فرقه حسنیه

«فرقه حَسنیه» فرقه‌ای از شیعیان هستند که پس از امام على علیه السلام و امام حسن مجتبى علیه السلام، فرزندش حسن مُثنّى را امام می‌دانستند و او را ضامن آل محمد صلی الله علیه وآله می‌شناختند.

اين گروه بعد از حسن مثنّی، پسر وى عبدالله بن حسن -معروف به عبدالله محض- را به عنوان امام قبول داشتند كه وى با امام صادق علیه السلام مناقشاتى هم داشته است؛ و پس از او «محمد بن عبدالله» ملقب به «نفس زكيّه» را به امامت برگزيدند.^[۱] اين فرقه را «نَفسيه» نيز می‌نامند، چرا که اعتقاد به غيبت نفس زكيّه دارند.