الاعمال المانعة من الجنة (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
(اضافه کردن رده) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
'''نام کتاب:''' | '''نام کتاب:''' | ||
| − | شیخ [[آقا بزرگ تهرانی]] از آن با عنوان "المانعات من دخول الجنة"<ref> | + | شیخ [[آقا بزرگ تهرانی]] از آن با عنوان "المانعات من دخول الجنة"<ref>[[الذریعه]]، ج 19، ص 30.</ref>و [[بحارالانوار]] از آن به عنوان "الاعمال المانعة من الجنة"<ref> [[بحارالانوار]]، ج 1، ص 19.</ref> یاد کرده است. |
'''مولف:''' | '''مولف:''' | ||
| سطر ۱۰: | سطر ۹: | ||
نظر مرحوم [[علامه شعرانى]] (مصحح کتاب) آن است که او همان استاد قابل وثوق ابومحمد جعفر بن احمد بن على قمى ايلاقى، ساكن شهر [[رى]] است و این که در برخى نسخه ها ابن على بن احمد ذكر شده، نادرست است.<ref> نقد و بررسی جامع الاحادیث، علی مختاری، علوم حديث / شماره 2، زمستان 1375 به نقل از مقدمه طبع علامه شعرانى.</ref> | نظر مرحوم [[علامه شعرانى]] (مصحح کتاب) آن است که او همان استاد قابل وثوق ابومحمد جعفر بن احمد بن على قمى ايلاقى، ساكن شهر [[رى]] است و این که در برخى نسخه ها ابن على بن احمد ذكر شده، نادرست است.<ref> نقد و بررسی جامع الاحادیث، علی مختاری، علوم حديث / شماره 2، زمستان 1375 به نقل از مقدمه طبع علامه شعرانى.</ref> | ||
| − | شیخ آقا بزرگ نیز به همان صورت احمد بن علی ضبط نموده است. و او را مطابق آن چه الدروع [[سید بن طاووس]] به نقل از [[کراجکی]] آورده است صاحب 220 کتاب دانسته است. و گفته [[شیخ صدوق]] در [[معانی الاخبار]] از مولف این کتاب نقل [[حدیث]] نموده و او نیز خود از شیخ صدوق و [[صاحب ابن عباد]] نقل روایت کرده است | + | شیخ آقا بزرگ نیز به همان صورت احمد بن علی ضبط نموده است. و او را مطابق آن چه الدروع [[سید بن طاووس]] به نقل از [[کراجکی]] آورده است صاحب 220 کتاب دانسته است. و گفته [[شیخ صدوق]] در [[معانی الاخبار]] از مولف این کتاب نقل [[حدیث]] نموده و او نیز خود از شیخ صدوق و [[صاحب ابن عباد]] نقل روایت کرده است که در این صورت او از معاصرین شیخ صدوق بوده است. اما تواریخ دقیق ولادت و وفات او مشخص نیست. |
'''معرفی اجمالی کتاب:''' | '''معرفی اجمالی کتاب:''' | ||
| − | این کتاب یکی از رساله هایی است که در مجموعه "«جامع الأحاديث» به همراه پنج رساله ديگر" از این مولف قرار گرفته است. روایات این کتاب درباره اعمالى است كه مانع [[بهشت]] اند. 24 باب دارد و [[احادیث]] آن عمدتا از پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله نقل شده است. در موردى هم روايتى از كعب نقل مى كند. {صفحه 292} كه در اصطلاح [[شيعه]]، حديث به حساب نمى آيد. اين رساله، سه روايت هم از امامان معصوم عليهم السلام دارد. این کتاب از مصادر بحار و [[مستدرک الوسائل]] [[محدث نوری]] است. | + | این کتاب یکی از رساله هایی است که در مجموعه "«جامع الأحاديث» به همراه پنج رساله ديگر" از این مولف قرار گرفته است. روایات این کتاب درباره اعمالى است كه مانع [[بهشت]] اند. 24 باب دارد و [[احادیث]] آن عمدتا از پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله نقل شده است. در موردى هم روايتى از كعب نقل مى كند. {صفحه 292} كه در اصطلاح [[شيعه]]، حديث به حساب نمى آيد. اين رساله، سه روايت هم از امامان معصوم عليهم السلام دارد. این کتاب از مصادر بحار و [[مستدرک الوسائل]] [[محدث نوری]] است.<ref>[[الذریعه]]، ج 19، ص 30.</ref> |
'''نمونه هايى از روايات اين رساله:''' | '''نمونه هايى از روايات اين رساله:''' | ||
| سطر ۲۶: | سطر ۲۵: | ||
