قارعه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
  
قارعه به معناى شدّت و سختى است<ref>ترتيب العين، ج 3، ص 1464، «قرع».</ref> و آن از اسماى [[قیامت]] مى باشد و چون (خداوند در آستانه قيامت) آسمان ها و زمين را با تبديل كردن، كوهها را با به حركت درآوردن، آفتاب را با در هم پيچيدن، ماه را با بی فروغ كردن، ستارگان و كواكب را با پراكنده ساختن، همه چيز را با قهر خود مى كوبد و خرد مى نمايد.<ref>الميزان، ج 19، ص 392؛ الكشّاف، ج 4، ص 598.</ref> قارعه ناميده شده است.
+
قارعه به معناى شدّت و سختى است<ref>ترتيب العين، ج 3، ص 1464، «قرع».</ref> و آن از اسماى [[قیامت]] مى باشد و چون (خداوند در آستانه قیامت) آسمان ها و زمین را با تبدیل کردن، کوهها را با به حرکت درآوردن، آفتاب را با در هم پیچیدن، ماه را با بی فروغ کردن، ستارگان و کواکب را با پراکنده ساختن، همه چیز را با قهر خود مى کوبد و خرد مى نماید، قارعه نامیده شده است.<ref>الميزان، ج 19، ص 392؛ الكشّاف، ج 4، ص 598.</ref>   
 
 
اين صفت در [[سوره الحاقه]](69) آيه 4 و [[سوره قارعه]](101) آيات 1-3 آمده است.
 
 
 
 
 
== محتوای سوره ==
 
 
 
اين سوره تهديد به عذاب قيامت و بشارت به ثواب آن است، ولى جانب تهديدش بر بشارتش میچربد
 
<ref> ترجمه الميزان، ج‌20، ص: 595 </ref>
 
  
 +
این صفت برای قیامت در دو سوره [[قرآن|قرآن کریم]] آمده است: [[سوره الحاقه]] آیه ۴ و [[سوره قارعه]] آیات ۱-۳.
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
  
==منابع==
+
[[رده:قیامت]]
* فرهنگ قرآن، جلد 22، ص326-325.
 
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج‌20، ص: 595، قم 1374.
 
[[رده:معاد]]
 
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۴

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


قارعه به معناى شدّت و سختى است[۱] و آن از اسماى قیامت مى باشد و چون (خداوند در آستانه قیامت) آسمان ها و زمین را با تبدیل کردن، کوهها را با به حرکت درآوردن، آفتاب را با در هم پیچیدن، ماه را با بی فروغ کردن، ستارگان و کواکب را با پراکنده ساختن، همه چیز را با قهر خود مى کوبد و خرد مى نماید، قارعه نامیده شده است.[۲]

این صفت برای قیامت در دو سوره قرآن کریم آمده است: سوره الحاقه آیه ۴ و سوره قارعه آیات ۱-۳.

پانویس

  1. ترتيب العين، ج 3، ص 1464، «قرع».
  2. الميزان، ج 19، ص 392؛ الكشّاف، ج 4، ص 598.