شیخ لطف الله عاملی اصفهانی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ شيخ لطف الله عاملی اصفهانی را به شیخ لطف الله عاملی اصفهانی منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | '''شیخ لطف الله عاملی''' (م، ۱۳۰۵ ق) از جمله علمای جبل عامل [[لبنان]] است که در زمان [[صفویه]] به [[ایران]] مهاجرت نمود. به دستور شاه عباس صفوی در میدان نقش جهان [[اصفهان]]، «[[مسجد شیخ لطف الله]]» به عنوان محل تدریس و [[نماز جماعت]] شیخ ساخته شد. | ||
{{شناسنامه شخصیت | {{شناسنامه شخصیت | ||
| − | |نام شخصیت = | + | |نام شخصیت = شیخ لطف الله عاملی اصفهانی |
| − | |نام کامل = شیخ لطف الله بن عبدالکریم | + | |نام کامل = شیخ لطف الله بن عبدالکریم |
|زادروز = | |زادروز = | ||
|زادگاه = میس لبنان | |زادگاه = میس لبنان | ||
| − | |وفات = | + | |وفات = ۱۳۰۵ قمری |
|مدفن = [[کربلا]] | |مدفن = [[کربلا]] | ||
| − | |آثار = | + | |اساتید = [[ملا عبدالله شوشتری]] |
| + | |آثار = حواشی و تعلیقات بر بعضی از کتب [[فقه]]، رسائلی بر رد [[فتوا|فتاوی]] دینی معاصرین،... | ||
}} | }} | ||
| − | == | + | == زندگی‌نامه == |
| − | + | شیخ لطف الله بن عبدالکریم بن ابراهیم بن علی بن عبدالعال، اصلاً از میس [[لبنان]] است. خاندان او اکثر از فقهای [[امامیه]] بوده اند که در جبل عامل زندگی می کردند و چون پادشاهان [[صفویه|صفوی]] در ترویج مذهب [[تشیع]] و اکرام و اعظام [[فقیه|فقها]] و دانشمندان [[شیعه]] سعی بلیغ روا می داشتند، عده ای از علمای [[بحرین]] و جبل عامل را به [[ایران]] دعوت نمودند. | |
| − | شیخ لطف الله بن عبدالکریم بن ابراهیم بن علی بن عبدالعال، اصلاً از میس لبنان است. خاندان او اکثر از فقهای امامیه بوده اند که در جبل عامل زندگی می کردند و چون پادشاهان صفوی در ترویج مذهب تشیع و اکرام و اعظام فقها و دانشمندان شیعه سعی بلیغ روا می | ||
| − | از جمله آنها شیخ حسین بن عبدالصمد حارثی، پدر شیخ بهائی و دیگر شیخ لطف الله عاملی است که ابتدا در [[مشهد]] مقدس مقیم شد و از محضر بزرگانی مانند ملا عبدالله شوشتری استفاده نمود و از جانب شاه عباس کبیر به خدمت آستان قدس رضوی انتخاب گردید و تا فتنه | + | از جمله آنها شیخ حسین بن عبدالصمد حارثی، پدر [[شیخ بهایی|شیخ بهائی]] و دیگر شیخ لطف الله عاملی است که ابتدا در [[مشهد]] مقدس مقیم شد و از محضر بزرگانی مانند [[ملا عبدالله شوشتری]] استفاده نمود و از جانب شاه عباس کبیر به خدمت [[آستان قدس رضوی]] انتخاب گردید و تا [[فتنه]] ازبکان در آن شهر مقیم بود. آنگاه به قزوین رفت و به تدریس اشتغال یافت و شاه عباس چون بزرگی و مقام علمی او را بدید به [[اصفهان]] دعوتش نمود.<ref>سید محمدباقر کتابی/ رجال اصفهان (در علم، عرفان، ادب و هنر)/ سازمان چاپ و انتشارات و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول ۱۳۷۵/ صص ۹ و۸.</ref> |
| − | مؤلف عالم | + | مؤلف عالم آرای عباسی نیز این مطلب را چنین می نویسد: "شیخ لطف الله میسی، مشهور از محال مقدس نبیره ی شیخ ابراهیم طیسی است که از فضلای متبحر و فقهای عصر بود. مولد شریفش موضع تیس جبل عامل است. در اوایل سن شباب احرام [[زیارت]] [[امام رضا|امام ثامن]] علیه التحیه والثناء بسته، مدتی مدید در آن آستان ملایک آشیان به تحصیل علوم روزگار گذرانیده، از برکات صحبت مولانا عبدالله شوشتری و سایر علمای [[مشهد]] مقدس بهره کامل در علم [[فقه]] یافته و در زمره مدرسین سرکار فیض آثار انتظام یافت و در زمان حضرت اعلی شاهی ظل الهی منصب والای خادمی نیز علاوه ی تدریس گشته از آن سرکار موهبت آثار موظف بود. در فترت اوزبکیه از آسیب آن طایفه نجات یافته به درگاه معلی آمده مدتی در قزوین به درس و افاده مشغول بوده حسب الامر الاعلی از آنجا بدار السلطنه اصفهان نقل نمود...". <ref>اسکندر بیک ترکان/ تاریخ عالم آرامی عباسی، (شامل جلد ۱ و نیمی از جلد ۲)/ مؤسسه انتشارات امیرکبیر تهران، چاپ سوم، ۱۳۸۲/ ص ۱۵۷.</ref> |
| − | شاه عباس در سال | + | شاه عباس صفوی در سال ۱۰۱۱ قمری در جنب میدان نقش جهان مدرسه و [[مسجد|مسجدی]] را که هنوز هم به نام او شهرت دارد برای محل تدریس و اقامت و امامت او پی نهاد و انجام این کار تا ۱۰۲۸ قمری طول کشید و در حین اتمام همین ساختمان بود که شاه عباس در قسمت جنوبی میدان شاه، طرح انشاء مسجد جامع عباسی یعنی [[مسجد امام اصفهان|مسجد شاه]] را ریخت. بعد از آن که مدرسه و [[مسجد شیخ لطف الله]] برای تدریس و نمازگزاری شیخ مهیا گردید شاه برای وجه معاش او وظیفه ای معین و مقرر داشت.<ref>لطف اللّه هنر فر/گنجینه های آثار تاریخی اصفهان/ اصفهان، کتابفروشی سقفی، چاپ دوم، ۱۳۵۰/ ص ۴۰۴.</ref> |
| − | او [[نماز جمعه]] را واجب عینی می دانست و مرتباً در مسجد خود اقامه می نمود. شیخ لطف الله با علامه ثانی شیخ بهایی معاصر بود و شیخ از وی تجلیل و احترام می نمود. | + | او [[نماز جمعه]] را [[واجب]] عینی می دانست و مرتباً در مسجد خود اقامه می نمود. شیخ لطف الله با علامه ثانی [[شیخ بهایی]] معاصر بود و شیخ از وی تجلیل و احترام می نمود. شیخ بهایی مردم را جهت استفاده از حضورش تحریض می نمود.<ref>م – جرفادقانی/ علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی/ انتشارات معارف اسلامی، قم، خیابان دوم پاساژ قدس، چاپ اول مهرماه ۱۳۶۴/ ص ۱۲۸.</ref> |
| − | ==آثار== | + | ==آثار و تألیفات== |
| − | آثار | + | آثار شیخ لطف الله بیشتر حواشی و تعلیقاتی است که بر بعضی از کتب [[فقه]] نوشته است.<ref>کتابی، همان، ص ۱۰.</ref> و نیز رسائلی که بر رد [[فتوا|فتاوی]] دینی معاصرین به رشته نگارش درآورده است.<ref>هنر فر، همان، ص ۴۰۵.</ref> |
| − | == | + | ==وفات== |
| − | وفات شیخ سرانجام به سال | + | وفات شیخ لطف الله سرانجام به سال ۱۰۳۵ قمری در [[اصفهان]] رخ داد<ref>جرفادقانی، همان، ص ۱۲۸.</ref> و جنازه ی او را به [[کربلا]] حمل نمودند.<ref>کتابی، همان، ص ۱۰.</ref> |
| − | == | + | ==پیوندها== |
| − | + | *[[مسجد شیخ لطف الله|'''مسجد شیخ لطف الله''']] | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
| − | |||
[[رده:علمای قرن یازدهم]] | [[رده:علمای قرن یازدهم]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۳
شیخ لطف الله عاملی (م، ۱۳۰۵ ق) از جمله علمای جبل عامل لبنان است که در زمان صفویه به ایران مهاجرت نمود. به دستور شاه عباس صفوی در میدان نقش جهان اصفهان، «مسجد شیخ لطف الله» به عنوان محل تدریس و نماز جماعت شیخ ساخته شد.
| شیخ لطف الله عاملی اصفهانی | |
| نام کامل | شیخ لطف الله بن عبدالکریم |
| زادروز | |
| زادگاه | میس لبنان |
| وفات | ۱۳۰۵ قمری |
| مدفن | کربلا |
| آثار |
حواشی و تعلیقات بر بعضی از کتب فقه، رسائلی بر رد فتاوی دینی معاصرین،... |
زندگی‌نامه
شیخ لطف الله بن عبدالکریم بن ابراهیم بن علی بن عبدالعال، اصلاً از میس لبنان است. خاندان او اکثر از فقهای امامیه بوده اند که در جبل عامل زندگی می کردند و چون پادشاهان صفوی در ترویج مذهب تشیع و اکرام و اعظام فقها و دانشمندان شیعه سعی بلیغ روا می داشتند، عده ای از علمای بحرین و جبل عامل را به ایران دعوت نمودند.
