مروج الذهب (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۲۵: سطر ۲۵:
  
 
}}  
 
}}  
==معرفی اجمالی مؤلف==
 
  
ابوالحسن علی بن حسین مسعودی، مورخ و جغرافیدان بزرگ اسلامی در اواخر قرن سوم هجری، احتمالاً حدود سال ۲۸۰ق در [[بغداد]] متولد شد. خانواده اش اصلا اهل [[کوفه]] بودند. نسبش به [[ابن مسعود|عبدالله بن مسعود]]، [[صحابی]] بزرگوار [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه و آله می رسد. شور و شوق دانش اندوزی او را از اوان  جوانی به سیر و سفر در سرزمین های اسلامی کشاند. [[عراق]] و [[ایران]] و [[مصر]] و [[سوریه]] و [[فلسطین]] و ارمنستان و هند و سیلان و [[عمان]] و سواحل شرقی افریقا را تا زنگبار و احتمالا ماداگاسکار زیر پا گذاشت. حتی از چین و مالزی هم دیدار کرد. ظاهراً جز [[اندلس]] (اسپانیا) و غرب افریقا، تمام سرزمین های اسلامی را سیاحت کرده است. سرانجام در ۳۳۶ق در [[مصر]] مقیم شد و در [[جمادی الثانی]] ۳۴۵ق (سپتامبر ۹۵۶میلادی) در شهر فسطاط مصر درگذشت.
+
==مؤلف==
 
+
شيخ جمال‌الدين، ابومنصور، حسن بن يوسف بن على بن مطهر حلى(647-726 ق)، ملقب به علامه حلى و علامه (به‌صورت مطلق)، در 27 رمضان سال 647ق، در شهر حله عراق به دنيا آمد. پدر او، شيخ سديدالدين، يوسف بن على بن مطهر حلى، از علماى برجسته و نامدار و داراى مقام علمى و اجتماعى بوده است. از اساتید وی می توان به شيخ سديدالدين حلى (پدر علامه)؛ محقق حلى (دايى علامه)؛ شمس‌الدين محمد كيشى؛ شيخ نجم‌الدين على بن عمر كاتبى قزوينى؛ خواجه نصيرالدين طوسی اشاره کرد. علامه حلی یكی از نامی ترین علمای شیعه و صاحب آثاری در فقه، اصول و كلام و منطق و فلسفه و رجال و غیره است و ریاست و مرجعیت شیعه در قرن هفتم هجری به او منتهی گردیده است. برخی از آثار ایشان ، إرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان، تبصرة المتعلمين في أحكام الدين، تحریر الأحکام و تذکرة الفقهاء می باشد. وی در 21 محرم سال 726ق، در حله مزيديه وفات نمود و در يكى از صحن‌هاى روضه اميرالمؤمنين، على(ع) در نجف اشرف دفن گرديد.
مسعودی بی گمان [[شیعه|شیعی]] مذهب بوده است. محققان معاصر عرب او را [[معتزله|معتزلی]] [[شافعی]] می دانند. درباره شافعی بودن مسعودی، ابن عماد (متوفی۱۰۹۰ق) در شذرات الذهب به تصریح می گوید که مسعودی شافعی جز مسعودی مورخ صاحب «مروج الذهب» است و شخص دیگری است. ظاهراً شبهه معتزلی بودن مسعودی نیز از آنجاست که بسیاری از اصول کلام [[معتزله]] با اصول عقاید [[شیعه]] مشترک است و معتزلیان در نکات بسیاری با شیعه هم سخن اند. علمای [[علم رجال|رجال]] شیعه از [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] (متوفی۴۵۰ق) تا زمان ما در کتب رجال خود، مسعودی را [[شیعه]] دانسته اند. مهمترین دلیل شیعه بودن مسعودی دو کتاب موجود او _ مروج الذهب و [[التنبيه والاشراف (کتاب)|التنبیه و الاشراف]] _ است که عقاید او را آشکار میکند؛ به دنبال نام [[ائمه اطهار|امامان]]، «علیهم السلام» می آورد و در هر باب فصلی جداگانه درباره زندگی و وفات امامان علیهم السلام باز می کند و از قیامهای شیعی با همدلی سخن می گوید.<ref>ابوالقاسم پاینده؛ ترجمه فارسی مروج الذهب، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ پنجم، 1374؛ جلد اول، پیشگفتار ناشر.</ref>
 
