آیه 20 سوره حجر

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ

مشاهده آیه در سوره


<<19 آیه 20 سوره حجر 21>>
سوره : سوره حجر (15)
جزء : 14
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و در این زمین هم لوازم معاش و زندگانی شما را مهیا کردیم و هم بر سایر حیوانات که شما به آنها روزی نمی‌دهید قوت و غذا فراهم ساختیم.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

and made in it [various] means of livelihood for you and for those whom you do not provide for.

معانی کلمات آیه

معايش: عيش: زندگى، اعم از زندگى انسان و حيوان و آن از حيات اخص است كه حيات در خدا و فرشته نيز به كار رود. معاش و معيشت ، نيز مصدر هستند ، به معنى زندگى . معيشت گاهى اسم آيد ، به معنى وسيله زندگى . در قاموس گفته: «المعيشة التي تعيش بها من المطعم و المشرب و ما يكون به الحياة و ما يعاش به او فيه» معايش در آيه ، جمع معيشت ، به معناى وسائل زندگى است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فِيها رَواسِيَ وَ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ مَوْزُونٍ «19»

و زمين را گسترانديم ودر آن كوه‌هاى استوار افكنديم ودر آن از هر چيز سنجيده وبه اندازه، رويانديم.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌4، ص: 450

وَ جَعَلْنا لَكُمْ فِيها مَعايِشَ وَ مَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرازِقِينَ «20»

و در آن زمين، براى شما وآنكه شما روزى دهنده او نيستيد، وسيله‌ى زندگى قرار داديم.

نکته ها

مراد از القاى كوه همچون القاى شبهه، ايجاد آن است، «رَواسِيَ» جمع «راسيه» به معناى ثابت و پابرجاست و «مَعايِشَ» جمع «معيشت» به معناى وسيله زندگى است.

پیام ها

1- يكى از نعمت‌هاى الهى، گستردگى و مسطح بودن زمين است. «مددنا» (وگرنه كشاورزى و بسيار از تلاش‌هاى ديگر به سختى انجام مى‌گرفت)

2- گستردگى زمين و پيدايش كوه‌ها و نباتات، تصادفى نيست. «مَدَدْناها، أَلْقَيْنا، أَنْبَتْنا»

3- آفريده‌ها، براساس ميزان وقانون خاصّى آفريده شده‌اند. «مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ مَوْزُونٍ»

4- زمين آماده رويش هرگونه گياه است. «كُلِّ شَيْ‌ءٍ»

5- آفرينش زمين و كوه و نبات براى انسان است. «لَكُمْ»

6- خداوند، معيشت و رزق همه موجودات را، حتّى آنها كه شما توان تأمين آن را نداريد به عهده دارد «وَ مَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرازِقِينَ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع