كفالت

كفالت

«كفالت» آن است كه شخصى ضامن شود هر وقت طلبكار، بدهكار را خواست به او تحويل دهد. همچنين اگر كسى بر ديگرى حقى داشته باشد يا ادعاى حقى كند كه دعواى او قابل قبول باشد، چنانچه شخصى ضمانت كند كه هر وقت صاحب حق يا مدعى، طرف را خواست به دست او بدهد، چنين عملى را «كفالت» مى گويند.

به كسى كه ضامنِ آوردن بدهكار نزد طلبكار يا صاحب حق مى شود «كفيل»، به كسى كه حقى بر ديگرى دارد «مكفول له» (طلبكار) و به كسى هم كه حقى از ديگرى بر عهده او است «مكفول» (بدهكار) مى گويند.