ابوبکر شبلی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ابوبکر دلف شبلی خراسانی

قرن: 4

(334-247)، صوفى، فقیه و محدث. اصل وى از شبلیه‌ى اسروشنه ماوراءالنهر بود. در سامرا به دنیا آمد و در بغداد نشو و نما كرد. پدرش از پرده‌داران خلیفه بود. شبلى صحبت جنید و حلاج و خیرالنساج را درك كرد و یكى از مشایخ بزرگ صوفیه گشت.

او فقیه عارفى در مذهب مالك بود، گرچه عده‌اى او را امامى دانسته‌اند. وى از محدثین حدیث روایت و كتابت مى‌كرد. شعر مى‌سرود و الفاظ و حكم و نوادر و حكایات بسیار از او نقل شده است. از او پرسید كه نشانه‌ى عارف چیست؟ گفته: سینه‌اى مشروح، قلبى مجروح و جسمى مطروح.

نسبت به تعظیم شرع مطهر سعى بسیار مى‌نمود. محمد بن عبداللَّه رازى و محمد بن حسن بغدادى و منصور بن عبداللَّه هروى از شاگردان وى مى‌باشند. در بغداد درگذشت و در مقبره‌ى خیزران دفن شد.

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص301.