مجموعه "«جامع الأحاديث» به همراه پنج رساله ديگر" اولین بار توسط مرحوم [[علامه شعرانی]] علیه الرحمه در سال 1369 ق تصحیح شد و به اهتمام مدير چاپخانه اسلاميه در تهران به طبع رسید و پس از آن در سال 1371 شمسى با تصحیح سيد محمد حسينى نيشابورى توسط انتشارات مجمع بررسي هاى اسلامى، وابسته به بنياد پژوهش هاى اسلامى [[آستان قدس رضوى]] منتشر شد.<ref> نقد و بررسی جامع الاحادیث، علی مختاری، علوم حديث / شماره 2، زمستان 1375.</ref> | مجموعه "«جامع الأحاديث» به همراه پنج رساله ديگر" اولین بار توسط مرحوم [[علامه شعرانی]] علیه الرحمه در سال 1369 ق تصحیح شد و به اهتمام مدير چاپخانه اسلاميه در تهران به طبع رسید و پس از آن در سال 1371 شمسى با تصحیح سيد محمد حسينى نيشابورى توسط انتشارات مجمع بررسي هاى اسلامى، وابسته به بنياد پژوهش هاى اسلامى [[آستان قدس رضوى]] منتشر شد.<ref> نقد و بررسی جامع الاحادیث، علی مختاری، علوم حديث / شماره 2، زمستان 1375.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
| − | |||
| − | + | ==منابع== | |
| − | + | * بحارالانوار، [[علامه مجلسی]]، بخش مصادر الکتاب. | |
| + | * نقد و بررسی جامع الاحادیث، علی مختاری، علوم حديث / شماره 2، زمستان 1375. | ||
| + | * [[الذریعه فی تصانیف الشیعه]]، شیخ [[آقا بزرگ تهرانی]]. | ||
| − | |||
[[رده:منابع حدیثی]] | [[رده:منابع حدیثی]] | ||
نسخهٔ ۲ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۵۹
نام کتاب:
شیخ آقا بزرگ تهرانی از آن با عنوان "المانعات من دخول الجنة"[۱]و بحارالانوار از آن به عنوان "الاعمال المانعة من الجنة"[۲] یاد کرده است.
مولف:
نام نويسنده، جعفر است و درباره نام پدرش دو نقل هست: اول «احمدبن على» و دوم «على بن احمد».
نظر مرحوم علامه شعرانى (مصحح کتاب) آن است که او همان استاد قابل وثوق ابومحمد جعفر بن احمد بن على قمى ايلاقى، ساكن شهر رى است و این که در برخى نسخه ها ابن على بن احمد ذكر شده، نادرست است.[۳]
شیخ آقا بزرگ نیز به همان صورت احمد بن علی ضبط نموده است. و او را مطابق آن چه الدروع سید بن طاووس به نقل از کراجکی آورده است صاحب 220 کتاب دانسته است. و گفته شیخ صدوق در معانی الاخبار از مولف این کتاب نقل حدیث نموده و او نیز خود از شیخ صدوق و صاحب ابن عباد نقل روایت کرده است که در این صورت او از معاصرین شیخ صدوق بوده است. اما تواریخ دقیق ولادت و وفات او مشخص نیست.
معرفی اجمالی کتاب:
این کتاب یکی از رساله هایی است که در مجموعه "«جامع الأحاديث» به همراه پنج رساله ديگر" از این مولف قرار گرفته است. روایات این کتاب درباره اعمالى است كه مانع بهشت اند. 24 باب دارد و احادیث آن عمدتا از پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله نقل شده است. در موردى هم روايتى از كعب نقل مى كند. {صفحه 292} كه در اصطلاح شيعه، حديث به حساب نمى آيد. اين رساله، سه روايت هم از امامان معصوم عليهم السلام دارد. این کتاب از مصادر بحار و مستدرک الوسائل محدث نوری است.[۴]
نمونه هايى از روايات اين رساله:
فرمود رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم: هر كه بيش از چهل روز احتكار كند، بوى بهشت، ـ با آن كه از فاصله پانصد سال راه به مشام مى رسد ـ بر او قطعاً حرام شده است. {صفحه 293}
و فرمود: وارد بهشت نشود پيكرى كه از حرام تغذيه شده باشد. {صفحه 289} و فرمود: شخص نمام و سخن چين وارد بهشت نمى شود.
وضعیت نشر کتاب:
مجموعه "«جامع الأحاديث» به همراه پنج رساله ديگر" اولین بار توسط مرحوم علامه شعرانی علیه الرحمه در سال 1369 ق تصحیح شد و به اهتمام مدير چاپخانه اسلاميه در تهران به طبع رسید و پس از آن در سال 1371 شمسى با تصحیح سيد محمد حسينى نيشابورى توسط انتشارات مجمع بررسي هاى اسلامى، وابسته به بنياد پژوهش هاى اسلامى آستان قدس رضوى منتشر شد.[۵]
پانویس
منابع
- بحارالانوار، علامه مجلسی، بخش مصادر الکتاب.
- نقد و بررسی جامع الاحادیث، علی مختاری، علوم حديث / شماره 2، زمستان 1375.
- الذریعه فی تصانیف الشیعه، شیخ آقا بزرگ تهرانی.
