ورود امام حسین علیه السلام به مکه: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز= 3 شعبان|سال= سال | + | {{تقویم|روز= 3 شعبان|سال= سال ۶۰ هجری قمری}} |
| − | [[امام | + | [[امام حسین]] علیه‌السلام پس از آن که از درخواست [[ولید بن عتبه]] - عامل [[مدینه]] - برای [[بیعت]] با [[یزید بن معاویه|یزید بن معاویه]] امتناع کرد، به صورت اعتراض آمیز، شهر مدینه را ترک نمود و به سوی [[مکه]] حرکت کرد. |
| − | + | امام در شب جمعه، سوم [[شعبان]] سال ۶۰ هجری قمری وارد [[مکه]] معظمه گردید و به هنگام ورود، این [[آیه]] را تلاوت می‌کرد: «و لَمّا تَوَجّهَ تِلْقاءَ مَدْین قالَ عَسی رَبّی اَنْ یهْدِینی سَواءَ السَّبیل».<ref> [[سوره قصص]]، آیه ۲۲.</ref> | |
| − | [[ | + | حرکت آن حضرت از مدینه، در ۲۸ [[رجب]] و ورودش به مکه در سوم شعبان و در کل، به مدت پنج روز در راه بود. پس از آن که وارد [[مکه]] گردید، اهالی این شهر مقدس به استقبالش شتافتند. بزرگان و صاحب نفوذان مکه، اعم از ساکنان دایمی و زایران و حاجیان، هر روز به زیارتش رفته و از محضر پرفیض وی بهره‌مند می‌شدند. |
| − | + | [[عبدالله بن زبیر]] که یک روز پیش از حرکت آن حضرت از مدینه به سوی مکه گریخته و در این مکان مقدس پناه گرفته بود، امید بسیار داشت که اهالی مکه وی را در مبارزه با یزید بن معاویه همراهی کرده و وی را در دستیابی به حکومت یاری کنند. ولی با آمدن امام حسین علیه‌السلام به مکه، اکثر مردم با امام حسین علیه‌السلام ارتباط برقرار کرده و از اهداف و انگیزه‌هایش باخبر شدند و بدین لحاظ عبدالله بن زبیر را به حاشیه راندند. | |
| − | + | بدین جهت عبدالله بن زبیر در باطن، از آمدن امام حسین علیه‌السلام به مکه معظه، ناخرسند بود و دلش می‌خواست که آن حضرت به هر بهانه‌ای، این شهر را ترک کند و زمینه را برای بلندپروازی‌های وی فراهم نماید. | |
| + | امام حسین علیه‌السلام بدون در نظر گرفتن جاه‌طلبی‌های عبدالله بن زبیر و سخت‌گیری‌های عاملان و مأموران یزید، به روشنگری مسلمانان در مکه پرداخت. آن حضرت از سوم شعبان تا هشتم [[ذی الحجه]] به مدت چهار ماه و پنج روز در مکه اقامت نمود و پس از آن که با دعوت انبوه و سراسری کوفیان مواجه گردید، در هشتم ذی الحجه سال ۶۰ قمری، مکه معظمه را به قصد [[کوفه|کوفه]] ترک کرد.<ref> نک: الارشاد (شیخ مفید)، ص ۳۷۳؛ لواعج الأشجان (سید محسن امین)، ص ۳۲؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۳۰۱؛ مناقب آل ابی‌طالب (ابن شهر آشوب)، ج ۳، ص ۲۴۰.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام. | |
| − | |||
| − | |||
منابع بیشتر: | منابع بیشتر: | ||
| + | * [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=139 وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ۳ شعبان]. | ||
| − | [ | + | [[رده:امام حسین علیه السلام]] |
| − | |||
[[رده:وقایع ماه شعبان]] | [[رده:وقایع ماه شعبان]] | ||
[[رده:سال ۶۰ هجری قمری]] | [[رده:سال ۶۰ هجری قمری]] | ||
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۲۵
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:3 شعبان |
| سال ۶۰ هجری قمری |
امام حسین علیه‌السلام پس از آن که از درخواست ولید بن عتبه - عامل مدینه - برای بیعت با یزید بن معاویه امتناع کرد، به صورت اعتراض آمیز، شهر مدینه را ترک نمود و به سوی مکه حرکت کرد.
امام در شب جمعه، سوم شعبان سال ۶۰ هجری قمری وارد مکه معظمه گردید و به هنگام ورود، این آیه را تلاوت می‌کرد: «و لَمّا تَوَجّهَ تِلْقاءَ مَدْین قالَ عَسی رَبّی اَنْ یهْدِینی سَواءَ السَّبیل».[۱]
حرکت آن حضرت از مدینه، در ۲۸ رجب و ورودش به مکه در سوم شعبان و در کل، به مدت پنج روز در راه بود. پس از آن که وارد مکه گردید، اهالی این شهر مقدس به استقبالش شتافتند. بزرگان و صاحب نفوذان مکه، اعم از ساکنان دایمی و زایران و حاجیان، هر روز به زیارتش رفته و از محضر پرفیض وی بهره‌مند می‌شدند.
عبدالله بن زبیر که یک روز پیش از حرکت آن حضرت از مدینه به سوی مکه گریخته و در این مکان مقدس پناه گرفته بود، امید بسیار داشت که اهالی مکه وی را در مبارزه با یزید بن معاویه همراهی کرده و وی را در دستیابی به حکومت یاری کنند. ولی با آمدن امام حسین علیه‌السلام به مکه، اکثر مردم با امام حسین علیه‌السلام ارتباط برقرار کرده و از اهداف و انگیزه‌هایش باخبر شدند و بدین لحاظ عبدالله بن زبیر را به حاشیه راندند.
بدین جهت عبدالله بن زبیر در باطن، از آمدن امام حسین علیه‌السلام به مکه معظه، ناخرسند بود و دلش می‌خواست که آن حضرت به هر بهانه‌ای، این شهر را ترک کند و زمینه را برای بلندپروازی‌های وی فراهم نماید.
امام حسین علیه‌السلام بدون در نظر گرفتن جاه‌طلبی‌های عبدالله بن زبیر و سخت‌گیری‌های عاملان و مأموران یزید، به روشنگری مسلمانان در مکه پرداخت. آن حضرت از سوم شعبان تا هشتم ذی الحجه به مدت چهار ماه و پنج روز در مکه اقامت نمود و پس از آن که با دعوت انبوه و سراسری کوفیان مواجه گردید، در هشتم ذی الحجه سال ۶۰ قمری، مکه معظمه را به قصد کوفه ترک کرد.[۲]
پانویس
منابع
- مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
منابع بیشتر:
