبر، خواننده و میت.

خواب پدر بحرالعلوم درمورد بزرگی محمد بن اسماعیل

و از جمله چیزهایى که دلالت دارد بر جلالت محمد بن اسماعیل و اختصاصش به حضرت امام رضا علیه السلام آن چیزى است که نقل شده از جناب سید مرتضى والد علامه طباطبائى بحرالعلوم که در شب ولادت پسرش علامه مذکور در خواب دید که حضرت امام رضا صلوات الله علیه محمد بن اسماعیل بن بزیع را فرستاد با شمعى و آن شمع را روشن کرد بر بام خانه والد بحرالعلوم، پس بلند شد روشنائى آن شمع به حدى که نهایت آن دیده نمى‌شود.

فقیر گوید: شکى نیست که آن شمع، علامه بحرالعلوم بوده که روشن کرد دنیا را به نور خود، و کافى است در جلالت او که شیخ اکبر جناب حاج شیخ جعفر کاشف الغطاء رضوان الله علیه با آن فقاهت و ریاست و جلالت پاک کند خاک نعلین او را به حنک عمامه خود، و به تواتر رسیده باشد تشرف او به ملاقات امام عصر عجل الله فرجه الشریف و مکرر نقل شده باشد کرامات باهرات از او به حدى که شیخ اعظم صاحب جواهر در حق او فرماید «صاحب الکرامات الباهره والمعجزات القاهره». ولادت شریفش در کربلاى معلى واقع شد در سنه هزار و صد و پنجاه و پنج قریب پنجاه و هشت سال نورش جلوه‌گر بود و در سنه هزار و دویست و دوازده غریب به غرى غروب کرد و تاریخ فوتش مطابق شد با این مصرع «مَهْدِیها جِدّا وَ هادیها».

پانویس

  1. کامل الزیارات، ابن قولویه، ص ۳۳۳-۳۳۴، باب ۱۰۵، چاپ صدوق، تهران.

منبع

حاج شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، قسمت دوم، باب یازدهم: در تاريخ حضرت رضا عليه السلام.