قتل صبر

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


قتل صبر آن است كه انسانى يا حيوانى را بسته نگهدارند و بكشند. در حديث است كه ‌پيامبر صلی الله علیه و آله كسى را اين گونه نكشت و از اين گونه كشتن چهار پايان نهى شده است، يعنى‌ اين كه جاندارى را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بميرد.[۱]

به شهدا و اسيرانى‌ كه كشته مى‌شوند نيز «مصبور» گفته مى‌شود. در مورد حيواناتى كه زجركش مى‌شوند نيز به كار مى‌رود.[۲] از مظلوميت‌ سیدالشهدا علیه السلام و قساوت كوفيان يكى هم آن بود كه حسين بن‌ على‌ علیه السلام را در حالى كه هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌هاى شمشير و نيزه قرار دادند.

امام سجاد علیه السلام به عنوان افشاگرى از ستم يزيديان، در خطبه‌اى كه در كوفه در حال‌ اسارت خواند و خود را به مردم فريب خورده و به خواب سياسى رفته معرفى كرد، از جمله فرمود: «انا ابن من قتل صبرا و كفى بذلك فخرا؛[۳] من پسر كسى هستم كه به‌ «قتل‌ صبر» كشته شد و همين افتخار مرا بس!».

در مورد مسلم بن عقیل نيز در تاريخ آمده است كه ‌ابن زياد او را به‌ «قتل صبر» كشت.[۴]

پانویس

  1. مجمع البحرين، كلمه‌ «صبر».
  2. دائرة المعارف الاسلاميه، ج 14، ص 137.
  3. اعيان الشيعه، ج 1، ص 614، مقتل الحسين، مقرم، ص 411، مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 115.
  4. تاريخ الاسلام، ذهبى، ج 5، ص 21.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.