نمایش مبدأ برای سخنرانی امام حسین علیه السلام هنگام بیرون رفتن از مکه

در کتاب [[تیسیر المطالب (مطالب)|تیسیر المطالب]] به نقل از [[زید بن علی بن الحسین|زید بن علی]]، از پدرش [[امام زين العابدين|امام زین العابدین]] (علیه السلام) اینگونه نقل می کند: [[امام حسین علیه السلام|حسین بن على]] (علیه السلام)، براى یارانش سخنرانى کرد و خداى را سپاس گفت و ستود و سپس فرمود: 

«اى مردم! قلّاده [[مرگ]] براى فرزندان آدم، چونان گردنبند بر گردن دختر جوان است [و حتمى است]، و اشتیاقى فراوان به دیدار گذشتگانم دارم، چونان اشتیاق [[يعقوب|یعقوب]] به [[يوسف|یوسف]] و برادرش. به راستى که مرا قتلگاهى است که آن را ملاقات مى کنم و گویا به بندهایم مى نگرم که درندگان بیابان ها، آنها را از هم مى گسلند و شکم هاى خود را از آن مى آکنند. خشنودى خدا، خشنودى خانواده ماست. بر بلاى او بردباریم تا پاداش بردباران را به ما ببخشد. حرم و خاندان [[پیامبر اسلام|پیامبر]]، از او جدا نیستند و اعضاى آن، هرگز از هم جدا نمى شوند و آنان در [[بهشت]] برین، جمع مى شوند و دیدگان او (پیامبر صلى الله علیه و آله) به آنان، روشن مى گردد و وعده خدا در باره آنان تحقّق مى یابد. هان! هر کس آماده است جان خود را در راه ما بدهد، با ما همسفر شود. من ـ إن شاء اللّه ـ فردا حرکت مى کنم».

==منابع==

*محمد محمدی ری شهری و همکاران، [[دانشنامه امام حسین علیه السلام (کتاب)|دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ]]، ترجمه عبدالهادی مسعودی، ص ۳۴۷، دسترس در [http://www.hadith.net/n668-e6369-p346.html حدیث نت].

[[رده:واقعه عاشورا]]