از جمله آنها شیخ حسین بن عبدالصمد حارثی، پدر شیخ بهائی و دیگر شیخ لطف الله عاملی است که ابتدا در مشهد مقدس مقیم شد و از محضر بزرگانی مانند ملا عبدالله شوشتری استفاده نمود و از جانب شاه عباس کبیر به خدمت آستان قدس رضوی انتخاب گردید و تا فتنه ازبکان در آن شهر مقیم بود. آنگاه به قزوین رفت و به تدریس اشتغال یافت و شاه عباس چون بزرگی و مقام علمی او را بدید به اصفهان دعوتش نمود.[۱]
مؤلف عالم آرای عباسی نیز این مطلب را چنین می نویسد: "شیخ لطف الله میسی، مشهور از محال مقدس نبیره ی شیخ ابراهیم طیسی است که از فضلای متبحر و فقهای عصر بود. مولد شریفش موضع تیس جبل عامل است. در اوایل سن شباب احرام زیارت امام ثامن علیه التحیه والثناء بسته، مدتی مدید در آن آستان ملایک آشیان به تحصیل علوم روزگار گذرانیده، از برکات صحبت مولانا عبدالله شوشتری و سایر علمای مشهد مقدس بهره کامل در علم فقه یافته و در زمره مدرسین سرکار فیض آثار انتظام یافت و در زمان حضرت اعلی شاهی ظل الهی منصب والای خادمی نیز علاوه ی تدریس گشته از آن سرکار موهبت آثار موظف بود. در فترت اوزبکیه از آسیب آن طایفه نجات یافته به درگاه معلی آمده مدتی در قزوین به درس و افاده مشغول بوده حسب الامر الاعلی از آنجا بدار السلطنه اصفهان نقل نمود...". [۲]
شاه عباس صفوی در سال ۱۰۱۱ قمری در جنب میدان نقش جهان مدرسه و مسجدی را که هنوز هم به نام او شهرت دارد برای محل تدریس و اقامت و امامت او پی نهاد و انجام این کار تا ۱۰۲۸ قمری طول کشید و در حین اتمام همین ساختمان بود که شاه عباس در قسمت جنوبی میدان شاه، طرح انشاء مسجد جامع عباسی یعنی مسجد شاه را ریخت. بعد از آن که مدرسه و مسجد شیخ لطف الله برای تدریس و نمازگزاری شیخ مهیا گردید شاه برای وجه معاش او وظیفه ای معین و مقرر داشت.[۳]
او نماز جمعه را واجب عینی می دانست و مرتباً در مسجد خود اقامه می نمود. شیخ لطف الله با علامه ثانی شیخ بهایی معاصر بود و شیخ از وی تجلیل و احترام می نمود. شیخ بهایی مردم را جهت استفاده از حضورش تحریض می نمود.[۴]
آثار و تألیفات
آثار شیخ لطف الله بیشتر حواشی و تعلیقاتی است که بر بعضی از کتب فقه نوشته است.[۵] و نیز رسائلی که بر رد فتاوی دینی معاصرین به رشته نگارش درآورده است.[۶]
وفات
وفات شیخ لطف الله سرانجام به سال ۱۰۳۵ قمری در اصفهان رخ داد[۷] و جنازه ی او را به کربلا حمل نمودند.[۸]
پیوندها
پانویس
- ↑ سید محمدباقر کتابی/ رجال اصفهان (در علم، عرفان، ادب و هنر)/ سازمان چاپ و انتشارات و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول ۱۳۷۵/ صص ۹ و۸.
- ↑ اسکندر بیک ترکان/ تاریخ عالم آرامی عباسی، (شامل جلد ۱ و نیمی از جلد ۲)/ مؤسسه انتشارات امیرکبیر تهران، چاپ سوم، ۱۳۸۲/ ص ۱۵۷.
- ↑ لطف اللّه هنر فر/گنجینه های آثار تاریخی اصفهان/ اصفهان، کتابفروشی سقفی، چاپ دوم، ۱۳۵۰/ ص ۴۰۴.
- ↑ م – جرفادقانی/ علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی/ انتشارات معارف اسلامی، قم، خیابان دوم پاساژ قدس، چاپ اول مهرماه ۱۳۶۴/ ص ۱۲۸.
- ↑ کتابی، همان، ص ۱۰.
- ↑ هنر فر، همان، ص ۴۰۵.
- ↑ جرفادقانی، همان، ص ۱۲۸.
- ↑ کتابی، همان، ص ۱۰.