  
 
==معرفی اجمالی کتاب==
 
==معرفی اجمالی کتاب==

نسخهٔ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۱

مروج الذهب یکی از کتابهای مهم تاریخی است که در نیمه اول قرن چهارم هجری توسط ابوالحسن علی بن حسین مسعودی، مورخ و جغرافیدان بزرگ شیعی تألیف شده است.

مروج الذهب.jpg
نویسنده علی بن حسین مسعودی
موضوع تاریخ اسلام
زبان فارسی
تعداد جلد 2
مترجم ابوالقاسم پاینده

مؤلف

شيخ جمال‌الدين، ابومنصور، حسن بن يوسف بن على بن مطهر حلى(647-726 ق)، ملقب به علامه حلى و علامه (به‌صورت مطلق)، در 27 رمضان سال 647ق، در شهر حله عراق به دنيا آمد. پدر او، شيخ سديدالدين، يوسف بن على بن مطهر حلى، از علماى برجسته و نامدار و داراى مقام علمى و اجتماعى بوده است. از اساتید وی می توان به شيخ سديدالدين حلى (پدر علامه)؛ محقق حلى (دايى علامه)؛ شمس‌الدين محمد كيشى؛ شيخ نجم‌الدين على بن عمر كاتبى قزوينى؛ خواجه نصيرالدين طوسی اشاره کرد. علامه حلی یكی از نامی ترین علمای شیعه و صاحب آثاری در فقه، اصول و كلام و منطق و فلسفه و رجال و غیره است و ریاست و مرجعیت شیعه در قرن هفتم هجری به او منتهی گردیده است. برخی از آثار ایشان ، إرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان، تبصرة المتعلمين في أحكام الدين، تحریر الأحکام و تذکرة الفقهاء می باشد. وی در 21 محرم سال 726ق، در حله مزيديه وفات نمود و در يكى از صحن‌هاى روضه اميرالمؤمنين، على(ع) در نجف اشرف دفن گرديد.

معرفی اجمالی کتاب

«مُروج الذهب و معادن الجوهر»[۱] یکی از کتابهای مهم تاریخی است که در نیمه اول قرن چهارم هجری توسط ابوالحسن علی بن حسین مسعودی، مورخ و جغرافیدان بزرگ شیعی تالیف شده است. این جهانگرد تیزبین و مورخ چیره دست حاصل یک عمر جهانگردی و مطالعه عمیق خود را در اندیشه و رفتار اقوام مختلف در این کتاب به رشته تحریر درآورده است.

مروج الذهب از این جهت که شامل تاریخ ملل قدیم از جمله ایرانیان است و اطلاعاتی دقیق و کمیاب از خصایص زندگی این اقوام بدست می دهد، از منابع معتبر مطالعات شرقی به شمار می رود و در نزد خاورشناسان اعتبار و حرمتی بسزا داشته است. از مهمترین منابع اساطیر و تاریخ قبل و بعد از اسلام، خاصه ایران دوره ساسانی و تاریخ صدر اسلام محسوب می شود.[۲]

پانویس

  1. مُروج جمع "مَرج به معنای چمنزار یا مرغزار و مروج الذهب یعنی مرغزارهای زر و معادن گوهر"
  2. ترجمه فارسی مروج الذهب، پیشگفتار ناشر.

منابع

  • دانشنامه رشد، بازیابی: 17 بهمن ماه 1392.
  • ابوالقاسم پاینده؛ ترجمه فارسی مروج الذهب، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ پنجم، 1374؛ جلد اول.