ولید بن عبدالملک
"ابوالعباس ولید بن عبدالملک بن مروان بن حکم" که نام مادرش "ولاده بنت عباس بن حزن عبسی" بود، پس از درگذشت پدرش "عبدالملک بن مروان" و دفن او در بیرونی باب جابیه صغیر واقع در دمشق، یک راست به مسجد رفت و پس از سخنرانی از مردم شام برای خویش بیعت گرفت. او ششمین خلیفه اموی بود و قریب به ده سال حکومت کرد.
پدرش عبدالملک بن مروان پیش از مرگ خود وصیت کرد که پس از او پسرش ولید و پس از ولید پسر دیگرش سلیمان بن عبدالملک به مقام خلافت نایل آیند. اما هنگامی که ولید بن عبدالملک به خلافت رسید و پایه‌های قدرت خود را مستحکم نمود، با وسوسه‌های حجاج بن یوسف ثقفی و قتیبة بن مسلم که از عاملان و فرماندهان ارشد دستگاه خلافت او بودند، تلاش نمود پسر خویش عبدالعزیز بن ولید را به جای برادر خود سلیمان بن عبدالملک، ولی‌عهد نماید و در این راه کوشش بسیار نمود؛ ولیکن این امر برای او محقق نگردید.
وی همانند بسیاری از خلفای بنی امیه، مستبد، سخت‌گیر و خشن بود؛ ابن کثیر درباره‌اش گوید: «و کان جباراً عنیداً».[۱] شایان ذکر است که امام زین العابدین علیه‌السلام در ایام خلافت ولید به دستور او و یا به دستور برادرش هشام بن عبدالملک مسموم و بر اثر آن در محرم سال ۹۵ قمری در مدینه منوره به شهادت رسید.[۲]
گفته شده ولید بن عبدالملک ساختمان مسجد جامع دمشق را تجدید بنا کرد و برای ساختمان آن به مدت ده سال تلاش کرد و هنگامی که ساختمان مسجد پایان یافت و به بهره‌برداری رسید، عمر ولید بن عبدالملک نیز پایان یافت.[۳] همچنین ساخت گنبد مسجدالاقصی و تجدیدبنا و توسعه مسجدالنبی صلی الله علیه و آله از آثار به جای مانده عصر او می‌باشند.
«ولید بن عبدالملک اموی» سرانجام در نیمه جمادی الثانی سال ۹۶ قمری و در ۴۳ سالگی و یا ۴۷ سالگی در دمشق وفات یافت و در بخش بیرونی باب الصغیر و به قولی در گورستان "فرادیس" به خاک سپرده شد. گفته شده که وی دارای نوزده پسر، چند دختر و چندین همسر و ام‌ولد بود.[۴]
پانویس
منابع
- مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
- سید تقى واردى، روزشمار تاریخ اسلام، جلد چهارم، ماه جمادی الثانی.
